Overstromingen en gevolgen in Nepal

terwijl we gisteren vroegen waarom de wegen zoveel slechter waren dan twee jaar geleden, kregen we als antwoord dat het verharde zand van de wegen in juli en augustus was weggespoeld door de moessonregens en de overstromingen. Dat was dus de verklaring voor het feit dat zoveel wegen of gedeelten ervan nu alleen nog maar bestaan uit keien.

De gevolgen van de overstromingen zijn hier nu nog elke dag overal te zien en te voelen, zélfs tot diep in India. Sapana Village Lodge, waar we nu verblijven, stond een meter onder water. De hele infrastructuur van dit hotel was verloren gegaan en alles moest opnieuw aangelegd en aangesloten worden, een schadepost van € 25.000. De weg ernaartoe is bijna helemaal weggespoeld en op enkele plaatsen verdwenen in de ernaast liggende beek. Het dorpje Sauraha stond plaatselijk drie meter onder water. De schade was enorm: geen electriciteit, geen drinkwater, geen voedsel. Alles was bedekt met een dikke laag stinkende modder. Het water kwam snel en onverwacht! Het zo rustige riviertje, waar we vier jaar geleden nog door een olifant 'gewassen' werden, was tot een sluipmoordenaar verworden. De restaurantjes bij de rivier werden stuk geslagen, hutjes spoelden weg en mensen verdronken. Toeristen zaten vast op de eerste of tweede verdieping van hun hotel. Het was onmogelijk Chitwan in of uit te komen. Sauraha was afgesloten van de buitenwereld. Olifanten hebben geholpen om zeshonderd toeristen uit het overstroomde safaripark en de hotels in Sauraha te evacuëren!
Veel mensen hadden last van de gevolgen van de overstroming: schimmels aan handen en voeten, hoofdpijn, koorts en bijna alle kinderen hadden diarree omdat ze, vanwege de dorst, vervuild water moesten drinken. Klinieken konden nauwelijks gebruikt worden vanwege de modder, het water en de duizenden muggen die op het stilstaande water afkwamen.
De weg tussen Chitwan en Pokhara was dagenlang afgesloten omdat de bergwanden omlaag dreigden te komen, en vanwege aardverschuivingen en modderstromen. Veel reisorganisaties moesten op korte termijn reizigers evacueren.

Het is zo jammer dat er aan deze ramp bijna geen aandacht is besteed in het westen, ook wij waren het nu alweer bijna vergeten. De gevolgen van de overstroming ondervinden we vooral op de slechte wegen! Voor de mensen zelf in de zuidelijke provincies van Nepal, het laagland, waren de gevolgen desastreus: uitdroging, diarree, schimmels, dysenterie, hoge koorts, slangenbeten enz. Verschillende kleine organisaties deelden de eerste dagen schoon drinkwater en voedsel uit. Jammer dat de Minister van Home Affairs het buitenland verbood hulp te bieden, omdat hij zogenaamd bang was dat de hulp niet over iedereen verdeeld werd! Wie wilde helpen kon geld storten op de centrale rekening van de overheid. Een slechter advies kon hij niet geven! Twee jaar na de verwoestende aardbevingen is het grootste deel van de miljarden aan hulp uit het buitenland nog niet uitgegeven! De politiek in Nepal kon en kan niet tot overeenstemming komen waar en waaraan het geld uitgegeven moet worden.

Terwijl Christien op het terras het boek 'Op Bergen en in Dalen' leest, een aangrijpend verslag van mensen die in 1980 ervaren door God naar Nepal te zijn geroepen, horen we opeens een heleboel Nederlands gepraat. Een groep artsen en verpleegkundigen van 'medicalchecksforchildren.org' stappen uit een busje met grote dozen gevuld met medicijnen, stetoscopen, infuzen etc. Bijna alles wordt in Nepal gekocht. Hier in Chitwan werd alles uitgestald en gesorteerd. Je mag hopen dat kuren afgemaakt worden en niet al na één dag gestopt omdat ouders ongeduldig zijn en vaak méér vertrouwen hebben in hun goden! Wat prachtig om te zien en mee te maken en Christien kan het niet laten om het op de communicatiesite van Buurtzorg te plaatsen.
Zij reizen morgen vijf uur verder naar het dorpje 'Simreni' en zetten daar gedurende vijf dagen een noodhospitaal op om kinderen ter plaatse te kunnen behandelen. Sommigen doen dit al jaren of hebben zich voor het eerst hiervoor opgegeven. Voor wie zich als verpleegkundige op zou willen geven vindt een selectie plaats. Natuurlijk is een donatie ook heel erg welkom.

Christien merkt nog op dat er tussen de tijd van het boek (1980) en nu weinig is veranderd in Nepal, alleen heeft tegenwoordig iedereen een mobieltje.