Van Lumbini naar Chitwan

Vanmorgen om zes uur is het 23 graden, net zo warm als de afgelopen dagen in Nederland. Het wordt vandaag weer 35 graden, in Nederland slechts 15. Om zeven uur gaan we ontbijten om daarna een bezoek te brengen aan het historische centrum van Lumbini met zijn vele tempels en ruïnes, waarvan een groot aantal uit zeshonderd voor Christus.
We gaan om acht uur met een tuktuk naar Lumbini, onze koffers zitten al in de auto die ons straks naar Chitwan brengt. In het hotel geven we niemand een fooi, want er wordt 23% belasting en service extra in rekening gebracht. Dit is standaard en verplicht in Nepaal.
We bezoeken een Tibetaans en een Nepalees klooster, beide indrukwekkend met zijn prachtige muurschilderingen. Onze gids vertelt uitgebreid over het leven van Boeddha en het ontstaan van de vele kloosters hier, hij vertelt zo snel dat we slechts de helft meekrijgen. In het Tibetaanse klooster mag niet gefotografeerd worden, maar bij wijze van uitzondering mogen wij één foto maken! Zou elke toerist dat mogen? Vervolgens gaan we naar het voor Boeddhisten belangrijkste gebouw hier, waar een inscriptie bewaard wordt waarop vermeld staat dat Boeddha hier geboren is, tevens is een voetafdruk van hem te zien. Eerst moeten we nog onze schoenen uitdoen, dat moet hier overal. Bij de ingang een aantal militairen die alle rugzakken en tassen nakijken, alhoewel, ze gooien er een blik in! De entree bedraagt NPR 200 (€ 2,40). Terwijl we de ruïnes bekijken wil onze gids steeds een foto van ons maken. Als we de foto's terugkijken, had hij beter twee apen kunnen fotograferen. Buiten in de volle zon, er is hier nauwelijks schaduw, krijgen we eerst uitleg over de ruïnes. Het zijn de resten van de paleizen van Boeddha's vader en moeder. Het zweet loopt langs ons lijf, onze gids schijnt er nauwelijks last van te hebben! Bij de ingang van het gebouw staat al een lange rij, soms moet je hier twee uur in de volle zon wachten om eindelijk binnen te zijn, iedereen schuifelt voetje voor voetje verder. Onze gids loopt langs de hele rij en wenkt ons hem te volgen. Bij de deur wurmen we ons naar binnen waar nog een hele rij staat te wachten om de twee attributen te mogen aanschouwen. We staan gelukkig na vijf minuten al weer buiten. Er waren al boze en verbaasde gezichten. Hadden ze maar een gids moeten nemen! Het is trouwens maar goed dat we vroeg hier zijn, als we weggaan stromen hordes Srilankanen en Japanners het complex op.
Om tien uur rijden we naar Chitwan. Christien koopt eerst nog bij een stalletje een weekomzet aan snoepjes! Het is ongeveer vijf uur rijden. Onderweg maken we een tussenstop op dezelfde plek als twee jaar geleden, we eten en drinken met z'n tweetjes voor NPR 700. De weg is ook dezelfde, soms slecht en altijd stoffig. Chauffeurs seinen elkaar nog steeds met handbewegingen als er ingehaald kan worden. Alle Nepalezen zouden trouwens in Nederland voor het rijbewijs zakken, niet omdat ze zo slecht rijden en zich niet aan de verkeersregels houden, maar omdat het verkeer om te kunnen slagen er niet is! Dit geldt trouwens ook voor Indiërs!
In Chitwan National Park mag b.v. niet getoeterd worden, mag niet geparkeerd worden langs de weg, mag niet wildgeplast worden en mag je slechts veertig per uur rijden. Al deze voorschriften worden overtreden!
Opvallend is hoeveel militairen we overal zien, ze stonden bij de tempels en kloosters, maar ook overal langs de weg, zwaar bewapend. De bevolking in dit gebied wil af en toe nog wel eens opstandig worden. Hier in het zuiden wonen vooral Boeddhisten terwijl de staatsgodsdienst Hindoe is.
Om twee uur komen we aan bij Sapana Village Resort in Sauraha, gelegen in de subtropische laagvlakte van Chitwan, de Terai. Chitwan National Park is begroeid met dicht woud en bestaat uit vele meren en rivieren, moerassen en hoge grassen tot wel acht meter hoog. Hier leven wilde dieren, zoals de Bengaalse tijger, neushoorns, olifanten, lippenberen, herten, zwijnen, apen en 562 tropische vogelsoorten.
We worden uiteraard meteen herkend en onze kamer is al klaar. Onze voorkeur was helaas al ingenomen door andere toeristen, maar we krijgen een identieke kamer ernaast. Alleen jammer dat wifi geen bereik heeft in onze kamer, bij ons naast wél! Dus gaan we maar elke keer bij de buren op het trapje zitten! Het hele resort zou wifi hebben, maar helaas werkt het niet overal. En ook hier valt de stroom nog regelmatig uit, de kaarsen staan al klaar, maar gelukkig hebben ze ook een eigen aggregaat.
Ze proberen hier vriendelijk met het milieu om te gaan en ze adviseren gasten met z'n tweeën te douchen om water te besparen. Je zult hier maar als single zijn!
Bij het avondeten kregen we onze eigen fles water die je hier gratis in de vriezer kunt leggen, elke dag, zoveel je wilt!
Sapana: geen t.v., geen koelkast, veel ongedierte, eindelijk rust!