Pushkar, de witte stad

Pushkar is een heilige stad en een pelgrimsoord. Je kunt hier geen vlees en geen eieren krijgen, ook alcohol is verboden. Maar vraag je om een biertje en ze hebben dat tóch, moet je appelsap bestellen en krijg je vervolgens een in aluminiumfolie gewikkeld blikje zodat niemand kan zien dat het bier is.
Vanmorgen om negen uur gingen we met onze chauffeur Richpal Singh op weg naar Pushkar. Jammer genoeg spreekt hij nauwelijks Engels. We rijden na de drukte van de stad Jaipur over een rustige zesbaans autoweg, waarbij vrachtwagens vooral over de middelste baan rijden zodat je ze links en rechts kunt inhalen. Doe je dat links loop je wel het risico van een plots de weg opgaande andere verkeersgebruiker, een koe of een spookrijder. Aan beide kanten van de autoweg is ook nog een zogenaamde serviceweg waar mensen iets te verkopen hebben of een dienst aanbieden (bandenwissel, koffie enz.). Zélfs de koeien maken hier gebruik van! We zien véél openbare toiletten langs de weg, die getuigen van de vooruitgang hier! We maken er toch maar liever geen gebruik van.
Opnieuw weer veel vrachtverkeer, we zien zelfs Europese containers voorbij gaan. Nieuwe tractors op een oplegger staan niet achter elkaar maar dwars, zó kan er altijd minstens één meer op! Het steekt dan wel aan beide kanten behoorlijk uit, maar daar zijn hier waarschijnlijk geen regels voor.
Het landschap wordt steeds droger en dor, er is hier daadwerkelijk nauwelijks water. Kleinere dorpjes en boeren hebben tijdens de moesson nog water kunnen verzamelen in een opvangbekken, maar de hitte doet weer veel verdampen. Ook hier is het 36 graden, en op het open platteland wellicht nog een aantal graden méér!
Bij de verschillende tolpoorten is het weer een dringen van belang. Drie banen wringen zich naar één tolpoortje en dat gaat niet zachtzinnig. We werden bewust aan de rechterkant aangereden omdat die auto meende voor te moeten gaan. Hij stond al in een baan die al eerder aangaf dat daar niet meer gereden mocht worden. Vergelijk het maar met iemand op onze autobanen die meent bij een wegversmalling nog even gas te moeten geven om iets verder weer in te voegen waarbij het overige verkeer dan op de rem moet gaan staan. Bij het wachten voor de tolpoort sprak onze chauffeur de andere bestuurder hierop aan, maar die gaf hem gewoon een klap, trok hem aan zijn haar en reed er snel vandoor. Onze chauffeur moet de kras natuurlijk verantwoorden en we hebben hem in ieder geval aangeboden terug in Jaipur met zijn baas te zullen spreken en we gaven hem alvast een briefje met het nummerbord van die andere auto, RJ14CU9181.
Bij Kuber Resort werd gestopt en konden we ons even opfrissen, koffie en een lassie drinken en even van de frisse lucht buiten genieten. De toiletheer, mannelijk equivalent voor toiletjuffrouw, keek erg verheugd toen Christien hem na het toiletgebruik RS 10 (vijftien cent) gaf. Dat was dus duidelijk teveel!
Vanaf de stad Ajmer gaat de weg langzaam omhoog, het wordt bergachtiger. Afgelopen zondag is hier in het ziekenhuis een jongetje geboren met één lichaam en twee hoofden, beide volledig van elkaar gescheiden. De ouders hebben het kind direct mee naar huis genomen. In het hindoeïsme wordt zo’n kind vaak gezien als een reïncarnatie van een hunner goden! De weg wordt alsmaar slechter en hier lopen of liggen de koeien gewoon weer op straat. Bij het binnenrijden van Pushkar moet er eerst weer betaald worden en dat zal beslist geen wegenbelasting zijn!
Om een uur kwamen we aan bij ons hotel, Pushkar Palace en we hebben nu een erg mooie en grote kamer met balkon en uitzicht op het meer van Pushkar. Aan het plafond hangen kerstballen. Het bed is een twijfelaar tussen een normaal bed en een hoogslaper! Het is een voormalig paleis, het personeel loopt nog in traditionele kleding.
Pushkar, de witte stad, heeft zeventienduizend inwoners en vijfhonderd tempels. De enige tempel in India die gewijd is aan de schepper Brahma, de god met de vier hoofden, staat in Pushkar. De smalle straatjes en steegjes zijn rustig, er mogen en kunnen geen auto’s in de stad komen. Helaas is er daardoor een overvloed aan brommers en die zijn brutaler dan ze al zouden zijn.
Na aankomst zijn we meteen het stadje in gelopen. We lopen de eerste trappen, een ghat, af naar het meer, waar mensen zich aan het wassen zijn. Bij de ingang krijgen we door een hindoepriester bloemen in de hand gedrukt die we in het water zouden moeten gooien. Er wordt dan een vrijwillige donatie verwacht, maar het bedrag dat dan genoemd wordt is altijd beduidend hoger dan waar je zelf aan gedacht zou hebben. Er zijn 52 van deze ghats, één voor elke maharadja van Rajasthan. Gelukkig kenden we dit fenomeen en zeiden we heel eenvoudig ‘nee’! Mocht je dit wél doen, krijg je vervolgens een rode draad om je pols geknoopt, het ‘Pushkarpaspoort’, en word je niet langer door andere priesters lastig gevallen!
Bij ‘Gau Ghat’ zijn we wel nog naar beneden gegaan. Het is de voornaamste ghat en hier werd de as van Mahatma Gandhi en Jawarhalal Nehru in het meer uitgestrooid. Bij alle ghats moeten toeristen hun schoenen uitdoen, mag er niet gerookt en niet gefotografeerd worden. Helaas wisten we dit niet!
Het meer is omgeven door witgekalkte tempels en de 52 ghats om te baden en wordt vereerd als één van de heiligste plekken in India. Tijdens de volle maan van oktober/november wordt de ziel gereinigd van alle onzuiverheden. Sommige tempels zijn voor niet-hindoes verboden.
Deze volle maan is ook het begin van de Pushkar Fair, een van de grootste kamelenmarkten ter wereld. Nomaden uit de wijde omgeving komen dan door de Thar woestijn naar Pushkar om 20.000 kamelen, runderen, paarden, geiten en schapen te verhandelen. Er worden paarden- en kamelenraces gehouden en er vinden competities plaats als ‘wie heeft de grootste snor?’ en ‘wie heeft de mooiste bruid?’ Dit festival duurt 12 dagen, de laatste drie dagen mogen ook de vrouwen deelnemen, maar zij zullen zich vooral in de stad bezig houden met inkopen. Het afgelopen jaar waren er 300.000 deelnemers en bezoekers, het stadje zal erg druk zijn. Margo en Joop, Jelle en Wia, jullie zullen hier volgende maand zelf geen toeristische attractie zijn! We wensen jullie heel veel plezier en mooie, bijzondere opnames! We zouden Jelle wel een s op een kameel willen zien en dan in een wedstrijdje tegen Joop!
We hebben vandaag tweemaal gegeten in hetzelfde restaurant, Rainbow. Ze hebben een terras boven, een thali kost Rs 200 en een pizza Rs 200 tot Rs 280. Er is gratis wifi, het wachtwoord is samsung12@. Je hebt uitzicht op het meer. Zowel het eten als de wifi-kwaliteit zijn uitstekend! De wifi-kwaliteit in Pushkar Palace is belabberd, we zullen hiervandaan geen reisverhaal op internet kunnen plaatsen.
Om acht uur gaan de meeste winkeltjes al dicht, het is op de straten dan ook relatief rustig. Het meeste geluid wordt gemaakt door brommers en zingende priesters die een versterker gebruiken. Je zou toch haast de stekker eruit willen trekken!
Christien heeft nog twee broeken en een rok gekocht voor 650 Rs, dus zijn we in Jaipur weer goed afgezet!
Morgenvroeg vertrekken we hier weer om negen uur. We gaan dan naar Udaipur.