Van Jaipur naar Sawai Madhopur

de verjaardag van Ina was weer een bijzondere ervaring, een verjaardag op z'n Indiaas met mooie gesprekken, samenzang in Hindi en getuigenissen delen waarin Ina centraal stond, kaarsjes uitblazen, de taart aansnijden en daarna samen eten. De kinderen die aanwezig waren mochten spelen met de barbies en kijken in het fotoboek dat Ina van ons gekregen had met de foto's van onze eerdere bezoeken aan haar. Zelfs Jacob, haar man, was ontroerd door de prachtige foto's in het boek, hij noemde dit boek écht professioneel. Een geweldig compliment voor Christien als samensteller en wij allebei als 'fotografen', want Jacob werkte ooit als journalist bij een krant. Maar ook Papa John was ontroerd!
Toen we binenkwamen greep Basha ons allebei bij de hand en leidde ons naar de woonkamer waar ze ons in een stoel duwde. Ze was ontzettend blij dat we er weer waren! Toen de taart aangesneden werd, was ze net als vorig jaar niet meer te houden en stak ze er meteen haar vingers in. In India wordt bijna alles met de hand gegeten, dus een hand in een slagroomtaart kan ook!
Terug naar het hotel gingen we weer met Uber, trouwens ideaal en erg goedkoop. Twaalf kilometer in ongeveer drie kwartier voor INR 140, terug voor INR 190 omdat dan de afstand iets langer is. Een taxi kost zéker het drievoudige. Elk hotel kan dit voor je regelen, je kunt het ook zelf via een app of je laptop. Sommige chauffeurs rijden trouwens wel erg hard of op het oog onverantwoord, maar dat geldt voor de meeste chauffeurs hier!
Vandaag, vrijdag, zijn we om negen uur uit Jaipur vertrokken naar Sawai Madhopur voor een bezoek aan Ranthambore National Park. het zijn 185 km. en je doet er ongeveer vier over met een tussenstop. Onze chauffeur is 23 jaar, een jaar getrouwd en nog geen kinderen.
Op elk kruispunt in de stad kloppen kleine kinderen op de ruiten van de auto om je iets te verkopen of een kunstje te doen. "Magic Boy" noemt onze chauffeur deze laatste en die lopen er dus heel wat rond! We rijden weer vijf rijen dik en in de file stopt steeds een busje naast ons met mooie lachende jonge vrouwen, sommige gesluierd, die het steeds prachtig vinden weer naast ons te staan. En wij maar foto's maken elke keer! Mannen gedragen zich heel anders, ze maken de autodeur open en tuffen op de weg! Daar wil je geen foto van maken!

Na drie kwartier zijn we eindelijk uit de stad, we rijden op een tolweg en er is weinig verkeer meer. Als we een afslag nemen, komen we op een slechtere weg, veel kuilen en veel dieren!
Onderweg stoppen we even bij een groep mensen die pinda's aan het oogsten is. Dit hadden we nog nooit gezien. Ze gaven onze chauffeur een struik. Pinda's vers van het land, nog groen met een wit vliesje, nog niet geroosterd zoals wij ze kennen maar wel lekker! Vol trots noemt hij een aantal keer dat we over een rivier rijden, alleen zien wij die rivier niet: er staat geen water in, alleen in het regenseizoen! Het landschap is nu erg dor en droog, soms zien we een poel water. Elk dorp schijnt zo'n spaarbekken te hebben.
Plots moeten we ook rekening gaan houden met zwijnen op de weg. Koeien lopen vaak in één lijn over de weg, maar zwijnen rennen alle kanten uit.

Bij 'Gangour Palace' maken we een tussenstop, natuurlijk weer een restaurant annex winkel maar deze keer is het personeel erg opdringerig en ze vinden het maar niks dat we alleen maar koffie en een lassi willen! En dan ook nog kleine kopjes en kleine glaasjes en erg duur!

Links en rechts van de weg zien we veel afgravingen, het landschap ligt daar meters lager dan de weg waar we over rijden. Ze hebben het zand nodig om er stenen van te maken, maar beseffen niet dat het landschap vernield wordt en dit bij zware regenval gevolgen zal hebben! Maar ja, ze hebben het zand en de stenen nú nodig!
We rijden weer meer door kleine dorpjes, dus ook meer drempels in de weg om de snelheid eruit te halen.

Om half twee komen we aan bij 'Ranthambore Forest Resort'. We krijgen een bloemenkrans omgehangen en een welkomstdrankje. Inchecken gaat snel en we worden naar onze bungalow gebracht. Op de tweede verdieping krijgen we een luxe kamer van alle gemakken voorzien. In het bed kunnen minstens vier personen slapen!
Het resort heeft het nadeel dat het ver weg ligt van het dorp, eigenlijk van alles. Je bent bijna verplicht op het resort alles te doen. We vermoeden dat alles dan ook wel erg duur zal zijn. In het restaurant is het erg druk met locals, het is weekend! Het lijkt dat wij de enige westerlingen zijn. Er staan zes airco's koele lucht naar binnen te blazen.
Een ander nadeel is dat wifi alleen beschikbaar is bij de receptie en een aangrenzende buitenruimte.
Nadat we gegeten hebben blijkt het helemaal niet duur te zijn, zelfs behoorlijk goedkoper dan in Delhi en Jaipur.

Om drie uur gaan we met de auto naar het park op weg naar 'Ranthambore Fort', drie kwartier rijden. We gaan met een gids twee uur lang door het fort lopen, maar het komt vooral neer op klimmen. Vanaf het beginpunt moet je in een langzaam tempo 172 treden omhoog lopen en als je boven bent, voel je bijna je benen niet meer! Het fort ligt op een rots en torent in de wijde omgeving boven alles uit.
Vrij snel na binnenkomst voel ik opeens dat ik achteruit en naar beneden getrokken word, er hing een grote aap aan mijn rugzak, die volgens Christien mijn fles water wilde pakken!
Onze gids pakte snel een stok maar die hoefde hij gelukkig niet te gebruiken, de aap liet vanzelf weer los!
Er zijn in het fort enkele 'gemakken', maar onze gids raadt ons aan toch maar onze behoefte in de struiken te doen!

Om kwart over zes zijn we weer terug in het resort, onze chauffeur blijft hier en zal ons zondag weer naar Jaipur terug brengen, waar we dan nog een laatste bezoek aan Ina, Jacob en Basha en hun familie zullen brengen. Intussen zijn wij voor hun ook gewoon familie!
Na nog een wifi-uurtje zijn we om acht uur gaan eten, buffet weer. Christien eet alleen witte rijst met koude geitenmelk, haar maag is nog steeds van streek. Achteraf hoefden we daarvoor niets te betalen, wat een service!

Morgenvroeg moeten we om vijf uur op voor ons eerste bezoek aan Ranthambore National Park in de hoop een tijger te zien!