Delhi, een sauna

Delhi, de chaotische hoofdstad is voor velen, die hier voor de eerste keer komen, een keiharde confrontatie met een compleet andere wereld. Elke vrije centimeter aan ruimte wordt ingenomen door een altijd toeterende tuktuk, taxi of bellende riksja. Je kijkt je ogen uit!
Ontzettend vieze, grauwe, smalle, overvolle straten, overal zie je arme mensen in vieze kapotte kleren, mensen die op straat slapen, soms gewikkeld in een deken! Smalle steegjes met een heleboel kleine winkeltjes, overal pannen met heerlijk geurend eten en ook hier weer veel riksja’s, tuktuks, koeien en natuurlijk heel veel mensen.
Voor ons is dit al de derde keer. Het is nog steeds druk, vies, lawaaierig, het verkeer lijkt chaotisch, maar toch zit er een bepaald geordend ritme in. Het recht van de sterkste en de snelste geldt, remmen doen we pas op het laatste moment. Indiërs lijken zich nergens aan te storen, behalve als ze voor het stoplicht staan. Als je niet binnen twee milliseconde van je plek bent nadat het groen geworden is, wordt er al getoeterd.
Nadat we een eenvoudig ontbijtje hadden genomen, probeerden we nogmaals de grootste koffer zijn cijfercode te ontfutselen. Waar we dachten aan drie keer nul of drie keer negen, bleek het slot op geen enkele code te reageren. We hadden al bijna besloten het slot dan maar te laten openbreken, dat we ons realiseerden dat Arun er bijna zou zijn. Precies om tien uur stopte zijn auto voor het hotel, hij herkende mij al van verre. De begroeting was uiterst hartelijk, we waren blij en verheugd elkaar weer te zien. Arun bood gelijk aan ook een poging te willen wagen de code te ontcijferen, maar ook hem lukte het niet. Hij vroeg om een pen, stak die in de rits en opende deze aan beide kanten van het slot. Zo konden we alles eruit halen en hij kende wel iemand die dit zou kunnen openen. Hij nam gelijk zijn telefoon en het was al geregeld voordat we er erg in hadden. Ergens achteraf op een markt…….
Na het bekijken van de vele foto’s die we bij ons hadden, hij was er erg blij mee, gingen we op weg met de lege koffer in de kofferbak. We mochten zelf aangeven wat we nog allemaal wilden bezoeken in Delhi en we kozen voor Humayun’s Tomb, een grafmonument van een Mogolheerser uit de 16e eeuw. Deze graftombe heeft bij de bouw van de Taj Mahal in Agra als voorbeeld gediend. Arun was er zelf nog nooit geweest. Maar eerst de koffer en geld wisselen en ook daar kende hij iemand met de hoogste wisselkoers! De cijfercode van het koffer was snel achterhaald, maar zelfs toen ging hij niet open, het slot bleek kapot te zijn en werd van binnenuit van de koffer los gehaald en geopend om de twee ritssluitingen eraf te kunnen halen. Daarna bevestigde hij het slot weer terug, anders hadden we twee gaten, en de sluitingen werden weer aan de ritsen bevestigd. We namen nog een slotje en dit alles kostte een schijntje! Hij was er minstens een half uur mee bezig geweest!
Het wisselen leverde inderdaad een erg hoge koers op. Kregen we op het vliegveld slechts 69 Rupees voor een euro, hier kreeg ik 74,05 en hij maakte er zelfs nog 74,10 van!
Bij Humayun’s Tomb heb je weer de eigenaardigheid dat toeristen véél meer moeten betalen dan Indiase mensen en daar schrok Arun wel van, hij kende dat verschijnsel nog niet. Hij mocht voor 30 Rs naar binnen, wij voor 500 Rs en dat ook nog per persoon. Intussen was de temperatuur al gestegen naar 38 graden maar het voelde nog warmer! Voor de grap noemde ik dat het bij ons in een sauna nog niet zo warm voelt. We besloten dan ook na de lunch naar Aruns woning te gaan waar Christien een middagdutje mocht doen.
En natuurlijk kende Arun voor de lunch weer een prachtig restaurant waar, als je pech had, een lange wachtrij zou kunnen staan. Deze keer hadden we geen pech en kregen we gelijk een tafel. ‘Sagar Ratna’ heeft overheerlijk eten en we kozen op aanraden van Arun voor ‘Massala Dosa’ en ‘Dahi Vada’. Jullie mogen zelf opzoeken wat we gegeten hebben.
Parkeerterreinen in Delhi worden altijd volledig benut, de chauffeur moet altijd zijn autosleutel bij de beheerder inleveren. Als je dan terugkomt en jouw auto staat volledig ingebouwd, dan worden vervolgens alle auto’s die ervoor of erachter staan weggereden zodat jij kunt wegrijden. De gaten worden meteen weer gevuld! Dit systeem werkt perfect, hoewel je soms wel enig geduld moet hebben voordat de juiste sleutels gevonden zijn, maar dat hebben ze hier wel!
Overal in de stad zien we bedrijvigheid met bloemen, kleuren en vlaggetjes. Het is vandaag de eerste dag van ‘Sharad Navratri’, het begin van het festivalseizoen en het is dan ook extreem druk overal. We staan regelmachtig vast of moeten omrijden, maar Arun kent overal de weg. De motor van zijn auto draaide overuren, de airco kon het niet meer aan en begaf het tijdelijk door het veelvuldig stilstaan. De temperatuur in de auto liep gestaag omhoog.
‘Navratri’ duurt 9 nachten en 10 dagen (nav = negen, ratri = nacht) . Elke nacht wordt een andere verschijningsvorm, incarnatie van de godin Durga vereerd. Elke dag heeft een andere kleur en een andere bloem als symbool. De eerste dag is alles grijs en de bloem is jasmijn. Vervolgens komen oranje, wit, rood, blauw, geel, groen, pauw-groen en paars. Deze kleuren komen dan terug in de kleding die men draagt en in de bloemen. De negende dag is de dag van een nieuw begin en worden er nieuwe auto’s gekocht, nieuwe huizen en wordt er zelfs begonnen aan een nieuwe boekhouding. Deze dag brengt geluk!
Bij Arun thuis was het heerlijk koel, koud water, thee en koekjes stonden al snel op tafel en we hebben nog lang over de kinderen, kleinkinderen, gezondheid en het leven met elkaar gesproken. ’s Avonds hebben we nog ‘Dilli Haat’ bezocht, een dertig dagen durende markt met veel producten uit alle staten van India en zelfs uit andere landen, alles gemaakt door de lokale bevolkingen. Terwijl we daar naartoe reden belde onze vriendin Ina uit Jaipur op Aruns telefoon en ze was blij verrast ook ons te horen! Omdat we op zondag, op dat moment morgen dus, al naar Jaipur zouden gaan, zou ze ons graag willen zien. We hebben dus meteen afgesproken dat ze om vier uur bij ons hotel in Jaipur zou zijn. Onze koffers zouden daarmee ook meteen tien kilo lichter worden!
Na het bezoek aan de markt bracht Arun ons weer terug naar ons hotel en namen we hartelijk afscheid van elkaar. Until next year? Morgenvroeg, zondag dus, rijden we om negen uur naar Jaipur met een dankbare en dierbare herinnering aan Arun en zijn Delhi.
Het was nog steeds erg warm, 34 graden en dat zou het de hele nacht blijven!