Terug in Nederland

Het is dinsdagmorgen en we zitten niet op het balkon. We kijken op onze eigen herfstachtige tuin en het is koud. Er is wél koffie! We hebben geen internet, geen wifi en kunnen niet bellen via de vaste lijn. We worden binnen drie werkdagen geholpen door Ziggo, dit is Nederland waar alles weer zijn afgepaste tijd heeft! In India zouden we door misschien wel meerdere mensen tegelijk direct geholpen worden! Zélfs mijn PC heeft het van ouderdom begeven!
We zijn weer in Nederland, waar het na drie weken tropische warmte erg koud is en waar we meteen voelen hoe sterk we voor ons werk en contacten naar buiten afhankelijk geworden zijn van internet.
In China is de staatscontrole op mensen enorm in het dagelijks leven, mensen lopen in het gareel, in India is de staat nauwelijks aanwezig maar is de sociale controle weer heftig. Dit uit zich vooral in de toepassing van het kastenstelsel en de enorme corruptie. Het kastenstelsel is dan bij wet wel verboden maar is nog overal aanwezig! Ik heb een duidelijker beeld gezien en gekregen van hoe dit systeem werkt op en in alle lagen van de Indiase bevolking en vooral sociaal gezien van enorme invloed is op wat wel en niet kan en mag in India. Er is hierdoor een extreme ongelijkheid. Misschien kom ik hier in een later stadium nog eens uitgebreid op terug.
In China zijn alle religies toegestaan, maar als Christen mag je alleen in je eigen huis van dit geloof getuigen en niet als er anderen bij aanwezig zijn. In het openbaar mag je al helemaal niet getuigen van je Christenzijn, dus ook niet bidden. Wij hebben elke dag meerdere keren gebeden, óók hardop! Kunnen we ons voorstellen dat dit misschien in Nederland ook ooit beperkt zou gaan worden ondanks de vrijheid van godsdienst?
In India rijden veel auto’s met een grote sticker achterop hun auto met daarop de naam van een goeroe vermeld, b.v. Guru Ji. Maar zou je je auto met achterop Guru Jezus ook veilig kunnen parkeren?
Zondagmiddag zijn we vertrokken uit het prachtige Yangshuo. De weg naar het vliegveld is omgeven door de prachtige kasrstbergen. Het is dertig graden en de luchtvochtigheid 90%. Karstbergen bestaan uit enkel rotsen maar zijn desondanks vaak volledig begroeid met bomen en struiken. De wortels hechten zich in de spleten van de poreuze rotsen, wonderlijk!
Op het vliegveld van Guilin staan lange rijen te wachten voor de veiligheidscontroles, we mogen blij zijn dat we op tijd aanwezig waren. Het oogt allemaal keurig en geordend, maar in werkelijkheid is het een zooitje ongeregeld. De vertrekhal is tevens aankomsthal, de landingsbaan is ook bedoeld om op te stijgen. De gates om te vertrekken worden voortdurend gewijzigd, de toiletten zijn smerig, de rookruimtes zijn echte rookhollen met de deuren wijd open.
Het vliegtuig naar Shanghai heeft een half uur vertraging maar we vliegen wel met China Southern en dat betekent véél beenruimte. De bagagerekken daarentegen zijn weer overvol terwijl er nog veel koffers in het gangpad staan. Chinezen nemen over het algemeen veel handbagage mee! Hier schiet de controle dan weer wel te kort! Onze bagage is al door gecheckt naar Amsterdam, maar we worden wel vriendelijk verzocht in Shanghai onze koffers zelf op te halen en weer af te geven bij de incheckbalie daar! We controleren voor de zekerheid nog even de labels en daar staat daadwerkelijk AMS op! In het vliegtuig krijgen we warm eten en lauw drinken, terwijl het buiten -60 is!
In Shanghai landen we bij terminal drie, voor onze doorreis naar Amsterdam moeten we naar terminal een maar eerst onze koffers halen. Vervolgens moeten we twee kilometer lopen, mét die zware koffers, géén rolband, géén trolley en opnieuw weer alles inchecken bij de KLM-balie. De in Guilin gekregen boardingpass en de kofferlabels worden gewoon verwijderd en verscheurd. En ook hier weer alle veiligheidscontroles! Mijn koffer is trouwens voor het eerst in jaren lichter dan die van Christien, maar de hare is dan ook rijkelijk gevuld met de vele souvenirs die ze onderweg gekocht heeft!
Een half uur eerder dan gepland landen we om kwart voor vijf in de ochtend weer op Schiphol, waar Sameer ons al snel gevonden had. Het voelt na zo’n lange reisdag toch fijn als je afgehaald wordt!