Van Jodhpur naar Jaipur

◦ Om 9 uur vertrekken we weer uit Jodhpur op weg naar Jaipur. Richpal rijdt naar het fort. Zou hij ons dan toch niet begrepen hebben? Het fort ligt hoog boven de stad en in zijn beste Engels probeert hij ons te zeggen dat je daar prachtige foto's kunt maken! Hij had natuurlijk gelijk. Hij probeert ons nog kruiden te laten kopen, maar dat slaan we af. We rijden een buitenwijk in, waar zijn zuster woont. Zo zijn we al een uur onderweg en nog niet de stad uit! We drinken de aangeboden chai, met vellen, en eten een sweetie die we van Sameer en Wilma kennen.
◦ Na een hartelijk afscheid gaan we dan eindelijk op weg naar Jaipur. We rijden over een stoffige en slechte weg, een nieuwe weg is in aanleg, maar dat is hier allemaal handwerk! Na twaalf km zijn we eindelijk de stad uit, nog 319 te gaan.
◦ Christien wil naar een toilet, Richpal gaat extra hard rijden. We halen een vrachtwagen in waarvan de halve cabine is weggerukt. De chauffeur zit op zijn stoel letterlijk in de open lucht, met het stuur in zijn hand. Soms zie je zesassige vrachtwagens waarvan een of twee assen gebroken zijn, de banden stuiteren voortdurend tegen het wegdek. Dat hij nog kan rijden? Richpal stopt bij een plek waarvan hij denkt dat het toilet aan Christiens verwachtingen zal voldoen. Hij kijkt bedenkelijk.
◦ We rijden nu weer op een autoweg, nog 211 km te gaan. Om 2 uur stoppen we bij een restaurantje, de menukaart is gelukkig in het Engels. Richpal kijkt wat onzeker en wantrouwend, hij kent dit restaurant ook niet. De bediening verstaat geen Engels, maar kan het ook niet lezen! We worden door 5 mensen gevraagd wat we willen eten. Ze begrijpen er niets van. Uiteindelijk komt de baas met wat borden en bakjes en vraagt of we dat willen? Het blijkt inderdaad dat te zijn dat we hadden willen hebben. We krijgen er een speelgoedlepeltje bij. De prijs is weer belachelijk laag, Rs 440. De fooi van Rs 60 wordt door de baas eerlijk verdeeld. In dit bedrag zat ook het eten en drinken van Richpal, waarvan ze blijkbaar aannamen dat wij dat ook zouden betalen.
◦ Om 3 uur moeten we nog 67 km, een uurtje rijden?
◦ Bij Dera Rawatsar worden we weer hartelijk ontvangen. Zouden we dezelfde kamer krijgen? Het wordt deze keer de kamer ernaast, 201, een kleinere badkamer maar wel met een inpandig buitenterras met ligstoelen, een ventilator en airco, en zelfs nog een smal buitenterras. We zullen voortaan altijd naar deze kamer vragen.
◦ Om half zes zal de taxi er zijn om ons naar Ina te brengen. Calvary doet open, verrast, we houden allebei een vinger tegen onze lippen. Ze begreep het gelukkig, geen gejuich maar een stevige knuffel! Papa John was wandelen in de wijk. Hij spreekt graag over guru Jezus en dat doet hij vol overgave.
◦ We gaan stilletjes de trap op, we horen Ina en Basha in de slaapkamer, waar ze meestal overdag zijn i.p.v. de kleinere kamer en de airco, die dan minder hard hoeft te werken dan die in de grote woonkamer.
◦ We beginnen tegelijk Happy Birthday te zingen, Ina kan het nauwelijks geloven. Basha pakt me gelijk bij de hand en neemt me mee naar de woonkamer, want daar zaten we steeds als we er waren.
◦ Bijzonder was het dat Ina op haar verjaardag weer eens gewoon Nederlands kon praten. Via app en mobiel had ze al vele dankbare felicitaties uit het verre Nederland mogen ontvangen.
◦ Calvery heeft heerlijk eten besteld, we zitten met z'n allen in de woonkamer beneden en het smaakt verrukkelijk. In drie talen hebben we voor Ina en familie gebeden. Als toetje de verjaardagstaart.
◦ Het was bijzonder voor Ina, maar ook voor ons om dit te mogen meemaken.