Van Gondal naar Bhuj

Vanmorgen om 8.15 uur gingen we weer op weg, deze keer naar Bhuj (spreek uit: Butsj) in het westen van Gujarat. Je bent hier al redelijk dichtbij de Pakistaanse grens! In Gondal bezoeken we eerst nog een tempel, Swaminarayan, een tempel behorende bij de Patel community. We rijden via Rajkot, Morbi, Maliya en Bachau naar Bhuj. Veel auto's blijven rechts rijden omdat de linkerkant ingenomen wordt door het langzamere verkeer. Dit leidt toch wel vaak tot gevaarlijke situaties, maar ja, dan maar wat vaker de ogen dicht! Bovendien is Wikram een geweldige chauffeur.
In Rajkot zijn op dit moment veel mensen in het ziekenhuis met dengue, een door muggen veroorzaakte ziekte waartegen nog geen geneesmiddelen zijn. Er zijn al vele dodelijke slachtoffers gevallen de afgelopen maand. In veel fabrieken in deze stad mogen de werknemers na de lunch twee uur het werk neerleggen en eventueel gaan slapen. Er staan ontzettend grote fabrieken waar horloges, sanitair en tegels gemaakt worden. Wikram's horloge van twee dollar komt hier vandaan! Voor ons rijdt een auto met het embleem van de Maharadja van Gondal, hij krijgt overal keurig voorrang, ook al moet ook hij toeteren!
De stad Morbi wordt door bijna alle in- en buitenlandse toeristen gemeden vanwege de gigantische bodem- en luchtverontreiniging. We rijden er dan ook snel doorheen! Onderweg wordt er bijna overal aan de weg gewerkt, geknutseld eigenlijk, want ook hier weer veel handwerk! De staat Gujarat lijkt op een gigantisch bouwput, overal wordt gewerkt, overal vuil en veel stof! Je kunt hier eigenlijk geen was te drogen hangen, maar in India gebeurt alles!

Langzaam verandert het landschap, wel nog katoen, maar het ziet er allemaal erg droog uit. Buiten Maliya drinken we koffie langs de weg in Café Coffee Day. Ze hebben mijn mobiel nummer nodig omdat anders de computer de bestelling niet doorzet, naar hunzelf trouwens! Er wordt in Gujarat door personeel e.d. slecht of geen Engels gesproken, het is dus vaak handen en voeten werk!
Buiten Maliya beginnen de zoutvlakten, het landschap is nu alleen nog maar saai te noemen en dat was eigenlijk de hele dag al, in tegenstelling tot gisteren. De ritten per auto zijn over het algemeen erg rustgevend, er is veel te zien onderweg en we stoppen regelmatig om foto's te maken. Wikram laat ons prachtige plekjes zien! Er zijn in India veel transgenders (Hijra's). Ze worden vaak ingezet bij geboorte- en huwelijksceremonies, maar verder worden ze hier genegeerd. In de cultuur van India is de Hijra een biologische man die tot het derde geslacht behoort. Een Hijra is geboren in een mannelijk lichaam met en vrouwelijke ziel. In India leven naar schatting zo’n twee tot drie miljoen hijra’s op de totale Indiase bevolking van 1,2 miljard mensen. Het zijn mannen die zich vrouw voelen of andersom. Voor de wet zijn ze als derde geslacht erkend!

Het district hier heet Kutch, ook wel geschreven als 'Kachchh', het woestijnachtige schiereiland van Gujarat met zoutmoerassen in het noorden aan de grens met Pakistan (Great Rann), grasland in het oosten en loofbomen in het zuiden.
Hoe dichter bij Bhuj, hoe droger en eentoniger het landschap wordt. De weg is erg goed met af en toe kuddes schapen of geiten die de weg versperren.
De Kutch regio is al vierduizend jaar bewoond en van hieruit breidde de beschaving zich uit over de rest van India. In het noorden van India ontkennen ze dit! Het woord 'kutch' betekent in het Sanskriet eiland. Dit was zo toen de 'ranns' werden afgesloten door de Indusrivier die hier de zee instroomde. Door een aardbeving in de 19e eeuw verlegde de Indus haar loop en werd de 'rann' een grote woestijn vol zoutbeddingen (grote en kleine 'rann'). Tijdens de moessonregens enkele weken geleden ontstonden er door overstromingen weer tijdelijk eilanden!

Voordat we Bhuj binnenrijden zien we een kleine nomadenfamilie met drie kamelen aan komen. Ze zijn van de Rabari stam en trekken door heel India. Tafel en bed zijn op de rug van een kameel gebonden! Hoe dichter we bij de stad komen hoe groter het getal achter de borden met Bhuj erop! Het was ons al eerder opgevallen dat afstanden op de borden niet betrouwbaar zijn. De weg wordt weer slechter, sommige stukken zijn opgebroken en andere zijn ze aan het aanleggen. Er lijkt geen regelmaat in te zitten.

We zijn nu twee nachten in The Bhuj House, een gezellige homestay met ruime kamers, een aparte zitkamer en een royale badkamer. Alleen jammer dat je niet kunt douchen wanneer je wil, tenzij met alleen koud water, er moet eerst een knop omgezet worden in een ander gebouw. Vervolgens zet men buiten een kraan open om alle koude water uit de leidingen te gebruiken om de planten water te geven. Na ongeveer tien minuten komt er dan warm water! We kwamen om 14.30 uur aan.
Na het douchen, een sandwich en wat rust lopen we om vijf uur de wijk in. Er wonen vooral moslims waarbij de mannen erg stug en argwanend kijken, de meeste vrouwen erg vriendelijk. We lopen tegen een stoet jonge vrouwen aan, prachtig gekleed, op weg naar een bruiloft maar dat wisten we op dat moment niet. Ze dragen schalen met cadeau's. Ze willen maar wat graag op de foto. Even verder zitten oudere vrouwen te glimlachen, ook zij willen graag op de foto. Een vrouw aan de overkant zwaait met de armen en wijst op haar gezicht. Ze loopt naar binnen en komt terug met haar haren in model en een hoofddoek om. Nu wil ze op de foto! En dan zien we onze groep jonge vrouwen weer, de groep is vele malen groter geworden. Een oudere vrouw kent maar één woord Engels: wedding! En dan worden we opeens uitgenodigd om de bruidsreportage te maken! Jammer genoeg weten we niet wie de bruid en de bruidegom zijn, wél de schoonmoeder en die is op deze dag de belangrijkste persoon. Een bruiloft duurt hier over het algemeen enkele dagen!

Als we weer verder lopen door de wijk zien we alleen maar vrolijk lachende mensen. Hebben ze ooit blanken gezien? Een vrouw wil graag dat we een foto van haar kleinkind maken maar zijzelf mag er niet op staan! Nou ja, de handen dan! Het is trouwens een kunst om hier niet in een hoop koeiendrek te trappen, maar daar zijn we erg goed in geworden! Maar ook in het ontwijken van de vele, vooral mannen, spugende mensen. Ze kauwen op betelnoten en het sap wordt te pas en te onpas uitgespuugd! Denk maar aan die UBER-chauffeur van vorige week!
In de wijk zien we nog veel door de aardbeving van 2001 verwoeste huizen. De stad werd toen zo'n beetje met de grond gelijk gemaakt en is grotendeels weer opnieuw opgebouwd.

Morgen brengt Wikram ons naar de oude stad en gaan we naar enkele dorpjes in de omgeving waar lokale stammen wonen.

We hebben vanavond nog heerlijk met drie andere oudere toeristen en twee lokale mensen aan één tafel gegeten. We mogen de hele dag gebruik maken van alle fruit en water die in de gezamenlijke keuken in de koelkast staan. Morgenvroeg kunnen we meteen douchen, er is dan al op de knop gedrukt en gaan we samen ontbijten.