Van Varanasi naar Lumbini

Het is koud in Varanasi, het is 22 graden om zes uur in de ochtend. We hebben nog een uurtje voordat we per auto naar Nepal gaan, een rit van tien uur. Wat je in Varanasi zéker moet doen (boottocht over de Ganges en een stadswandeling door het oude Varanasi met zijn smalle steegjes) hebben we twee jaar geleden al gedaan. We waren zéker wel onder de indruk, maar hoeven dit niet nog een tweede keer te doen. We lopen nu naar de Ganges waar allerlei ceremonies aan de gang zijn en maken nog enkele leuke opnames.
Om zeven uur rijden we de stad uit, dat gaat een stuk makkelijker dan gisteren erin, maar desondanks moeten we slingeren tussen fietsers, brommers en koeien, die zich tegoed doen aan het vele vuilnis dat overal ligt. Er zijn nog weinig auto's maar destemeer tweewielers en vierpotigen. Iedereen is bezig het neergedaalde stof van de afgelopen nacht weg te vegen, ook van de uitgestalde koopwaar. Groenten en fruit worden nog eens extra opgepoetst en besprenkeld met water!
We hebben 440 km. voor de boeg en de weg is erg slecht, vandaar de geschatte tien uur reistijd, maar dat kunnen er makkelijk méér worden! Onderweg geldt nog steeds het recht van de sterkste en de grootste! Soms worden we op onze eigen weghelft door een inhalende tegenligger gedwongen naast de weg te gaan rijden. We rijden over bar slechte wegen, vaak zelfs niet eens over asfalt of beton maar gewoon door het stoffige zand. Er loopt of rijdt altijd wel iets in de weg! Het is nog vroeg, aan de dorpskranen wordt flink gewassen, kleren én lichaam. Mannen houden hun onderbroek altijd aan en gieten aan de voor- en achterkant gewoon wat water naar binnen. Vrouwen zien we maar weinig en zéker niet aan de kraan. De gemiddelde snelheid ligt zelden boven de veertig, desondanks neem het aantal gedode honden op de weg toe! We rijden ook door alle centra van dorpen en steden, er is meestal maar één doorgaande weg. En tijdens Diwali ben je al minimaal één weghelft kwijt aan markten en geparkeerde auto's. Het ziet ernaar uit dat we er twee uurtjes langer over gaan doen. In een van de dorpjes wordt alleen maar gedroogde koeienvlaai verkocht, even verderop komt een auto aangereden met een lijk er bovenop. De familie begeleidt de overledene, staande op dezelfde auto, naar het crematorium.
In vergelijking met twee jaar geleden zijn er erg veel huizen en hotels onderweg bijgekomen, er wonen nu veel meer mensen aan de weg, dus is het ook veel drukker dan toen. De armoede verdeelt zich over steeds meer mensen!
Om een uur stoppen we in 'Mehrauli' bij het 'Madhuban Hotel' voor de lunch, het smaakt heerlijk. Om kwart over drie moeten we nog 81 km. tot de grens bij 'Sunauli'. We rijden nu over de mooiste weg van India, keurig asfalt en zelfs belijning en zebrapaden op de weg! Helaas zitten er ook weer erg slechte stukken tussen. Tijdens de laatste twintig kilometer staat één rijbaan helemaal vol met vrachtwagens die de grens over willen, maar eerst de papieren nog moeten regelen. Tuktuks gaan af en aan en verdienen goud aan de chauffeurs!
Wij bereiken om kwart voor vijf de grens. Het is een brede straat met overal winkeltjes, eettentjes en hotels. Bij de immigratiedienst van India zijn we snel klaar en we worden meteen aangesproken om geld te wisselen want je mag Nepal niet in zónder Nepalees geld. Wat een onzin, trap er niet in, onze chauffeur had ons al gewaarschuwd. De koers aan de Indiase kant is erg slecht! Bij de Nepalese immigratiedienst, een heel stuk verder, zijn ze erg vriendelijk en behulpzaam. Thuis hadden we al het benodigde formulier uitgeprint en ingevuld. Ook hier zijn we dus snel klaar en hebben een mooi visum in ons paspoort. Een foto was niet meer nodig want we hadden thuis een kopie gemaakt van ons paspoort op A4-formaat en dié foto vonden ze prachtig! Wel 25 dollar, zorg dat je die bij je hebt, want ze nemen geen euro's of Indiase roepies, zelfs geen Nepalese! Een huilende toeriste moest eerst haar zojuist gewisselde dollars weer gaan terugwisselen!
Geld wisselen gaat ook erg snel, met behulp van onze chauffeur, en tegen een mooie koers! Op weg naar ons hotel worden we nog drie keer aangehouden door de politie, ze kijken wat door de ramen en schijnen met een zaklamp in de auto, maar verder stelt het weinig voor. Dit in tegenstelling tot de absurde toestanden aan de grens. Om tien voor zes komen we aan bij 'Buddha Maya Gardens Hotel', een mooi luxe hotel met airco en sinds kort, gratis wifi. We hebben zelfs pantoffels en gratis toiletartikelen. En wat kun je een lekkere warme douche waarderen als je twaalf uur onderweg bent geweest! Nu kunnen we de Mount Everest ook wel aan!
We zijn net een uurtje hier en de stroom is tweemaal uitgevallen, we voelen ons nu al thuis!
Morgenvroeg gaan we na het ontbijt met een riksja de ruïnes en oude tempels hier bezoeken. Er schijnt ook nog een voetafdruk bewaard te zijn van Boeddha!