Bezoek aan de Maharadja van Jambugodha

Jambugodha Palace, eigendom van de familie Sinh, wordt nog steeds bewoond door de nazaten van de laatste Maharadja van Jambugodha. In 1948 bij het ontstaan van India, werden alle Maharadja's ontdaan van hun macht en werden, op hun paleis na, alle bezittingen afgenomen. Ze kregen er geen enkele vergoeding voor!
En zo wordt het vervallen Jambugodha Palace thans nog bewoond door Maharadja Wikram Singh en zijn vrouw Maharani Gyaneshwari Dewi. Ze zijn nog familie van de Maharadja familie in Udaipur (City Palace) en in Jaipur (Bissau Palace) in Rajasthan. We hebben een uur lang, buiten onder de sterren, met beiden een leuk en interessant gesprek gehad. De bloemenlikeur smaakte heerlijk en het glaasje was nooit leeg. Ze zijn ook erg geïnteresseerd in ons, onze familie zowel in Nederland als in India. Hij zou graag wel eens met Arun willen spreken. De Maharadja heeft vooral interesse in hoe wij over India denken, o.a. de premier, en in religie. Hij vindt de mens belangrijker dan het geloof. Iedereen moet in de ander eerst de mens zien, pas daarna, zonder oordeel, zijn aandeel in het dagelijkse leven, eigenlijk zoals Mahatma Ghandi ooit predikte. De Maharadja heeft trouwens bij een kleinzoon van Gandhi in de klas gezeten!
Na een uurtje kwam men stilletjes zeggen dat ons diner opgediend was. Het echtpaar wordt door de lokale bevolking nog steeds met respect benaderd en behandeld. Er stond het hele uur iemand op de achtergrond die alles in de gaten hield, vooral de glaasjes. De Maharadja heeft trouwens een vergunning om likeur te maken en te drinken, dus ook zijn gasten! We namen afscheid en mogen morgen nog een foto van hun beiden maken en we krijgen in het pasleis nog iets te zien!
Bij het dineer komt opeens de manager ons een router en de bijbehorende kabel brengen, we mogen dit meenemen naar onze kamer en hebben dus wifi. We kunnen nu eindelijk de verhalen van onze belevenissen van de afgelopen twee dagen op internet plaatsen, zodat weer iedereen in Nederland rustig kan slapen!
Onze nacht was erg onrustig, tot drie uur werden we wakker gehouden door het luide gezang van een dansfestival en om 05.37 uur probeerde een imam dat volume nog eens te overtreffen met het ochtendgebed! Voor de hindoes is dit het begin van de wintertijd, Sharad Purnima, het is volle maan en er wordt volop gedanst tot diep in de nacht.
Na het ontbijt gaan we rond 9.00 uur op weg naar de markt in Kawant, tevens de naam van de lokale stam. Het is een markt waar de lokale stammen (o.a. Rathwa's, Dhanka's, Kawant, Lila's en Nayka's) hun waren verkopen. Deze stammen dragen veel sieraden, mannen grote gouden oorbellen, vrouwen oorbellen met een hangertje naar de neus. Ze dragen veel armbanden en kettingen in hun haar.
Was deze markt ooit een lokale attractie, tegenwoordig dragen steeds minder mensen de van elkaar onderscheidende drachten, bovendien was er deze keer geen geiten- en rundermarkt. De lange rit ernaartoe (75 minuten) is het eigenlijk niet (meer) waard, we waren dan ook na een uur weer terug bij de auto. Wikram, onze chauffeur, noemde dat hij enkele jaren geleden een toeriste pas na zes uurtjes weer terug zag. Wij moesten uiteraard meteen aan Margo denken!
De wegen zijn hier over het algemeen erg goed. Soms een gat in de weg, waarbij je extra goed moet uitkijken. De tegenligger kan het gat opeens ontwijken via jouw baan en terwijl je dan zelf weer moet uitwijken, duw je zomaar een brommer aan de kant! Als je over bruggen rijdt, heb je constant het gevoel dat ze elk moment kunnen instorten. Het beton is nooit afgewerkt, ziet er verbrokkeld uit en geeft zelden een veilig gevoel! Er lopen veel koeien op de weg, gelukkig wél links, maar toch ook hier f en toe een dwarsligger ertussen!
In deze regio wonen trouwens veel katholieken, getuige de vele scholen en andere gebouwen met christelijke (lees: katholieke) namen. Ook Wikram bevestigt dat, de meerderheid is zelfs katholiek!
Om 13.00 uur zijn we weer terug in ons paleis, sinds het bezoek aan de Maharadja is ons gevoel bij dit hotel wel veranderd. Het is toch beter dan we aanvankelijk dachten, iedereen probeert het ons naar de zin te maken! Helaas moesten we vanmiddag onze router weer inleveren, de Maharani had hem nodig!
Aan het eind van de middag gaan we nog even naar het koninklijk echtpaar voor een foto. We zijn ook uitgenodigd op de receptie bij Willen Alexander en Maxima, maar Mumbai is te ver om even op en neer te rijden.
En om nu INR 1000 te betalen om een zonsondergang te kunnen zien vanavond, vonden wij belachelijk. Maar ja, de plek waar je die kunt zien is een staatsbos en daarvoor moet uiteraard betaald worden!
Vanavond zijn we nog even bij de Maharadja geweest, we mochten een foto van en met hen maken. Ik kreeg ook nog een fles bier. Ze voelden zich erg vereerd met ons bezoek!