Van Alappuzha naar Kovalam

Om 7.00 uur vanmorgen zijn we opgestaan en hebben ons onder kleine straaltjes water gedoucht. Het was warm vannacht, maar gelukkig hadden we onze airco en ventilator, dus ook geen last van muggen. De drie bootsmannen hebben trouwens op de grond geslapen! Koffie en thee staan al klaar op de tafel, het ontbijt wordt om half acht geserveerd.
Over de dijkjes lopen kinderen naar school, voor hen begint de dag al vroeg. We horen al de eerste klappen van het slaan van de was op de wasstenen. Christien en ik hebben wat fotograferen betreft ieder onze eigen kant van de boot, maar Christien overtreedt deze regel vaak! Oók voor haar heeft de denkbeeldige lijn geen waarde! Ook bij het ontbijt krijgen we, net als gisteren bij de lunch en het diner, het gevoel dat we er heel erg uitgehongerd uitzien!

Na het ontbijt varen we nog een dik uur en vragen ons af hoe de mensen die hier wonen het vinden om elke dag gefotografeerd te worden bij het wassen van zichzelf en de was. En ook al varen de boten vaak in het midden van de kanalen, met een telelens kun je erg dichtbij komen. Hoe zouden wij dat vinden?

Om 9.30 uur zijn we weer bij het beginpunt, we worden met een boottaxi, samen met andere toeristen, naar de wal gebracht, waar onze auto al staat te wachten. De chauffeur vraagt meteen uit welk land we komen en vertelt dan, zélfs tot Christiens verbazing, dat Nederland gisteren van Duitsland gewonnen heeft!

In de stad Pathanamthitta stoppen we even voor een kopje koffie. Christien bestelt twee milkcoffee en even later komt de chef vragen of we milkcoffee besteld hebben of milk en coffee!
Over het algemeen zijn de wegen erg goed en is er weinig verkeer dat zich overigens redelijk aan de regels houdt. Als het wat drukker begint te worden, vooral met voorbij denderende bussen en vrachtwagens, worden ook hier de fatsoensregels los gelaten. De doorgetrokken witte streep geeft ook hier alleen maar aan dat de weg uit een linker en een rechter gedeelte bestaat. Alle verkeer maakt dan gebruik van beide helften, er wordt zelfs voorgekropen! Iedereen wil zo snel als mogelijk, het doet er niet toe hoe, op zijn plaats van bestemming komen. Onze chauffeur doet daar vrolijk aan mee. Je moet hier eigenlijk méér dan twee ogen hebben, uitvoegende auto's op de andere weghelft die gaan inhalen op jouw weghelft, je moet er voortdurend op bedacht zijn. En dan die vele auto's en brommers die zomaar ineens de weg op schieten! Bussen en vrachtwagens denderen gewoon door, óók op jouw weghelft. Het valt wel op dat de auto's in de staat Kerala minder deuken en krassen hebben.
Onderweg veel rubberplantages en kokospalmen. Kerala is de best ontwikkelde deelstaat van India. Hier kan slechts een vijfde van de bevolking niet lezen en schrijven, in India als geheel is dit iets minder dan de helft! Geboren Keralezen hebben hier de beste baantjes, het mindere en vaak zwaardere werk wordt gedaan door 'buitenlanders', mensen uit andere staten. Er werken hier veel mensen uit Tamil Nadu, West-Bengalen en Bihar, die hier in ieder geval méér verdienen dan in hun eigen staat mogelijk is.

Om 14.00 uur komen we na vier uur rijden aan bij ons resort in Kovalam. Als we uit de auto stappen, voelen we pas hoe warm het hier is, 29 graden die voelen als 36! The Travancore Heritage ligt op een klif aan de Arabische Zee in het uiterste zuiden van India. Je zou hier zo over kunnen steken naar Sri Lanka. We hebben een kamer in 'Beach Groove', een gebouw dat op het randje van de rotspunt ligt. Vanaf ons terras kijken we de diepte in, onder ons allemaal palmbomen, het strand en de zee, een schitterend uitzicht! We gaan meteen lunchen, daarvoor hebben we nog tien minuten. Vanuit het restaurant kijk je op het zwembad. Meteen valt op dat er allemaal draden gespannen zijn vanaf het plafond tot op de grond, het restaurant is rondom open. Dit hebben ze gedaan om ervoor te zorgen dat jij rustig kunt eten en niet de kraaien!

Even later merken we dat op ons eigen terras, kraaien vliegen af en aan en als we beiden even binnen zijn pikken ze snel de, gelukkig lege, verpakking van een koekje mee. Christiens dwarsligger 'Het meisje uit de trein' ligt nog op de tafel. Even zag ik in gedachten al twee kraaien in een palmboom dit boekje zitten lezen! Maar zouden ze Nederlands kunnen lezen? In India is alles mogelijk!

De rest van de middag rusten we heerlijk uit, ik geniet van het uitzicht en Christien van de vogeltjes! Als het gaat schemeren hebben we even last van de muggen, maar die blazen we met de ventilator weer weg! We hebben gratis wifi en een bed waar vier personen makkelijk in kunnen! Omdat je in de warmere streken vaak de hele nacht én de airco én de ventilator nodig hebt, heb je hier geen laken maar een dekbed op het bed. Je slaapt dus óf zonder iets over je heen, óf onder het dekbed. In het eerste geval zul je het beslist te koud krijgen en in het tweede te warm! Dus ergens vannacht gaat een van beide uit, nu is het nog te warm en benauwd!

Het is nu half elf, boven zee dondert en bliksemt het, op het water vele honderden lichtjes van vissersbootjes, we gaan slapen. Nog één opmerkelijk iets in deze staat: bijna alle tempels zijn verboden voor niet-Hindoes! En evenzo mogen (willen?) hindoes niet in kerken komen!