Van Pushkar onderweg naar Udaipur

Vanmorgen om kwart voor negen stond Richpal alweer voor ons hotel. We konden beginnen aan onze reis van bijna zeven uur naar Udaipur. De weg ging al meteen steil omhoog, de snelheid zakte naar twintig. Achter de heuvelrug ligt de stad Ajmer, maar eerst stoppen we bij een groep apen langs de weg. Apen zijn altijd leuk om te fotograferen maar ze kunnen je ook zo maar aanvallen! Richpal blijft erbij staan met een twijgje in de handen.
We dachten dat er in India vrij preuts met seks werd omgegaan maar een voorbijrijdende bus met reclame voor condooms met een aardbeiensmaakje lijk mij in dat beeld niet passen.
De weg wordt smaller en alsmaar slechter. Bomen die bij het asfalteren binnen de asfalteringsbreedte van de machine vielen, zijn gewoon blijven staan en staan nu dus een meter vanaf de zijkant op de weg! Het leven is hier in alle vormen heilig, zélfs koeienvlaaien op de weg worden niet overreden en er lopen en liggen hier weer ontzettend veel koeien op de weg.
Buiten Ajmer verandert de tweebaansweg weer in een vierbaansweg, er moet dus tol betaald worden. Gelukkig is het rustig op de weg, dus ook bij de tolpoorten. Onderweg natuurlijk weer veel vrachtwagens, bij sommige vraag je je af of ze nog wel veilig kunnen rijden, het zijn soms roestbakken. Bij eentje is de dieseltank volledig verroest, de dop schijnt al lang geleden kwijtgeraakt te zijn want er zit gewoon een oude lap in het vulgat!
Wilma en Sameer, jullie kunnen met de kinderen gerust een rondreis door India maken, we zagen een brommer met drie volwassenen, ertussenin een kind en een tweede kind op de benzinetank! Sameer, je huurt gewoon een brommertje en dan kan jouw schoonmoeder ook nog mee!
De autoweg verandert weer in een tweebaansweg met in het midden een doorgetrokken streep. Die heeft hier echter geen functie want er wordt voortdurend overheen gereden. Je ziet ze soms met z’n tweeën naast elkaar op je af komen, onze buitenspiegel wordt nog licht geraakt!
Naast de weg veel vrouwen die hard aan het werk zijn. Mannen? Die zitten in het theehuis of op een bankje in de schaduw! Even verderop ligt een troep geiten midden op de weg en hoe hard er ook getoeterd wordt, ze blijven gewoon liggen. De snelheid kent hier een maximum van tachtig, vijfenzestig in de dorpen die we passeren en dertig bergopwaarts. Na drie uur rijden moeten we nog honderdzestig km., we stoppen dus bij een AC Restaurant, Mewar. We lunchen hier, de ober komt al meteen zachtjes zeggen dat ze ook bier hebben, ook al staat dat niet op de kaart!
Na een half uurtje pauze, rijden we weer verder. Het landschap dat eigenlijk overal hetzelfde is, wordt steeds groener. We zien ook steeds meer water, opvangbekkens en kleine riviertjes. Alsof we iets in moeten halen, gaat de snelheid opeens naar honderd. In een dorpje stoppen we bij een meertje waar juist een ceremonie aan de gang is, veel mensen staan in het water, de vrouwen zijn gekleed in prachtige kleuren en gesluierd, een man is helemaal in trance. We begrijpen er natuurlijks niets van maar we mogen wel fotograferen, iedereen wil op de foto.
Het woestijnachtige landschap wordt hoe dichter we bij Udaipur komen, steeds groener, op de velden vooral mais. Iets verderop, voordat we Udaipur in de verte zien liggen, rijden we door iets dat Richpal bijzonder imponeert, een tunnel! Hij noemt het een ondergrondse brug.
Om drie uur rijden we Udaipur binnen. Het laatste stuk naar ons hotel moeten we doen met een tuktuk, er mogen hier geen auto’s rijden. Nu maken we het zelf mee hoe deze zich al toeterend tussen alle voetgangers, brommers, honden en koeien door slingert, levensgevaarlijk eigenlijk. Hij blijft doorrijden en toeteren, van links naar rechts en weer terug door al die smalle steegjes. Om half vier staan we bij ons hotel, Poonam Haveli, we blijven hier twee nachten. Na de luxe van de afgelopen week valt dit eigenlijk een beetje tegen, geen koelkast, geen gratis koffie en thee, met tussen de andere bebouwing door een klein uitzichtje op het Pichola meer. Het dakterras maakt dit dan weer goed, we gaan er meteen iets drinken en van het uitzicht genieten!
We gaan de omgeving verkennen en ook hier weer de vele ghats naar het water waar gezwommen en gebaad wordt. Poonam Haveli ligt ook aan een ghat, Lal Ghat. De straten zijn erg vies, iedereen gooit alles zo maar weg en de koeien staan de hele dag te schijten. Het open riool draagt niet bij aan een frisse lucht. We zien veel dode maar vooral ook levende ratten!
Udaipur ligt verspreid over de oevers van het meer van Pichola. De huidige koninklijke familie Sisodia bewoont nog altijd een groot deel van het City Palace. In het meer ligt het Lake Palace dat door de familie gebruikt werd als winterpaleis. Ze zijn de op een na oudste nog voortlevende dynastie in de wereld. Morgen maken we een stadstour en gaan dit alles bezoeken. De James Bond film ‘Octopussy’ werd gedeeltelijk hier opgenomen.