Ons bezoek aan Ina en haar familie

Vanmorgen om 8.15 uur stond de door de receptie bestelde UBER-auto voor ons hotel. Het is zondagmorgen en de prijs is bijzonder laag, INR 177, terwijl de benzine al minstens 146 (diesel 132) kost. Als we aan het eind van de dag weer naar het hotel terug gaan, kost de rit INR 239. De prijzen worden niet alleen gebaseerd op de te rijden afstanden maar vooral ook op de drukte in het verkeer! Terwijl we bij het eerste stoplicht staan te wachten komt er meteen een vrouw met een half blote baby aan het raam staan. In de hand houdt ze een leeg flesje waarmee ze tegen het raam tikt. Als we melk bij ons hadden gehad, hadden we het flesje vol kunnen maken, maar meestal willen deze vrouwen alleen maar geld om zogenaamd melk te gaan kopen. Eerdere ervaringen hadden ons al geleerd dat je nooit zeker weet of het plaatje dat je ziet wel klopt. Zelfs Indiase mensen kunnen niet onderscheiden wanneer iets fake is. De ontvangst door Ina en haar familie was weer allerhartelijkst en wat waren ze weer blij ons te zien. Niet alleen een stevige handdruk maar vooral ook omhelzingen en tranen van blijdschap. Een groot deel van de dag waren we bezig met bijkletsen en het leegmaken van een koffer en een grote boodschappentas van Dirk. Christien en ik stonden er zelf versteld van hoeveel we eigenlijk wel niet voor Ina en haar familie hadden meegenomen en hoe dit allemaal in onze koffers heeft gepast. Ze zaten dan wel propvol tot aan het maximaal toegestane gewicht, maar toch! En wat een verbazing dat zoveel mensen een gift of anderszins hadden mee gegeven, mensen die ons niet eens kennen (zei Ina)! Vooral de foto's van Lunteren en Ederveen brachten Ina in haar gevoel weer even terug naar haar jeugd. Na een heerlijke maaltijd, nog wat geklets en een kop koffie gingen we om 19.00 uur weer terug naar ons hotel. Vanmorgen waren we er in een half uur, nu was er veel meer verkeer en duurde rit bijna een uur. We mogen terug zien op een bijzondere en waardevolle dag. Morgen gaan we naar de dierentuin hier in Jaipur. Wat zal Basha genieten! Er is ons al vaker gevraagd waarom we (weer) naar zo'n ver vreemd land gaan. De ontmoetingen hier en de indrukken die we opdoen kun je niet in woorden uitdrukken, ze gaan dieper dan woorden kunnen uitdrukken.