Tropische hitte en Hollandse druilerigheid

Gisterenmorgen hebben we nog een wandeling gemaakt door ‘Dallu’ in Kathmandu, een wijk die ook grenst aan de ‘Bishnumati’ rivier. Het is zaterdag en dan heeft iedereen in Nepal vrij, het is dus druk in de wijk. Dit heeft wel het voordeel dat er minder verkeer op straat is als we naar het vliegveld gaan. De mensen zijn arm maar daarom niet minder gelukkig. Staande op een brug zien we een aantal families die in de vuilheid van deze rivier wonen. Naast hun huisje loopt een ander soort vuiligheid uit een rioleringspijp over hun ‘erf’, de was wordt gedaan en een deel hangt al aan de lijn. Dit raakt je diep en spontaan laten we twee briefjes van honderd naar beneden vallen die lachend en met dank door een meisje worden gepakt, ze zwaait blij naar ons. Dit zal waarschijnlijk nog nooit iemand gedaan hebben!
We hebben de kamer tot 12.00 uur, daarna nog even lunchen en dan zit onze vakantie erop. Het is intussen ook weer tropisch warm. Terwijl we de koffers pakken vindt er voor ons hotel een verkiezingsbijeenkomst plaats. Er wordt zélfs door een vrouw gesproken! De politie en het leger staan natuurlijk paraat, deze keer met stokken en geen wapens.
We vinden allebei dat het snel is gegaan, het was dan ook een intensieve en indrukwekkende rondreis.
Waren er hoogtepunten? Voor een aantal lezers was mijn ‘val’ van de olifant hét hoogtepunt!
Voor ons allebei geldt dat de armoede en het stof de meeste indruk hebben gemaakt, waarbij we vooral getroffen werden door de puurheid van de mensen, zowel in de erg arme volkswijken van de stad als op het platteland, hoewel, plat was het nergens! De vele persoonlijke ontmoetingen zullen ons altijd bij blijven: Rianne en haar idealen in Kathmandu, Laxmi en haar kinderen in Mahatgauda, het Shreejana Children Home in Mahatgauda, het Tibetaanse vluchtelingenkamp Jampaling in Dulegaunda. Mensen, die zich voortdurend inzetten om de allerarmsten, de meest kwetsbaren te helpen een betere toekomst te geven. Een andere, een betere toekomst voor Nepal hangt misschien wel af van deze kinderen en niet van de praatjes van politici, die meestal voor hun eigen portemonnee spreken en niet van het leger dat al deze praktijken ‘beschermt’.
Juist déze kinderen worden in Nepal echter vaak gerekend tot de laagste kaste en hoewel het kastenstelsel sinds 1962 illegaal is in Nepal, is het nog steeds erg actief in het hele land. Het kastensysteem is stevig ingebed in de Nepalese cultuur, in een complexe structuur die moeilijk te ontwarren is. Het kastensysteem combineert veel verschillende elementen die ongelijkheid en verschillen tussen etnische groepen in stand houden op basis van geboorterecht, etniciteit, beroep, macht en financiële middelen.

Voor mij was één van de hoogtepunten ook de wandeling naar Ramkot, ook al vindt Christien dit niet! Deze ééndaagse trekking was zwaar maar achteraf gaf het véél voldoening. Deze wandeling heeft onze bewondering voor diegenen die een vijf- of zelfs zeventiendaagse trekking doen alleen maar doen groeien!

Het was maar goed dat we de afgelopen dagen onze inkopen in de stad zelf gedaan hebben. Op het vliegveld is alles twee tot drie keer duurder dan in de rest van het land. Bijna alle taxfree winkeltjes zijn dan ook eigendom van de staat, geen wonder dus!
Voordat we in het vliegtuig van Arkefly zitten zijn we al meerdere keren gecontroleerd en gefouilleerd, mannen en vrouwen apart, mannen door mannen en vrouwen door vrouwen. Maar waarom eigenlijk? Bij hardere voorwerpen in de broekzakken wordt niet eens gevraagd wat het is! Maar ze nemen wel weer mijn aansteker in beslag! Nepalees geld mag niet in- en niet uitgevoerd worden en toch krijg ik mijn overgebleven Nepalese geld (€ 100) door de controles, net als een doosje lucifers!

Arkefly! We kozen deze maatschappij omdat ze met één tankstop in Dubai rechtstreeks heen en terug naar Nepal vliegen. Helaas vliegen ze deze route met de kleinere Boeing 737 en zowel op de heen- als op de terugreis kregen we te horen dat het vliegtuig helemaal vol en dus erg zwaar was. Bovendien hadden we beide keren tegenwind! Waarschijnlijk zeggen ze dit bij elke vlucht? Er moest dus op beide vluchten tweemaal een tankstop gemaakt worden waarbij je soms wel en soms niet uit het vliegtuig mag. Waar dit aan ligt, werd ons niet duidelijk, maar het was wel een tegenvaller. Zowel op de heen- als op de terugvlucht stonden we tweeëneenhalf uur aan de grond, op de terugvlucht zónder dat we het toestel mochten verlaten. En dan valt het natuurlijk erg tegen dat je zélfs geen glaasje water aangeboden wordt!
Een rechtstreekse vlucht met bijvoorbeeld Etihad Airways met een tussenstop in Dubai zou € 500 goedkoper zijn geweest, en dan ook nog per persoon, en je krijgt aan boord alles gratis!
Op deze vluchten worden bovendien geen taxfree artikelen verkocht, dat zou bij een uitstap in Dubai wel nog gekund hebben! Van het personeel kon niemand ons vertellen hoe laat wij in Amsterdam zouden landen. Er waren tickets met een aankomsttijd van 00.05 uur en er waren er met een tijd van 04.05 uur. De eerste groep mensen had reeds een taxi of familie besteld. Wij behoorden tot de tweede groep en wisten al dat we niet eerder dan 06.30 uur vanaf Schiphol met een trein tot in Barneveld konden komen. De treinkaartjes hadden we al bij ons. Maar hoe dan ook, de aankomsttijd van deze vlucht werd pas laat tijdens de vlucht bekend gemaakt, niemand kon meer regelingen treffen voordat we rond 4 uur zouden landen. Mogelijk dat veel ophalers vanaf 12 uur ’s nachts al op Schiphol waren.
Als van tevoren bekend gemaakt zou zijn hoe lang deze vlucht zou duren en als de terugvlucht vanaf Kathmandu niet om 17.15 uur maar om 20.15 uur zou plaatsvinden, dan zou iedereen met de eerste trein naar zijn woonplaats kunnen reizen.
We dachten nog vanaf Amsterdam Centraal wel eerder tot tenminste Amersfoort te kunnen reizen, dus namen we een eerdere trein. En als we dan Amsterdam Centraal vergelijken met waar we vandaan kwamen, dan is er eigenlijk nauwelijks verschil, misschien vonden we Amsterdam Centraal nog wel smeriger dan Kathmandu, overal vuil en liggende en hangende jongeren, sommigen dronken. We voelden ons in Nepal veiliger dan in ons eigen Amsterdam!
Bovendien regent het weer in Nederland.

We waren om 8 uur thuis, Janneke stond ons al op te wachten. De wasmachine draait al en Christiens koffie smaakt weer opperbest.
In bijna alle Aziatische landen zijn taxichauffeurs er eerder dan afgesproken, In Nepal zijn ze bijna altijd later! Janneke was óók op tijd!