Mahatgauda

Het is nu 16.00 uur en het valt met bakken uit de lucht. Donder en bliksem, noodweer in Pokhara dat sowieso de natste plek is in heel Nepal. Pokhara krijgt de meeste regen te verduren van het hele land.
We zijn zojuist terug van een dagje bij Laxmi en haar kinderen.

Toen we vanmorgen in Mahatgauda aan kwamen, stond er meteen een rare klanken uitslaand mannetje bij de taxi. Dat bleek dus de dorpsdronkaard te zijn die in het dorp ook bekend staat als iemand die altijd dronken is en overal bedelt. Hij liep ook nog eens met ons mee naar het huis van Laxmi. Abishek moest zich als 14-jarige alle moeite doen om deze man van hun erf af te krijgen. Aan de gebruikte klanken af te leiden zullen daar wel enkele krachttermen bij hebben gezeten.
Hij maakte zwarte thee voor ons en terwijl we deze dronken, kwam Laxmi aangesneld en moest opeens alles snel snel! We moesten met de local bus mee, waarheen……? We wisten het niet.
Maar opnieuw een onverwachte belevenis. Het was een schudbus, waarbij je elk moment het gevoel had dat hij helemaal uit elkaar zou vallen, zo slecht was deze bus, maar opnieuw ook weer de weg.
In de bus allemaal vrolijke mensen die ons verbaasd aan staarden, vooral de vrouwen die druk kakelend gevraagd zullen hebben wie wij toch wel niet waren en wat we in déze bus moesten. Laxmi gaf steeds antwoord en daarbij viel vaak de naam Poek. Dus ook buiten Mahatgauda kennen ze Puck!

Voordat het opeens allemaal zo snel moest, kon Christien gelukkig wel nog naar de w.c. want anders was het er in de bus allemaal uitgeschud. Christien wilde al naar het toilet achter in de tuin gaan, waar overigens het halve dorp van gebruik schijnt te maken, maar opeens bleek er ook een toilet voor gasten te zijn en we waren dan ook niet verbaasd dat dit toilet nog steeds de naam ‘Poeks toilet’ draagt!

De bus stopte vlak voor het dorpje ´Dovilla´, en we liepen links een weggetje omhoog. Hierboven is een parkje met daarin veel beelden van Hindu goden. Vreemd is dat hier ook een beeld staat van Jezus Christus. De naam Jezus komt trouwens in veel oude Hindu geschriften voor.
Natuurlijk ook een beeld van Boeddha, die in het Hindu geloof de negende reïncarnatie is van hun god Shiva. Het Hindoeïsme kent tien reïncarnaties van Shiva, maar de tiende moet nog komen! Het Boeddhisme zelf erkent deze theorie trouwens niet. In Nepal is 65% Hindu, 25% Boeddhist en de rest is Christen of Moslim.

Boven heb je een prachtig zicht op het brede en diepe ravijn van Seti River. Ze noemen dit de witte rivier omdat hij uit het Himalaya gebergte komt en veel slib en zand met zich meedraagt. Het water had inderdaad een witte kleur. Aan de andere kant zie je dan het dal van een andere rivier, waarvan het water wél blauw is en waar veel in gezwommen wordt.
In het park zie je ook sproeiers op plekken waarbij je je afvraagt waarom daar gesproeid moet worden, er groeide niets!
In het dorpje zelf bezochten we nog een oud tempeltje aan de rivier met wederom een prachtig uitzicht. Ze weten hier wel waar ze tempels neer zetten!
In het plaatselijke winkeltje, een groot woord eigenlijk, kocht Laxmi een fles water voor ons. Wij trakteerden op chips en ieder een lolly. Laxmi is trouwens wel een snoeperd!
Abishek droeg de hele tijd Christien´s rugzak, ze boft maar weer!

De weg terug met enkele ferme klimmetjes erin hebben we lopend gedaan. Onderweg weer veel laagvliegende arenden, prachtige vergezichten en uitzicht op beide rivieren en de omliggende bergen, moeders met kinderen die graag op de foto willen. Eentje wil de foto graag opgestuurd krijgen, maar sinds de invoering van internet, email en facebook zijn alle postkantoren in Nepal inmiddels gesloten en wordt er geen post meer bezorgd. Alleen DHL bezorgt hier nog aan de deur! Aan het begin van Mahatgauda bezochten we nog een Hindu tempel waar enkele oudere vrouwen gezellig zaten te keuvelen. We kregen meteen een handvol klein gesneden fruit.
Als laatste gingen we naar een bejaardenhuis. Ze bleven ons ´namaste´ toewensen, ook als ze dit al meerdere keren gedaan hadden. Toch mooi om te zien dat er voor allerlei kwetsbare groeperingen (wezen, ouderen) toch wel het een en ander gedaan wordt, ook al is het vaak vrijwilligerswerk. Van overheidswege gebeurt hier nauwelijks iets. Ook hier zien ze Laxmi vaak verschijnen, net als in het Childrens Home. Wat zullen ze dankbaar zijn met zo iemand!

Bij Laxmi thuis eerst een koude cola en vervolgens verdween ze weer in de keuken. Intussen werden ook nog de kippen gevoerd, ze eten álles. Helaas leggen ze geen eieren, maar dat hoefde ook niet, ze hebben ze voor het vlees!
De tafeltjes en stoelen werden weer uit Poeks Room gehaald en vervolgens kregen we soep met veel slierten, groentencurry en een kop koffie.
Laxmi bleef lachend aan de overkant op een trapje zitten en genoot van hoe wij aten. De soep werd natuurlijk direct weer bijgevuld! Aman was intussen ook weer thuis, hij had zijn studielening bij de bank geregeld en hij kan nu eind van dit jaar in Australië gaan studeren.

En Laxmi? Zij is in gedachten al druk bezig een etage op het huis erbij te bouwen want ze wil beslist dat haar dochter bij haar komt wonen! En een kamer voor Poeks ouders en voor ons komt er óók!

Het werd langzaam tijd om weer te gaan, Laxmi leek ons moe, ondanks dat ze dit ontkende. Maar die wandeling terug was ook wel zwaar voor haar, denken we!
Ze belden onze taxichauffeur en deze kwam na een half uurtje.
Afscheid? Eigenlijk niet, want ze zou ons liever daar gehouden hebben, of eigenlijk nog liever Poek!
Ze gaf ons drie zakken met bamisoep mee, een voor haar dochter, een voor ons en een voor Bart en Mariet en voor Christien en Mariet nog een goudkleurige armband.

Afscheid? Ja, maar met tranen!

Morgenvroeg vertrekken we hier weer, we gaan dan naar een Tibetaans vluchtelingenkamp, Jampaling, waar we twee nachten bij mensen thuis zullen zijn. We doen dan alles op hun manier! Of we ook weer mogen meekoken?
Daarna reizen we weer door naar Kathmandu voor de laatste drie overnachtingen in hotel Vajra.