Van Chitwan naar Pokhara

Het is 8.30 uur, we hebben zojuist ontbeten, het dondert en bliksemt boven 'Chitwan', het begint zachtjes te regenen. We zijn onderweg naar 'Pokhara', 160 km. in de richting van het Himalaya gebergte, een rit van vier tot vijf uur.
We rijden vanuit de ´Terai´-laagvlakte langzaam omhoog over de hellingen van de voor-Himalaya. We rijden langs diepe rotsige dalen en over hoge bruggen.
De toestand van de weg is wisselend met veel kuilen en modderpoelen, het regent intussen harder en het water stroomt over en langs de wegen en omlaag langs de hellingen. Op sommige plaatsen komt een deel van de helling naar beneden geschoven tot aan de wegrand. We zien aan de vele rotsblokken, zand, gruis en gesteente, waar we omheen moeten rijden, dat het ook wel eens mis kan gaan. Maar daarvoor regent het misschien nog niet hard genoeg.
Er is nauwelijks verkeer op de weg en morgen begint het tiendaagse 'Dashain'-festival waarbij het de gewoonte is dat iedereen terugkeert naar zijn geboortestreek, naar zijn familie. De wegen zouden nu bomvoel moeten zijn, maar er is geen benzine! Dit jaar zal het een minder uitbundig festival worden! Benzine is op de bon en iedereen krijgt tien liter per week. Maar met die hoeveelheid komen de meeste Nepalezen niet tot hun geboortegrond.
Bij de tankstations staan lange rijen auto´s, bussen en vrachtwagens voor hun wekelijkse rantsoen.
Wel veel bussen en auto's met het opschrift 'Tourist only' en dat betekent niet dat er allemaal toeristen in die bussen zitten. Een Nepalees die reist wordt ook gezien als toerist en zo kunnen velen toch nog naar hun geboortestreek.
Om 10.00 uur passeren we de afslag naar 'Bandipur', een rustig en authentiek 'Newari'-bergdorpje waar maar weinig toeristen komen, maar dat zo bijzonder is! We zijn er in 2013 twee nachten geweest en rijden dus door. De weg gaat opnieuw omhoog, de mist in. Langs de weg drinken we 'cup-pucino'. Het regenwater dat er bij het brengen invalt, maakt de koffie niet koeler. Maar toch hebben we het grote glas leeg voordat een dikke slak naast ons één centimeter verder gekropen is!
Onze chauffeur van 'Sapana' laat zijn auto in 'Pokhara' staan en gaat met de bus terug. Overmorgen neemt hij in 'Sauraha' weer de bus naar 'Pokhara' en rijdt de auto weer terug, maar dan met toeristen erin. Zo sparen ze benzine! De tijd dat de chauffeur onderweg is, tellen ze hier maar niet! De lokale bussen die we soms zien, zijn afgeladen vol, zelfs het dak is totaal uitverkocht. Officieel is dit hier verboden, maar de politie knijpt nu een oogje dicht!

Om 12.30 uur rijden we ´Pokhara´ binnen, het is er opvallend rustig, het is er stil! Pokhara is niet geraakt door de bevingen maar bijna volledig vrij van toeristen. Het aantal honden en koeien is groter dan de toeristen die we zien.
We zitten in ´Lake View Resort´, met uitzicht op het ´´Fewa´ meer én, bij helder weer, op enkele prachtige bergtoppen van het Himalaya gebergte. Maar helaas schuilen ze vandaag in de wolken. Aan de voet van de Annapurnabergketen heeft ´Pokhara´ zicht op verschillende hoge toppen. De indrukwekkendste berg in de buurt is de ´Machhapuchhare´. Deze witte berg heeft een strakke piramide vorm. Omdat de berg heilig is, heeft nooit iemand de top beklommen.
Na de lunch bij ´The Lemon Tree´ lopen we door de hoofdstraat en langs het meer. Overal worden we aangesproken en ook hier zitten veel shopeigenaren voor zich uit te staren. Waarom zijn ze eigenlijk open, er zijn nauwelijks toeristen! Christien bekijkt een broek, er is niemand in de winkel. Christien wil weer naar buiten lopen als er opeens iemand van buiten komt die zomaar in het wilde weg zegt: "I have also another colour", terwijl hij niet eens weet waar Christien naar keek.
Opeens worden we achter onze rug in het Nederlands aangesproken en we zien een gezicht dat we kennen. Het is 'Lisanne' van Riksja Travel met haar zus Evelien, die ook in Nepal op vakantie zijn. Ze wist dat we ook naar 'Pokhara' zouden gaan maar niet wanneer. Bijzonder!