Citywalk Jaipur

Gistermorgen waren we alweer vroeg uit de veren, tenminste ik! Ik ben online gaan inchecken voor onze vlucht met Jet Airways naar Bagdogra in West Bengalen. Een eigen laptop is handig, maar je kunt niet printen. Gelukkig kon ik bij de receptie opnieuw verbinding maken met mijn mailbox en alsnog de boardingcards uitprinten. Arun had ons aangeraden stoelen aan de linkerkant te nemen met uitzicht op de Himalaya en niet boven de vleugel!
Na het ontbijt reden we naar Old Jaipur, de oude ommuurde binnenstad. In 2007 hadden we alle bezienswaardigheden in en rond Jaipur al bewonderd, vandaar dat we nu kozen voor een stadswandeling. In de binnenstad vonden we voor de auto een plekje waar je, tegen betaling uiteraard, twee uur mocht blijven staan, één uur is standaard.
Al wandelende door de oude binnestad, door smalle straten met toch wel weer veel verkeer, vertelde Arun ons bijzonderheden over wat er allemaal in de winkeltjes te koop was, over oude gevels en gebouwen. Hij nam ons mee naar binnen in winkels om uit te leggen hoe iets gemaakt werd en waar mogelijk ook te proeven. De meeste straten in Jaipur zijn breed, vol met toeterende auto´s, tuktuks en vooral brommertjes. In tegenstelling tot 2007 steeds meer moslims en gesluierde vrouwen, heel veel winkeltjes en kraampjes met mensen die je naar binnen willen praten! Veel armbanden, sjaals, sari´s, sieraden en stenen.
Het is 38 graden, maar we lopen zoveel als mogelijk aan de schaduwzijde van de straten, maar ook daar is het uiteraard erg warm. De rugzak wordt aan mijn kant steeds natter!
Christien wilde nog een broek kopen, uiteindelijk werden het er twee en een rok. Het uitzoeken moest ze zelf doen, Arun zou dan het onderhandelen over de prijs voor zijn rekening nemen!
Na de altijd genoemde ´good discount´ moest er voor de twee broeken en de rok Rp 1500 betaald worden en dat zinde Arun totaal niet. Er volgde een discussie in Hindi die we niet verstonden maar wél konden begrijpen. We zagen Arun en de verkoper steeds geagiteerder over de prijs onderhandelen en uiteindelijk liep Arun weg. Bij het verlaten van de winkel, wij uiteraard voorop, hoorden we het bekende ´oké, oké´! Hij had als uiterste prijs Rp 800 geboden waar de beginprijs Rp 2600 was!
Tijdens de wandeling kwamen we ook weer langs het ´Hawa Mahal´, het Paleis der Winden. In 2007 stond dit paleis in de steigers omdat het aan de buitenkant opnieuw roze geschilderd werd. Later reden we ook nog naar het ´Water Palace´, net buiten de stad om daar kamelen en het paleis te fotograferen.
Opvallend is dat voor elke juwelier een bewaker zit met een echt geweer en dat vele deuren en poorten van winkels en huizen beveiligd zijn met minimaal 10 zware hangsloten!
Rond 14.00 uur reden we weer terug naar ons hotel om nog even met elkaar te lunchen en na te kletsen over elkaars belevenissen en bevindingen van de afgelopen dagen. We spraken naar elkaar uit hoe waardevol deze dagen geweest zijn én dat we nu familie van elkaar zijn en dat betekent hier in India héél veel.
Arun benadrukte nog eens dat hij het fotoboek van zijn kleinkinderen in Nederland prachtig vond. Hij had het gelijk vol bewondering aan zijn twee zusters laten zien!
We zijn de koffers weer gaan inpakken want morgen is het weer vroeg op. We moeten om 05.00 uur op het vliegveld zijn, dus 03.30 uur op. Arun wil ons brengen en hij zal daarna weer terug gereden worden naar Delhi. Hij hoopt er eerder te zijn dan wij daar weer met het vliegtuig vertrekken naar Bagdogra. We moeten bij de overstap in Delhi drie uur wachten.
Maar nu eerst nog samen met Arun dineren, lekker buiten in de schaduw met een zacht windje, het is al niet meer zo warm.