George Town, Pinang, a bit of history

Vanmorgen in alle vroegte wakker, de eerste die bij me kwam zitten was Zarah, the queen of the mansion, de huiskat dus! Christien kwam al vrij snel daarna met een heerlijk kopje zelf gemaakte koffie. De koffie van het huis is eigenlijk het enigste minpuntje hier, hij is niet te drinken, tenzij je hem snel opdrinkt, maar dan is hij nog veel te heet!
De camera´s liggen al buiten op te warmen. Het verschil tussen de enorme hitte buiten en de koelte van de kamer is dermate groot, dat je hier nauwelijks kunt voorkomen dat de camera ´s morgens steenkoud zijn en eerst weer moet acclimatiseren. Aan condens en beslagen lenzen is dan ook nauwelijks te ontkomen. We hebben even overwogen ze ´s nachts in de koelkast te leggen! Zélfs in de koffers, de kasten en in de badkamer wordt het koud, een plastic zak er omheen helpt ook niet!

De rondleidingen door het gebouw worden steeds druk bezocht, de groepen zijn erg groot. Menigeen durft het toch aan om even om het hoekje van de deur te kijken, waar toch duidelijk op staat ´not beyond this door´! Maar geef ze eens ongelijk! Zich naar ons verontschuldigend draaien ze zich dan snel weer om alsof ze iets gezien hebben wat ze niet mochten zien!

Na het ontbijt besloten we een stadswandeling te gaan maken, het was wel al heet, maar de zon scheen vanmorgen nog niet! Tijdens de riksjawtour gisteren hadden we prachtige wandschilderingen in combinatie met echte voorwerpen gezien die erg indrukwekkend waren. Een geschilderd jongetje dat op een echter stoel staat en reikt naar een hoger liggende echte appel! Of twee geschilderde kinderen op een echte fiets! George Town heeft nogal wat Britse gebouwen en andere bezienswaardigheden die nog dateren uit de tijd van hun ´East India Company´, de Britse variant van de VOC. Er loopt een route door de oude binnenstad, aangegeven met de borden ´Jalan Sehala´, die de bezienswaardigheden volgt. Je komt daarbij vanzelf langs deze prachtige muurschilderingen, die vooral gemaakt zijn door een toerist uit Litouwen die hier is blijven hangen, Ernest Zacharevic. Deze muurschilderingen, streetart genoemd, vind je door de hele binnenstad. De bekendste met de twee kinderen op de fiets zie je in Lebuh Armenian (Armenian Street).
Je kunt George Town, om de hitte tijdens het wandelen te omzeilen, ook per fiets verkennen. Je hebt dan het voordeel van iets afkoeling veroorzaakt door de snelheid van het fietsen. Maar helaas behoort Georg Town tot een van de meest onveilige steden voor fietsers. Ondanks dat er op het asfalt van veel straten aparte fietsstroken staan afgebeeld, schijnt het overige verkeer zich daar niets van aan te trekken. De meeste straatjes zijn bovendien erg smal en dateren nog uit een tijd van vóór de brug, toen er nog nauwelijks auto’s op het eiland waren. De 13 km. lange brug tussen Pinang en het vasteland is desastreus voor fietsers geworden! Fietsen worden tegenwoordig beschouwd als het vervoermiddel van arme mensen, terwijl het vóór de brug het enigste vervoermiddel was dat men kende, van en voor iedereen dus! De brug heeft voor een duidelijke scheidslijn gezorgd tussen arm en rijk!

Lebuh Leith, de straat waar ons mansion aan ligt, is één van de oudste straten van George Town. Ooit woonden er nauwelijks mensen op dit eiland.
Pinang werd in 1786 in bezit genomen door Francis Light. Hij was een eenvoudig man en had de laagste rang, eigenlijk géén rang, op een schip van de Royal Navy. Hij wilde zich omhoog werken door in den vreemde land in bezit te nemen. Er bestond een Britse wet die dit toestond, maar dat gebeurde dan wel namens de Britse koningin. Zo kon de EIC (East India Company) dan altijd zeggen dat het in bezit genomen land eigenlijk Brits grondgebied was. In zijn verdere leven nam Light zo ook Singapore en Brunei in bezit!
Pas in de 19de eeuw kreeg Francis Light middels een standbeeld bij de Anglicaanse Kerk in George Town hiervoor erkenning van Engeland, zijn naam werd voorheen zelden of nooit uitgesproken of genoemd!
Het oerwoud op het vasteland waar nu Butterworth ligt, wilde Light laten kappen om plaats te maken voor dorpjes en landerijen, maar de vele arbeiders, inlanders, werkten erg langzaam in zijn ogen. Light was blijkbaar nog niet gewend aan het tropische tempo en hij betaalde slecht. Om ervoor te zorgen dat het werktempo omhoog ging, liet hij een kanon gevuld met duizenden muntstukken afschieten op het oerwoud. En warempel, het tempo ging omhoog!

Voor wie meer interesse heeft in de historie van Georg Town, is een bezoekje aan de Christelijke Begraafplaats aan Jalan Sultan Ahmad Shah de moeite waard. De hele begraafplaats ziet er wel uit als werkelijk vergane glorie, maar toch! Er is een protestants deel en een katholiek, duidelijk van elkaar gescheiden door een even bouwvallige muur.
De grafstenen liggen door elkaar en zijn vaak niet meer dan resten van wat eens een graf was. Het vele marmer laat zien dat dit ooit een indrukwekkende laatste rustplaats geweest moet zijn.
Oók Francis Light ligt hier begraven, hij stierf in 1794. Zijn graftombe is nog het meest intact en zelfs de marmeren plaat met inscripties is nog aanwezig. Alleen het ijzeren hekwerk er omheen is in de loop der eeuwen gestolen.
Francis Light woonde vele jaren samen, hij heeft niet mogen trouwen omdat zijn vriendin Katholiek was. Ze kregen desondanks vijf kinderen samen en zijn oudste zoon William werd als Colonel Light de grondlegger van de stad Adelaide in Australië.
Merkwaardig mag genoemd worden dat na zijn dood, zijn weduwe blijkbaar wél mocht trouwen en hun huwelijk als eerste huwelijk werd ingezegend in de kapel van Fort Cornwallis, waarvoor hij bij leven opdracht had gegeven dit te bouwen.
Op het kerkhof ook enkele graven van niet-Britten zoals dat van een Pool en zélfs van een Hollander. Tevens ligt hier Thomas Leonowens begraven, de man van Anna, gouvernante van de kinderen van de koning van Siam. Het verhaal is bij velen bekend uit de film ‘The King and I’.

Zo dadelijk gaan we weer in de Red Garden eten en daarna gaan we onze koffers inruimen. Morgenvroeg vertrekken we hier om 9.00 uur en dan zijn we dinsdagmorgen om 6.30 uur weer in Nederland. We hebben onderweg nog enkele uurtjes op de vliegvelden van Pinang, Kuala Lumpur en Hong Kong. Het wordt dus een lange vermoeiende terugreis.
Dit is dus ons laatste verhaaltje uit het oosten.
Lieve groetjes, Jan en Christien