Fietsen in de omgeving van Sauraha

Vanmorgen om zes uur zit ik op ons terras heerlijk te genieten van de koelte en het begin van onze dag. Christien slaapt nog. Het zonnetje schijnt al tussen de bomen door, het wordt een warme en benauwde dag.
Na een Engels ontbijtje gaan we fietsen op uiteraard veel te kleine fietsjes over nogal wat hobbelige weggetjes, voor mannen valt dit niet mee! Rondom Sauraha fiets je door de groene natuur, langs een rivier en door kleine dorpjes met lemen hutjes langs de weg en in de velden. Overal worden we vriendelijk begroet en vinden de mensen het prachtig als je hun kinderen fotografeert. Bij de meeste hutjes staat onder een afdak een olifant waarmee elke dag toeristen door het park en de jungle vervoerd worden. Op de rug van een olifant is de enige manier om door de jungle te trekken! De prijs voor een bezoek aan het park is sinds 2015 verdrievoudigd, toen NPR 500, nú NPR 1695.
Aziatische olifanten zijn kleine dan Afrikaanse en hebben een bolle rug, Afrikaanse hebben een holle rug. Alleen de mannetjes hebben hier slagtanden!
Het wordt steeds warmer terwijl we door de velden fietsen. De Terai is een vlakke, laaggelegen strook aan de zuidelijke grens met India. Deze streek beslaat minder dan 20% van Nepal, maar bezit de helft van alle landbouwgrond, voorziet in 60% van de graanproductie en is de verblijfplaats van de helft van de bevolking. De vele lemen huisjes die we onderweg zien zijn gemaakt van een mix van olifantsgras en natte klei. Ze zijn waterdicht en tochtvrij. De muren moeten wel elke week worden bijgesmeerd, ze drogen snel in en scheuren. De plaatselijke bevolking mag één week in januari zoveel gras uit het park halen als ze kunnen meenemen. Buiten het park is het olifantsgras bijna helemaal verdwenen. We zien veel vrouwen die het land bewerken en het zware werk doen bij het bouwen van stenen huizen! De mannen zitten vooral in de schaduw!
Na twee uurtjes fietsen zijn we weer terug bij ons resort, het is bijna niet meer te doen in de volle zon. We zoeken wat verkoeling in de schaduw en zien een paar olifanten langs komen. Het pad ligt al snel vol met drollen! Ze worden hier nog elke dag gewassen in de rivier, vaak met toeristen erop waarbij de olifanten nog steeds dezelfde kunstjes toepassen om de toeristen te amuseren.
De rest van de dag blijven we in en bij onze kamer voor ons eerste middagdutje, het is erg heet buiten. Tijdens het Tihar festival hebben ze in het restaurant een festival menu met een beperkt aantal keuzes. Vandaag is het de derde dag van dit vijfdaagse festival en worden 's avonds bij ingangen en ramen olielampjes geplaatst. Tijdens Tihar versieren de Nepalezen voor de godin Lakshmi, de godin van welvaart en voorspoed, hun huis. Volgens de traditie kiest de godin het mooiste huis om een jaar lang in te wonen. Kraaien, koeien en honden worden geëerd als dank voor hun diensten aan de mensheid.
Om vijf uur maken we nog een wandeling, de zon gaat hier om half zes onder. We lopen over een keienweg en dat loopt erg onprettig. Bij de vaak armoedige huisjes is iedereen druk bezig met verlichting, olielampjes en tekeningen op de grond. We zien het dagelijks leven aan zijn eind komen, het wordt langzaam donker en we maken nog enkele leuke opnames van de zonsondergang, Langs de weg enkele lantaarnpalen met op elke paal een schakelaar met eroverheen een halve plastic fles tegen de regen. De mensen die er het dichstebij wonen zullen wel op het knopje drukken!
Om half zeven gaan we eten en als we aan tafel zitten worden we meteen besprongen door tientallen verschillende vliegen en ander ongedierte. We besluiten om binnen te gaan zitten en daar hebben we er inderdaad nauwelijks last van. Wél moeten we blijven opletten dat onze vegetarische schotel plots niet verandert in een stoofschotel!