Van Jambugodha via Lothal naar Bhavnagar

In Jambugodha is het 's morgens bij het opstaan altijd heerlijk koel buiten, de dauw ligt op bomen, struiken en planten. De muggen dansen om je heen, het is jammer dat er geen ventilator aan het plafond van het terras hangt. We nemen afscheid en bedanken iedereen voor de geweldige service en wat hebben ze allemaal hun best gedaan. We zien nog een hele groep, prachtig geklede vrouwen langs lopen, ze gaan aan het werk.
Om 8.15 uur rijden we weg bij het paleis en zien al snel een fiets die helemaal vol hangt met theezeefjes, grote en kleine, dus ze zullen wel ergens anders voor gebruikt worden. We rijden weer dezelfde weg terug als zaterdag heen, richting Champaner en bezoeken in het Sat Kamah park een overblijfsel uit verre tijden dat we zondag niet bezoeken konden vanwege de drukte. Vervolgens rijden we via Vadodara en Anand naar Lothal en dan naar Bhavnagar. Na 1 3/4 uur rijden we van de weg af die we op de heenweg ook gereden hebben.
Na Anand worden de wegen slechter, erlangs velden met bananenbomen en tabak. We zien overal veel ibissen, zowel witte als zwarte en zelfs ooievaars. Bij elk dorpje en elk kruispunt dat we passeren zijn aan het begin en einde ervan een drempel over de hele breedte van de weg. Ze zijn zo hoog dat je wel vaart moet minderen! Ze zorgen vooral 's nachts voor veiligheid voor de mensen die naast de wegen wonen en werken.
In een wegrestaurant drinken we chai met vellen, Wikram koopt een nieuw horloge voor twee dollar! Het is dan geen merkhorloge maar het loopt wél! Het is gebruikelijk om de erg hete thee op het schoteltje te laten lopen en dan te drinken! Wat overal in Gujarat opvalt is dat in deze staat de mannen werken! We zien ook steeds meer de gevolgen van de overstromingen twee weken geleden. Als we een week eerder hier waren geweest, wat oorspronkelijk ook de bedoeling was, hadden we net als vorig jaar ons hele reisprogramma moeten wijzigen. Waarschijnlijk hadden we dan alleen de noord- en westkant van Gujarat kunnen bezoeken. De wegen stonden hier blank, nu heeft het water zich een weinig terug getrokken, ze zijn weer bijna allemaal berijdbaar.
Het landschap verandert, het ziet er droger uit. We zien wegen en gebouwen waarbij de bouw halverwege gestopt is. De reden is meestal een politieke! We rijden langs een tempel waar sari's geofferd worden, het hangt er vol mee. We nemen de afslag naar Lothal en rijden langs verloren dorpjes, het aantal koeien hier maar ook onderweg is gigantisch. Er lopen vaak méér koeien over de wegen dan er auto's rijden. Laat de boeren in Nederland gerust hun koeien houden, het probleem ligt niet in Nederland maar hier! Alles wat wij in Nederland doen vanwege klimaat e.d. wordt hier weer teniet gedaan. De toename hier gaat harder dan de afname bij ons, het is in principe weggegooid geld!
Lothal was ooit een van de belangrijkste steden in de Indusbeschaving, zo'n 4500 jaar geleden. Het was de eerste zeehaven ter wereld. Het is een archeologische plaats, een ticket voor museum en stad kost slechts INR 5. Er zijn jaren geleden opgravingen gedaan waarbij voornamelijk funderingen van de stad gevonden zijn. Men kende zelfs al een afwateringssysteem in de hele stad. In het museum liggen de skeletten van twee lijken die op de begraafplaats van de stad gevonden zijn. Men werd hier per twee begraven. Het museum laat veel gevonden voorwerpen zien, zelf heb ik bij de opgravingen iets opgeraapt waarvan ik denk dat het 1900 jaar oud is! Voor het museum staat een bewaker met een geweer! Je voelt je hier dus zonder meer veilig! Bij het binnengaan moeten we door een detectiepoortje en alle alarmbellen gingen af. Je denkt dat die bewaker nu wel met zijn geweer........., maar er gebeurde helemaal niets! Het is vandaag 37 graden (voelt als 42), we gaan dus snel weer naar onze auto en rijden richting Bhavnagar.
Hoe saaier het landschap, hoe slechter de weg (of andersom)! We hebben zelden op slechtere wegen gereden, het landschap kan bijna geen landschap meer genoemd worden, je kunt alleen nog maar héél ver kijken! Links en rechts zoutbergen en zoutfabrieken.
Om 16.30 komen we bij ons hotel aan. In Bhavnagar (spreek uit: Baunagar) zitten we in het enige heritage-hotel van de stad, Narayani Heritage, een onderdeel van het Nilambag Palace en ook hier wordt het paleis nog bewoont door nazaten van de laatste Maharadja! We hebben weer een koelkast en douchen terwijl je op de pot zit kan hier! Er is een gezellige binnenplaats met bankjes en stoeltjes. Internet, helaas niet op de kamer!
Geld wisselen, in dit hotel geen enkel probleem. Ze bellen iemand van buiten die tegen de aan de telefoon afgesproken koers roepees komt brengen! Zijn wisselkoers ligt slechts één roepee onder de dagkoers! Indien dit hier niet gekund had, had Wikram ons zondermeer geld geleend!
Het is nu 20.00 uur en we hebben eten besteld bij het paleis-hotel, het wordt over een half uur hier uitgeserveerd! Zou de Maharadja het zelf komen brengen?