Op safari in Bajana in de Little Rann of Kutch
Door: Jan Hermens
Blijf op de hoogte en volg Jan & Christien
23 Oktober 2019 | India, Dhrāngadhra
Nergens anders ter wereld leeft een wilde ezel. Wél in het Wild Ass Sanctuary! Hoe ze aan die naam komen? Ze staan meestal gebogen te eten met hun achterste naar je toe! Er zijn in dit natuurreservaat bij het Bajanameer veel kraanvogels, pelikanen, ooievaars, ijsvogels en flamingo's. Het is de grootste flamingobroedplaats ter wereld. In oktober zie je vooral veel trekvogels.
Om 7.00 uur beginnen we aan onze eerste safari. Hier leven de bedreigde Wild Ass ezels (khur). Ze zijn de enige ontembare ezels op de wereld, maar ze zijn niet echt schuw. Ze zijn kastanjebruin met wit. Ze leven in losse groepen en kunnen erg hard rennen. In dit park leven ook antilopen (Blackbuck en Nilgai), Indiase gazelles, Indiase wolven, gestreepte hyena's, jakhalzen en woestijnvossen. Het is een erg mooi reservaat.
We rijden naar Dhrangadhra waar de chauffeur een vergunning moet halen om met zijn jeep en maximaal zes mensen het park te mogen bezoeken. Deze vergunning kost INR 2800 (€ 35, voor Indiërs INR 400) en wordt gezamenlijk betaald. Wij zitten echter maar met z'n tweeën in de jeep, pech dus! En tot onze verrassing én schrik moeten we dan ook nog INR 1200 (€ 15) per camera betalen. Dit was tot voor kort maar INR 100. Gelukkig wisten we al dat we één camera in onze rugzak moesten doen. Allebei zou mogelijk tot gevolg hebben dat onze rugtas zou worden gecontroleerd! De ambtenaar sliep trouwens nog! Het park staat vooral bekend als de laatste plek waar nog wilde ezels leven, hun aantal neemt wel jaarlijks af! Aanvankelijk zien we alleen maar vogels, totdat de eerste wilde zwijnen zich melden. Ze zijn echter zo schuw dat ze ook snel weer weg zijn!
Rondom ons zien we, zover als we kunnen kijken, een uitgestrekte vlakte. Christien moet van het gehobbel dringend plassen, maar waar doe je dat hier als je geen beest bent. Onze chauffeur rijdt naar een door mensenhand aangelegde heuvel vanwaar we een nog wijdser uitzicht hebben. Terwijl wij mannen de heuvel beklimmen, bukt Christien zich achter de auto! Dit is dus écht wildplassen! Mijn rugzak blijft in de auto achter, er is verder niemand! Terwijl je op de heuvel staat, ervaar je pas de rust en de stilte van dit park, we horen geen andere geluiden dan vogelgeluiden.
We zien vooral vogels en onze chauffeur noemt veel verschillende namen. Hij ziet ze vaak eerder dan wij en hij ziet er zelfs waar wij ze niet zien, pas als ze opvliegen! Ze hebben soms prachtige schutkleuren, waarbij ze helemaal wegvallen in de achtergrond!
Na twee uur door het park te hebben gereden, af en toe stoppen en uitstappen, rijden we weer terug. Het park heeft maar één in- en uitgang. Terwijl we terugrijden en even aan de kant van de weg stoppen, springen er vier Rabari vrouwen in de jeep en gaan kwebbelend en giechelend naast ons op het bankje zitten. We mogen ze volop fotograferen! Het zijn geiten- en koeienhoedsters en ze kregen zomaar een lift van onze chauffeur, geweldig!
Vanmiddag om 16.00 uur bezoeken we dorpjes in de omgeving met stammen en nomaden. In de dorpjes is men nauwelijks westerse toeristen gewend, je krijgt dus veel aandacht. Jammer genoeg ook de bekende Engelse woordjes pen en lolly. De Rabari hier zijn dan weer schuw en rennen vaak hard naar binnen en ook buffels lopen naar huis, maar dat is normaal. De buffels lopen aan het eind van de middag naar een grote poel water waar ze zich onderdompelen om de warmte van de dag kwijt te raken. We komen dus maar langzaam vooruit. Onderweg veel water maar de grond is desondanks kurkdroog. Ook dit is een gevolg van de moessonregens, hele delen van het dorp staan onder water, we rijden zelfs door een volgelopen tunnel! In Nana Goriya zijn de mensen heel vriendelijk, ze behoren tot de Vaghre stam, ze leven heel erg primitief. Ze krijgen van de overheid geld om een huis te bouwen, voor de fundering een bedrag, daarna voor de benedenverdieping en tenslotte voor de bovenverdieping. Als het dak erop zit, krijgen ze nog een laatste bedrag! Maar bijna niemand doet aan dit programma mee, men blijft liever op de traditionele manier wonen! Omdat het bijna Diwali is, komt er uit de stad een auto met elektronica om ook hier de mensen te verleiden zo'n aankoop te doen. Stel je het maar eens voor! Ook hier worden de lemen huisjes door de vrouwen weer voorzien van een nieuwe laag modder!
Tot slot lopen we nog door het dorpje Bajana, hier wonen vooral moslims, ze zijn ontzettend vriendelijk en willen bijna allemaal graag op de foto, vooral met de kinderen en kleinkinderen erbij. Ze willen daarna maar al te graag de foto zien en zijn dan erg blij. In een groot meer buiten het dorp gooien vissers, staande in het water, hun netten uit.
Morgenvroeg gaan we al om 8.00 uur hier weg. We gaan weer terug naar Ahmedabad, via Modhera. We bezoeken daar nog de Zonnetempel uit de 11de eeuw. We zullen vroeg in de middag in Ahmedabad aankomen in hotel House of MG, waar ook onze reis door Gujarat begon.
Om 7.00 uur beginnen we aan onze eerste safari. Hier leven de bedreigde Wild Ass ezels (khur). Ze zijn de enige ontembare ezels op de wereld, maar ze zijn niet echt schuw. Ze zijn kastanjebruin met wit. Ze leven in losse groepen en kunnen erg hard rennen. In dit park leven ook antilopen (Blackbuck en Nilgai), Indiase gazelles, Indiase wolven, gestreepte hyena's, jakhalzen en woestijnvossen. Het is een erg mooi reservaat.
We rijden naar Dhrangadhra waar de chauffeur een vergunning moet halen om met zijn jeep en maximaal zes mensen het park te mogen bezoeken. Deze vergunning kost INR 2800 (€ 35, voor Indiërs INR 400) en wordt gezamenlijk betaald. Wij zitten echter maar met z'n tweeën in de jeep, pech dus! En tot onze verrassing én schrik moeten we dan ook nog INR 1200 (€ 15) per camera betalen. Dit was tot voor kort maar INR 100. Gelukkig wisten we al dat we één camera in onze rugzak moesten doen. Allebei zou mogelijk tot gevolg hebben dat onze rugtas zou worden gecontroleerd! De ambtenaar sliep trouwens nog! Het park staat vooral bekend als de laatste plek waar nog wilde ezels leven, hun aantal neemt wel jaarlijks af! Aanvankelijk zien we alleen maar vogels, totdat de eerste wilde zwijnen zich melden. Ze zijn echter zo schuw dat ze ook snel weer weg zijn!
Rondom ons zien we, zover als we kunnen kijken, een uitgestrekte vlakte. Christien moet van het gehobbel dringend plassen, maar waar doe je dat hier als je geen beest bent. Onze chauffeur rijdt naar een door mensenhand aangelegde heuvel vanwaar we een nog wijdser uitzicht hebben. Terwijl wij mannen de heuvel beklimmen, bukt Christien zich achter de auto! Dit is dus écht wildplassen! Mijn rugzak blijft in de auto achter, er is verder niemand! Terwijl je op de heuvel staat, ervaar je pas de rust en de stilte van dit park, we horen geen andere geluiden dan vogelgeluiden.
We zien vooral vogels en onze chauffeur noemt veel verschillende namen. Hij ziet ze vaak eerder dan wij en hij ziet er zelfs waar wij ze niet zien, pas als ze opvliegen! Ze hebben soms prachtige schutkleuren, waarbij ze helemaal wegvallen in de achtergrond!
Na twee uur door het park te hebben gereden, af en toe stoppen en uitstappen, rijden we weer terug. Het park heeft maar één in- en uitgang. Terwijl we terugrijden en even aan de kant van de weg stoppen, springen er vier Rabari vrouwen in de jeep en gaan kwebbelend en giechelend naast ons op het bankje zitten. We mogen ze volop fotograferen! Het zijn geiten- en koeienhoedsters en ze kregen zomaar een lift van onze chauffeur, geweldig!
Vanmiddag om 16.00 uur bezoeken we dorpjes in de omgeving met stammen en nomaden. In de dorpjes is men nauwelijks westerse toeristen gewend, je krijgt dus veel aandacht. Jammer genoeg ook de bekende Engelse woordjes pen en lolly. De Rabari hier zijn dan weer schuw en rennen vaak hard naar binnen en ook buffels lopen naar huis, maar dat is normaal. De buffels lopen aan het eind van de middag naar een grote poel water waar ze zich onderdompelen om de warmte van de dag kwijt te raken. We komen dus maar langzaam vooruit. Onderweg veel water maar de grond is desondanks kurkdroog. Ook dit is een gevolg van de moessonregens, hele delen van het dorp staan onder water, we rijden zelfs door een volgelopen tunnel! In Nana Goriya zijn de mensen heel vriendelijk, ze behoren tot de Vaghre stam, ze leven heel erg primitief. Ze krijgen van de overheid geld om een huis te bouwen, voor de fundering een bedrag, daarna voor de benedenverdieping en tenslotte voor de bovenverdieping. Als het dak erop zit, krijgen ze nog een laatste bedrag! Maar bijna niemand doet aan dit programma mee, men blijft liever op de traditionele manier wonen! Omdat het bijna Diwali is, komt er uit de stad een auto met elektronica om ook hier de mensen te verleiden zo'n aankoop te doen. Stel je het maar eens voor! Ook hier worden de lemen huisjes door de vrouwen weer voorzien van een nieuwe laag modder!
Tot slot lopen we nog door het dorpje Bajana, hier wonen vooral moslims, ze zijn ontzettend vriendelijk en willen bijna allemaal graag op de foto, vooral met de kinderen en kleinkinderen erbij. Ze willen daarna maar al te graag de foto zien en zijn dan erg blij. In een groot meer buiten het dorp gooien vissers, staande in het water, hun netten uit.
Morgenvroeg gaan we al om 8.00 uur hier weg. We gaan weer terug naar Ahmedabad, via Modhera. We bezoeken daar nog de Zonnetempel uit de 11de eeuw. We zullen vroeg in de middag in Ahmedabad aankomen in hotel House of MG, waar ook onze reis door Gujarat begon.
-
23 Oktober 2019 - 17:49
Carly:
Wauw, gave plaatjes!! De ijsvogel ziet er wel heel anders uit dan degene die ik vorige week boven de Barneveldse Beek zag zitten, apart! Alleen de snavel en blauwe rug zijn herkenbaar...
Genieten, hoor, heel bijzonder allemaal, ga zo door en hartelijke groetjes! -
23 Oktober 2019 - 19:32
Tjitske:
Wat maken jullie een prachtige reis zeg, fantastisch! Wat een verscheidenheid aan volken, stammen, culturen, kleuren. Dit is genieten hè. -
23 Oktober 2019 - 20:37
Janneke:
Wat zijn de fotos vd vogels mooi gelukt zeg.
Geniet nog even.
Xx -
24 Oktober 2019 - 01:15
Jaap:
Geweldig indrukwekkend! Super bijzonder wat jullie tijdens jullie reis allemaal meemaken! -
24 Oktober 2019 - 07:33
Gea Veldhuizen:
Ziet er geweldig uit ! Heerlijk even ontspannen ! -
25 Oktober 2019 - 10:01
Carola:
“Wild Ass Sanctuary! Hoe ze aan die naam komen? Ze staan meestal gebogen te eten met hun achterste naar je toe!” Hahaha dus jullie vinden mensen vriendelijk als ze op de foto willen? :-p goed om te weten. Wel een prachtige dag gehad zo te lezen en te zien op de foto’s! Erg gaaf dat jullie ook een stuk ‘natuur’ van India beleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
