Jodhpur, de blauwe stad

De stad Jodhpur, ook wel de blauwe stad genoemd, ligt aan de oostkant van de Tharwoestijn onder het machtige Fort Meherangarh. Heel veel huizen in Jodhpur zijn blauw geverfd. De blauwe kleur betekent dat de bewoners tot de Brahmin kaste behoren. Bovendien werd eeuwen geleden ontdekt dat de kleur blauw insecten afweerde en daarna werd de hele stad blauw geverfd. Een hoge stenen muur beschermt de stad, de muur is bijna tien kilometer lang en heeft acht hekken.
We zijn voor één nacht in Pal Haveli midden in de stad. De kamer is erg ruim maar zoals in de meeste haveli’s is er geen koelkastje, wél koffie en thee. Het is dus weer de luxe die we gewend zijn, maar dan zonder koelkast! Het eten in het restaurant is erg goed maar ook erg duur. De thali, Rs 800, zou voor één persoon zijn, maar we kregen hem samen niet op! Vanaf het dakterras heb je uitzicht op de Clocktower, Fort Meherangarh en Umaid Bhawan Palace terwijl er vuurwerk was vanwege een ceremonie beneden op straat. De knallen waren oorverdovend, kinderen werden bang, het vuurwerk spatte vlak boven ons terras uit elkaar. Helaas komen we er te laat achter dat Jodhpur een eigen lassi kent, yoghurt met saffran en cardemon erin. Thuis maak ik deze regelmatig zonder te weten dat het hier een specialiteit is!

In het fort is duidelijk te zien dat het voor vrouwen geen prettige tijd moet zijn geweest. Zij mochten zich niet in het openbaar vertonen, mochten niet aan ceremonies en festiviteiten deelnemen. Zo was het ook aan het hof in Jaipur. Ze mochten alleen maar gluren door raampjes met smal traliewerk ervoor. In draagstoelen hing er altijd een gordijntje voor!

We vertrokken vanmorgen om negen uur uit Udaipur. We zien de hele weg een vrij eentonig landschap, droog en dor. Op de weg is het altijd uitkijken voor overstekende geiten en mensen. Koeien wandelen of liggen meestal midden op de weg. We zien stenen en lemen huizen, maar ook veel traditionele hutten.
We rijden over een redelijke autoweg met vaak aan beide kanten reusachtige hoge rotspartijen en veel vallende rotsen en steenslag. Het ziet er eg gevaarlijk en dreigend uit, maar dat zullen ze hier beslist anders zien. De bergen rondom zijn afwisselend kaal en begroeid en er moet weer tol betaald worden. Onze auto had al vanaf de eerste dag een barst in de voorruit, die is intussen een stuk langer geworden. Voor Carglass is het intussen al te laat! De wegen worden stoffiger, we rijden door een gebied met veel marmer en graniet dat langs de weg verkocht wordt.
Zodra er geen tegenligger is, gaat iedereen midden op de weg rijden. Wil je er langs, moet je eerst toeteren, eerder gaan ze beslist niet aan de kant. Richting aangeven doet bijna niemand, dus je weet nooit wat de auto voor je gaat doen! Richting Ranakpur rijden we over een tweebaansweg en passeren veel kleine dorpjes en nog meer kuddes met geiten en ezels. Op de velden veel maïs en we zien ook kleine rijstvelden. De maïs wordt handmatig geoogst door de vrouwen. Ze snijden een hoeveelheid voor één dag af en dragen dit gebundeld op hun hoofd. Ook hier zitten de mannen rustig bij elkaar te praten! Ploegen is wel mannenwerk, ze staan achter twee ossen op een ploeg, waarbij ze de staarten als leidsel gebruiken. We stoppen bij een traditionele watermolen. Meteen komen er kinderen aangerend, die doen alsof het hun watermolen is en ze vragen om een pen, choclat en rupees. We rijden hoger de bergen in, de weg wordt een eenbaansweg, passeren is nauwelijks meer mogelijk en dan staan de koeien vaak ook nog dwars op de weg! De wagen slingert mee met de vele bochten, Christien wordt weer wagenziek en neemt snel een pilletje!

In Ranakpur bezoeken we de Chaumukha of Tempel van de Vier Gezichten die is gewijd aan Adinath, de eerste tirthankar (profeet) van het jainisme.. Het is één van de vijf heilige plaatsen in India van de aanhangers van het Jaïnisme. De toegangsprijs is Rs 200 plus nog Rs 100 voor de camera. Het is een complex van verschillende kleine tempels. De hoofdtempel is indrukwekkend en rijk versierd, uit wit marmer en heeft 1444 pilaren waarvan er geen een hetzelfde is. Op verschillende tijdstippen van de dag krijgt de tempel steeds een andere kleur door het spel van het licht. Er vliegen veel parkieten rond en de bomen zitten vol apen. Er mag niets van leer naar binnen, zelfs geen fles water. Op de parkeerplaats moest ik nog een lange broek aantrekken! Bij de ingang wordt scherp gecontroleerd en gefouilleerd. De fles water werd me afgenomen en bij het fouilleren bleek ik voor mijn mobiel niet betaald te hebben (Rs 100) en vonden ze dat mijn beurs toch van leer gemaakt moest zijn. Ik moest dus een kluisje huren en door mijn klagen over deze vreemde procedure, hoefde ik de kluishuur niet te betalen! Een besparing van Rs 10! Het complex gaat trouwens pas om twaalf uur open, wij waren er al een uur eerder.

Om half drie moeten we nog 127 km., even verderop staat dan weer 131 km., rijden we wel de goede kant op? Bij Motel Sailani kunnen we iets eten en na een kilometer spookrijden zitten we weer op een keurige autoweg, dus ook weer tol betalen. De staat moet hier toch schatrijk van worden, maar het geld wordt beslist niet gebruikt voor het verbeteren van de wegen, nou ja in Delhi misschien! We stoppen onderweg nog even bij een dorpsceremonie op een plek waar een jongen met zijn motor tegen een tractor aanreed en daarbij overleed. Niet alleen wordt hijzelf bij deze ceremonie herdacht, óók zijn motor heeft een ereplaats gekregen in een vitrine en wordt min of meer aanbeden.

Na aankomst om half zes in plaats van vier uur, gingen we meteen de stad in voordat het donker werd. Eigenlijk is het jammer dat we hier maar één nacht zijn, twee zou beter zijn, ook gezien onze late aankomst. We liepen om de hoek naar Sardar Bazaar, bij de Clocktower, waar ook een festival aan de gang was. In de smalle straatjes veel kraampjes met prachtige groenten, rijp fruit en kruiden. In een winkeltje kopen we wat koud drinken en een flinke zak met zwart mosterdzaad! De wisselkoers in Jodhpur is trouwens 73. Omdat er teveel straten zijn afgesloten kunnen we niet naar het Umaid Bhavan Palace met 347 kamers, een voorbeeld van de overdaad in het koninklijke India. Het is gebouwd om werk te verschaffen aan de door honger getroffen onderdanen van de maharadja begin vorige eeuw. Een deel ervan wordt nog door de kleinzoon van die maharadja bewoond. Sinds de eenwording van India mogen ze geen titels meer dragen, maar worden overal nog steeds als dusdanig behandeld en geëerd.
We lopen verder richting het fort, de straatjes worden steeds smaller en steiler, het is nog een behoorlijke klim. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Op een punt waar we het fort boven de bebouwing duidelijk in beeld hebben, stoppen we en maken enkele opnamen. Het is intussen donker geworden, er is nauwelijks verlichting. Opeens rennen er drie op hol geslagen koeien op ons af, een Indiase vrouw grijpt verschrikt Christien vast en blijft daarna nog even angstvallig in onze buurt lopen.
We hadden al besloten het fort niet te bezoeken. We hebben in India al diverse forten gezien. Een bezoek aan dit fort staat voor morgen op het programma, voordat we weer terug rijden naar Jaipur, 331 km. Morgen is onze vriendin Ina jarig en we willen haar graag verrassen op deze bijzondere dag. We zouden pas om zeven uur ’s avonds weer terug zijn in Jaipur, nu zijn we er waarschijnlijk al om vier. Ina weet van niets en ze zal morgen beslist een keertje bellen of appen, we blijven zeggen dat we pas s’ avonds laat in Jaipur zullen aankomen. Misschien staan we al voor haar deur, als ze belt!
Onze chauffeur woont in een dorpje buiten Jodhpur. Hij is gisteren naar zijn vrouw en kinderen gegaan. Morgenvroeg rijden we om negen uur weer terug naar Jaipur. We zijn benieuwd hoe laat we daar aankomen?
Het ontbijt vanmorgen was uitstekend, zelfs de stoelen werden aangeschoven. Het is dat je zelf nog mocht eten, anders hadden ze dat ook nog voor je gedaan!

Jodhpur is beslist méér dan een nacht waard, vooral omdat je pas laat in de middag hier vanuit Udaipur aankomt en de volgende dag alweer vertrekt. We willen dit graag als tip aan Riksja Travel meegeven. In dit blok ligt het accent te veel op de verplaatsingen, het zijn voor onze begrippen lange afstanden over erg slechte wegen! Maar misschien ligt het ook aan het feit dat we een jaartje ouder zijn! Vanaf nu is het ook mogelijk de steden Pushkar, Udaipur, Jodphur en Jaipur met goedkope binnenlandse vluchten te bereiken, maar dan mis je natuurlijk bepaalde bezienswaardigheden onderweg. Een auto geeft meer vrijheid, je kunt hem overal laten stoppen!