Van Ahmedabad naar Jambughoda

Gisteravond hebben we nog een korte wandeling door de oude stad gemaakt, Christien had behoefte aan snoepjes! Het grootste probleem voor voetgangers hier is het oversteken van de straat. Ook al staat het mannetje in het stoplicht op groen, het verkeer rijdt gewoon door. Als voetganger sta je onderaan de verkeersladder! Een agent die ons, al fluitend, naar de overkant wilde brengen, maakte ook geen enkele indruk. We kwamen wél veilig aan de overkant. Eerder hadden we het op eigen houtje geprobeerd en dat lukte wonderwel!
Elke dag werden er 2 chocolaatjes en een gedicht op onze kamer gebracht. Men kwam daar speciaal voor langs. De krant vandaag opent met het bericht dat 4 van de 5 rijkste Indiërs uit Gujarat komen. Het bezoek van Rahul Gandhi gisteren krijgt nauwelijks aandacht, summier wordt genoemd dat hij op borgtocht vrij is tot de volgende rechtbankzitting in december. Geen woord over de lunch in Home of MG, dus wij staan niet in de krant!
We vertrekken naar Jambugodha, 190 kilometer naar het zuidoosten. Terwijl we de stad langzaam verlaten zien we dat de straten hier veel schoner zijn dan in Rajasthan, er rijden vuilniswagens, er wordt veel geveegd, er zijn busbanen en het wordt minder druk. Buiten de stad rijden we meteen over een keurige snelweg (tol), die alléén voor auto's is. Natuurlijk wordt ook deze regel overtreden door voetgangers. Onze chauffeur zegt nog maar eens "regels bestaan alleen op papier", er wordt dus ook ingehaald via de vluchtstrook! We rijden over de Ahmedabad Vadodara Express Way. Men houdt zich redelijk aan de maximum snelheid van 100 km. De middenberm bestaat uit een hoge heg, er wordt dus veel gesnoeid en gesproeid! Deze tweebaans highway gaat na Vadodara over in een zesbaans naar Mumbai, waarbij dan ook weer voetgangers, fietsen, ezels en koeien toegang hebben tot de snelweg.
Het landschap is erg groen, Gujarat beschikt over veel water en er is dan ook veel landbouw, we zien rijst- en tabaksvelden. Men oogst hier 3x per jaar rijst!
Langs de highway veel borden met bemoedigende teksten en verkeersregels. Gedragsregels eigenlijk, maar ook die lappen ze aan hun laars óf het verkeer maakt zijn eigen regels. Officieel moet men links rijden en rechts inhalen. Hier wordt het gewoon omgedraaid omdat de rechter banen beter van kwaliteit zijn.
Om elf uur belt het hotel in Jambugodha met de vraag wat we straks bij de lunch willen eten? Wat een service, denken we bij onszelf! Om half een kwamen we bij ons hotel aan, A home for nature lovers, het ligt ver van de weg in een rustige natuur. Het maakt onderdeel uit van een complex met een vervallen Maharaja-paleis met een enorme tuin, Jambugodha Palace. We worden meteen naar onze kamer gebracht, nogal basic. We kunnen ook meteen lunchen, een thali-achtige maaltijd, lekker maar erg veel! De eerste vraag was trouwens of we bier wilden en we kregen ladyfingers als groente! Helaas werkt internet niet, wordt ons gezegd! Met behulp van een mobiele router van de zoon des huizes kunnen we toch heel even op internet en verbinding maken met het thuisfront en met Ina uiteraard, want die is vandaag jarig. We hebben haar vanmorgen al (als eerste) toegezongen!
Na het eten moesten onze paspoorten gekopieerd worden, maar blijkbaar kunnen ze dat hier niet, want we kregen een formulier waarbij we zelf alles moesten invullen. Dit formulier hadden we ook al bij het aanvragen van ons visum ingevuld. Bij alle andere hotels hoefden we alleen maar ons huisadres en woonplaats in te vullen! Al met al een vreemde ervaring! We liggen op onze rug en kijken tegen het asbest dak van onze kamer!
Zowel Christien als ik ervaren dit hotel als een tegenvaller, er is dan wel een erg mooi zwembad maar verder is er niets te doen! We zijn benieuwd wat morgen en overmorgen ons brengen, we zijn hier drie nachten. De komende dagen gaan we op zoek naar de speciale volkeren en stammen die hier in de omgeving wonen. Het eten is overigens heerlijk!