Chinese toestanden

Nu we het mooie landschap achter ons hebben gelaten, sjokken we door de drukte van de grote stad Guangzhou. De stad kent nauwelijks nog authentieke Chinese straatjes, alle laagbouw wordt vervangen door hoogbouw. Haizhu Square, waar ons hotel aan ligt, is een gigantische bouwput met alle herrie van dien.
Er is een heleboel op te noemen waar we ons steeds weer over verbazen. We zullen ons beperken tot enkele die we apart en/of leuk vonden.
Onderweg op de autoweg zagen we erg vaak een waarschuwingsbord voor kop-staart-botsingen. Maar aan de hoeveelheid verkeer op de weg zou je niet meteen aan zoiets denken, tenzij je misschien tegen je eigen auto zou kunnen aanrijden.
Bij zebrapaden hangt naast het groene licht óók een klok die aftelt, meestal 20 seconden. Die tijd is amper genoeg om de overkant te halen want het overige verkeer rijdt gewoon door. Je hebt die tijd zéker nodig om alle auto's te ontwijken.
Thee is hier meestal gratis, tenminste de gewone slappe Chinese thee. Koffie schijnt een luxe artikel te zijn. Soms vraagt men voor één kop koffie net zoveel als elders voor een warme maaltijd.
Je kunt een fruitsalade bestellen als desert of een ijscoupe, maar als je vraagt om fruitsalade met ijs, kijken ze je aan alsof ze dit niet begrijpen.
Dus bestel je toch maar beide en voegt ze daarna zelf bij elkaar!
Chinezen houden van snoep, maar hun snoep is zelden zoet of zout. Je hebt hier smaken die wij niet kennen, meestal mengseltjes van kruiden en fruitsmaken. Zelfs gedroogde kippenpootjes en gedroogd kippenvel worden in de snoepwinkel als lekkernijen verkocht.
Langs de straten lijkt het alsof elke Chinees een handeltje drijft, alles is er in overvloed. De meeste klandizie zie je echter steeds daar waar iets eetbaars aangeboden wordt. Verder lijkt de handel en de verkoop alleen te gebeuren tussen winkeliers onderling. Handel wordt constant per handkar of per fiets van de ene naar de andere plek vervoerd. Zou dit het cijfer van de groei van de Chinese economie bepalen?
In onze hotelkamer liggen ook twee gasmaskers. De uitgebreide veiligheidsmaatregelen bij brand tref je overal aan. Wij moeten in ieder geval de badkuip vol water laten lopen! Over gasmaskers wordt daarbij nergens gesproken. Wie gaat er ook met een gasmasker op in bad zitten? Zouden ze hier stiekem nog steeds rekening houden met een gasaanval?

Vanmorgen zijn we meteen op zoek gegaan naar een plek om te ontbijten. Ons hotel kent wel een apart restaurant voor ontbijt, maar duur en alleen maar Chinees. Het was nog moeilijk om iets te vinden, uiteindelijk zijn we dus maar naar McCafé gegaan: koffie met zoet gebak!
We liepen in de buurt van de Kathedraal van Guangzhou, maar om die te vinden is een hele klus. Nauwelijks iemand kent dit bouwwerk. Een portier van een school maakte ons met gebaren duidelijk dat hij in ieder geval begrepen had waarnaar wij op zoek waren: hij "tekende" duidelijk twee torens in de lucht! Engels blijft een probleem in China!
De portier nam ons mee naar een plek waar je de kerk zag liggen en hij was zélfs bereid een heel stuk met ons mee te lopen!
Bij de kerk moest Christien een wikkelrok omdoen vanwege haar korte broek. De mijne was ietsjes langer en werd misschien daarom geaccepteerd. Of zouden mannen dit wél mogen? Maar ja, Jan in een rok ziet ook niet uit!
Een al te schaars geklede vrouw mocht de kerk niet binnen. Bij haar was zélfs de wikkelrok niet genoeg om alles te bedekken. Ze werd érg boos, begon te schreeuwen en vervolgens werd de politie erbij gehaald.

Morgenvroeg gaan we met de trein naar Hong Kong en vliegen van daaruit naar Kuala Lumpur, waar we direct doorrijden naar Melakka. Het wordt dus een lange reisdag!
Lieve groetjes, Jan en Christien