Bezoek aan Champaner en kleine dorpjes

Na het ontbijt gaan we om half tien naar Champaner (Pavagadh), een vergeten moslimstad. Het is de enige onveranderd gebleven islamitische stad uit het pre-Mogolse rijk. De stad staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Je vindt er diverse moskeeën die niet meer in gebruik zijn, je kunt de schoenen dus aanhouden. Op de Pavagadh heuvel staat een oud fort en een hindoe-tempel. De stad was ooit een belangrijke pelgrimsplaats en is dit nog steeds en tevens de hoofdstad van Gujarat. Naast pelgrimsplaats is het enkel nog een goed bewaarde middeleeuwse Indiase stad!
De hindoes vieren vandaag Sharad Purnima, het begin van de wintertijd. Het is hier trouwens 36 graden, de laagste temperatuur 's winters is 18 graden! 's Zomers wordt het hier gemiddeld 42 graden en kun je buiten een eitje bakken! Dan is 18 wel koud ja!
Ze gaan massaal op weg naar die tempel boven op de heuvel, nou ja, voor ons lijkt het een berg. Wij zouden met de auto tot halverwege gaan en dan met de kabelbaan tot op de top. De politie had echter de weg afgesloten, we mochten alleen maar te voet de klim maken! En dat hebben we natuurlijk niet gedaan!
In Champaner bezoeken we drie moskeeën, er zijn er méér. Bij het ticketoffice betaal je per persoon INR 600 en dan mag je alles in en buiten de stad bezoeken. Allereerst de Jami Masjid, vervolgens de Saher-ki-Masjid, gebouwd in de 15e en 16e eeuw voor de koninklijke familie en tot slot nog de Kevda Masjid. Ze hebben allemaal lange zuilengangen, het zijn prachtige gebouwen.
We rijden verder naar de regio Chotta Udaipur en passeren diverse dorpjes en nederzettingen van lokale stammen (Rathwa's en de Bills). In Gandara stoppen we bij een huis om binnen te gaan kijken naar de mooi beschilderde muren. Ze worden ter ere van een god elk jaar opnieuw beschilderd. In Selawada is een tempel op een bergtop, Baba Dav. Dit is een bedevaartplaats voor hindoes van de Rathwa-stam. Te voet moeten ze bij dit warme weer de vele trappen op. Ze nemen een voorwerp van klei mee naar boven waarin ze van te voren een briefje met een wens hebben gestopt. In de tempel bidden ze net zo lang tot hun wens is uitgekomen. Vervolgens mogen ze dan beneden op een speciale plek het voorwerp kapot slaan. Naar ons idee deed iedereen die naar beneden kwam dat! Vlakbij waar onze auto staat is nog een offerplaats waar veel mensen een kip of een geit offeren. Volgens strikte regels wordt een ritueel uitgevoerd met water, kokosnoten, granen én....sterke drank. De dieren worden gekeeld en alles gaat in zakken mee naar huis.

Om 13.00 uur zijn we weer terug bij ons paleis, onderweg is er alweer gebeld over onze lunch. Toen we gisteravond ons verhaaltje op internet wilden zetten, bleek na enkele minuten de batterij leeg te zijn en viel de verbinding weer weg. Net genoeg tijd om via whatsapp een kort berichtje naar huis te sturen. Vanmorgen was de batterij na twee minuten alweer leeg, bovendien viel even later de stroom uit. Tijdens de lunch werden we door een nazaat van de laatste Maharadja hier en door zijn vrouw, uitgenodigd om vanavond om zeven uur in het paleis met hen te kletsen en te drinken. Ze hebben een eigen gestookte bloemenlikeur die we beslist moeten proeven. Tja, en kun je dat weigeren? Gelukkig is het diner om acht uur!
Tijdens de lunch krijgen we een opgeladen router, wat een weelde! Echter......waarbenjij.nu pleegt onderhoud en is niet bereikbaar!
Er schijnt hier geen malaria meer voor te komen, dus als je van stilte houdt én van muggen, zit je hier goed!

Nog een tip: neem voldoende contant geld mee als je uit Ahmedabad weg gaat, want onderweg zijn er geen mogelijkheden om geld te wisselen of op te nemen.