Een dagje met Rianne in Kathmandu

Onze laatste dag in Kathmandu, waar Christenen 's zaterdags naar de kerk gaan, omdat dat de nationale vrije dag is voor iedereen. 's Zondags wordt er over het algemeen weer gewerkt! De stad ook waar taxichauffeurs eerst met jouw hotel bellen om de weg te vragen! De stad ook waar de vonken en de vlammen uit de stopcontacten knetteren en er tóch nog steeds stroom uit komt! De stad ook waar we in het hotel elke dag drie verse bloemen in ons vaasje krijgen en de stad waar het op twee na grootste en modernste ziekenhuis van Azië ligt.

Om elf uur hebben we afgesproken met onze vriendin Rianne. Zij werkt en woont al meer dan vijftien jaar in Nakhun ten zuiden van Kathmandu/Patan. Ons ontmoetingspunt is Nakhu-bridge, we rijden er met een piepende en krakende taxi naar toe. Ondanks de staat van de auto én de wegen zijn we twintig minuten te vroeg en we worden direct aangesproken door een aantal politieagenten "of we problemen hebben?" en wat we daar eigenlijk kwamen doen. Hier schijnen dus nauwelijks toeristen te komen. Tijdens een leuk gesprek zien we opeens Rianne aan de overkant van de weg lopen, jubelend en druk zwaaiend met haar armen. De agenten, gerustgesteld door Rianne's verschijnen, wensen ons een fijne dag.
Rianne woont vlakbij en na een innige omhelzing lopen we de weg omhoog naar haar woning. De stad Kathmandu met zijn voorsteden is gebouwd langs bergen en dalen, het is eigenlijk nergens vlak. Ondanks dat ze wel elk weekend mensen op bezoek krijgt, is ze enorm verheugd ons te zien. Ze herinnert zich vooral de fijne en warme gesprekken van vier jaar geleden, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Ze heeft ons een echt Hollands bakje koffie beloofd en dat krijgen we dan ook, met de hand gezet én met een stukje gevulde speculaas. In haar woonkamer laat ze ons twee dienbladen zien die ze, samen met een aantal buurvrouwen na de aardbeving gemaakt heeft met de scherven van de gebroken kopjes en mokken, ingelegd in gips. Aangrijpend en ontroerend.
Ze werkt bij ECEC, een organisatie die zich vooral richt op opleidingen en onderwijs, waarbij spelend leren centraal staat. Er wordt vanuit het kind gedacht in een positief klimaat. In Nepal komt het helaas nog te vaak voor dat kinderen alleen maar zitten te schrijven of met hun armen over elkaar luisteren en zich gaan vervelen. Er is vaak geen lesmateriaal en geen speelgoed. Rianne vertelt dan ook enthousiast over de vooruitgang die er geboekt wordt. En ondanks dat er ook binnen haar organisatie strengere regels zijn gaan gelden, kunnen ze nog steeds prachtig werk doen in Nepal.
Na een overheerlijke lunch op haar terras, pannekoekjes en salade, neemt ze ons eerst mee naar het nieuwe ziekenhuis, Nepal Mediciti, acht verdiepingen hoog en alle vormen van behandeling zijn hier mogelijk. En ondanks dat een aantal verdiepingen nog niet operationeel is, is het een maand geleden geopend. De kraamafdeling op de vijfde verdieping is tijdens de bouw en de aardbevingen gedeeltelijk weer ingestort en wordt nog steeds hersteld. Ook hier worden we direct aangesproken "of we een rondleiding willen?" en we krijgen iemand mee die ons alles laat zien en uitleg geeft. Het ziekenhuis kent 750 bedden, een ligplaats kost $ 30 per dag en uiteraard alle kosten (vooraf!) van behandeling. Je hebt ook hier altijd iemand nodig die bij je blijft om medicijnen, verbanden en voedsel te halen. Tweepersoons privékamers kosten $ 55 en een éénpersoonskamer met slaapbank voor je begeleider $ 100. Het is duidelijk een ziekenhuis voor minimaal de middenklasse!

Vervolgens gaan we met een taxi naar 'Khokanne' waar de nieuwe kerk van Rianne's gemeente gebouwd wordt. De vorige kerk is tijdens de aardbevingen volledig ingestort. De nieuwe kerk ligt in een prachtige omgeving tegen een heuvel en draagt de toepasselijke naam 'Asha' (Hoop). De tweede verdieping waar ze bijeenkomsten zullen houden zal over een maand klaar zijn. We drinken nog een heerlijk kopje thee bij een oudste thuis en ook daar worden we hartelijk ontvangen. De taxichauffeur, een Hindu, is erg geïnteresseerd en loopt graag met ons mee om alles te bekijken!

In 'Bungmati', door de aardbevingen bijna volledig verwoest, lopen we door het dorp en Rianne wordt overal begroet en aangesproken. Rianne heeft zich het lot van de kinderen, getraumatiseerd door de aardbevingen, enorm aangetrokken en veel ouders begeleid in het verwerken en omgaan met hun eigen trauma's en die van hun kinderen. Ze helpt elke zaterdagmiddag mee met het kinderwerk, waarbij kinderen met elkaar spelletjes kunnen spelen. Er werd veel gebruik gemaakt van handpoppen om kinderen aan het praten te krijgen en dat heeft wonderbaarlijk geholpen. We zitten dan ook al snel op een mat met enkele kinderen te rummicuppen. De mensen in dit dorp, maar ook elders in het rampgebied, maken er het beste van. Ze wachten al meer dan twee jaar op hulp van de overheid en wonen al die tijd al in tijdelijke, zelfgemaakte onderkomens tegenover hun volledig verwoeste huizen.

Als het al donker geworden is, nemen we afscheid van dit dorp en lopen in het duister naar de hoofdweg. Er rijden wel taxi's en bussen vanuit Kathmandu naar dit dorp, maar na zonsondergang komt hier bijna alles tot stilstand. We wachten en wachten, alleen wat voetgangers en brommertjes, tot er opeens een vrachtwagen stopt. Rianne spreekt, in vloeiend Nepalees trouwens, met de chauffeur en zegt dan: "Spring er maar in" en even later zitten we opeengepakt naast de chauffeur en nog een andere jongen. Bij Rianne is alles mogelijk! Als de vrachtwagen in het volgende dorp stopt, staan we opnieuw voor de keus, wachten op iets dat waarschijnlijk niet zal komen óf lopen! De weg gaat gelukkig langzaam naar beneden, we besluiten te gaan lopen, anderhalve kilometer naar weer een volgend dorpje, Bhainsepati, waar we in Kathmandu Coffee van een heerlijk diner genieten. We krijgen hier zelfs 5% korting en de 13% extra overheidsbelasting hoeven we ook niet te betalen. Dat is dan weer het voordeel als je met iemand bent die bij velen hier gekend en geliefd is!
Intussen heeft Rianne een taxichauffeur gebeld die mogelijk in de buurt is en deze wil ons met alle plezier eerst naar Rianne's woning brengen en daarna naar ons hotel. Hij drinkt eerst nog koffie met ons mee en wacht ook nog tien minuten zodat we nog even met Rianne onze voor haar meegenomen spullen kunnen bekijken. Daar waren we door het vele gepraat niet eerder aan toegekomen! Vanmorgen hebben we Rianne wel al een mooi bedrag aan geld kunnen geven, ze viel bijna van haar stoel. Deze gift, overgebleven van de familiereünie van de Lammen in september, aangevuld met een eigen bijdrage, was voor Rianne een gebedsverhoring. In het dorpje 'Chepuwa', hoog in de bergen, staat een christelijk schooltje en een kliniek. Nu zijn ze een kerkje aan het bouwen en daarvoor was nog zeshonderd euro nodig. Rianne had de afgelopen week vaker gebeden om dit bedrag bij elkaar te mogen krijgen en nu stonden wij daar! Wat een ontroering, zowel bij haar als bij ons! Sinds kort is er een nieuwe wet aangenomen waarbij het Christenen verboden is om te evangeliseren! Het wordt Christenen, dus ook Rianne, steeds moeilijker gemaakt om hun geloof tot uiting te brengen. Ze voelt zich vanuit Nederland enorm gesteund in haar werk onder de vele slachtoffers van de aardbevingen, ze zet zich belangeloos in voor deze mensen en hun kinderen. Gebed en geld is hard nodig, niet voor overheidsinstanties maar voor mensen als Rianne die het direct ten goede laten komen aan hen die het het hardst nodig hebben. We hebben met eigen ogen gezien hoe gelukkig kinderen en ouders al zijn, als je een spelletje met ze doet, spelletjes die er vaak niet zijn! Wat een prachtig mens is Rianne toch! We hebben diepe bewondering voor haar en haar werk! En wat was ze dankbaar en blij met ons bezoek, we hebben het vandaag wel honderden keren mogen horen!

Vandaag vertrekken we weer naar Nederland, de koffer is bijna helemaal leeg en wordt nu weer gevuld met waardevolle herinneringen uit India en Nepal!

We hebben nog nooit om een bijdrage van jullie, lezers en meereizers, gevraagd. Maar wat zou het geweldig zijn als ieder van jullie een bedrag van minimaal vijf euro zou overmaken (NL37INGB0002930888 o.v.v. speelgoed Rianne) om speelgoed te kunnen kopen voor deze kinderen en voor de opbouw van een nieuw thuis voor hen!