Alappuzha en de backwaters

In de staat Kerala leven alle geloven broederlijk met en naast elkaar. Onderweg zien we veel kerken en kapelletjes. Er staat op veel plaatsen veel water langs de wegen, landbouwgrond staat nog steeds onder water, ook de rijstvelden staan al sinds augustus onder water. Boeren hebben dan ook nauwelijks een inkomen en dan zijn er ook nog weinig toeristen. Veel omgevallen muren, die zonder het geweld van het water waarschijnlijk binnenkort toch wel hetzelfde lot hadden moeten ondergaan! Bij hotels staan grote borden met de woorden 'vegetarische kamers' erop, maar ik kan me daar weinig bij voorstellen!

Na anderhalf uur komen we in Alleppey aan, te vroeg dus, maar we worden al gelijk met een watertaxi naar onze houseboat gebracht. Alles op de boot is bij de prijs inbegrepen, behalve bier en wijn. Dat kun je aan wal eerst nog kopen! Op de boot is een ijsbox voor de koeling. In Kerala staan op veel menukaarten geen alcoholische dranken. De eerste vraag die toeristen bij restaurants vaak stellen is dan ook "do you have beer?" en gaan dan op zoek naar een restaurant waar ze het wel hebben!
Op de boot hebben we een kamer met airco, ventilator en douche. Op het voorschip een eettafel met stoelen, vier luie stoelen en een grote matras waar we heerlijk kunnen liggen. Voor ons zit de stuurman die af en toe in onduidelijk Engels vertelt over het landschap en andere interessante dingen. Aan het roer zijn verschillende knuppels afgebroken, maar hij bestuurt de boot perfect, met handen én voeten! We gaan geruisloos over het water, het is stil, heel ongewoon in dit land!

In vergelijking met 2007, toen we hier ook waren, is er veel veranderd. Het landschap en het dagelijks leven van de mensen is dan nog wel hetzelfde, maar de commercie heeft hard toegeslagen. Er varen boten rond met luide, niet passende hindoe-muziek, langs de oevers veel moderne massagesalons en resorts. Zijn er dan toeristen die daarvoor hier komen? Toen voeren we door kleinere kanaaltjes en voelden ons dichter bij de mensen en hun dagelijkse bezigheden.

Op de smalle oevers, eigenlijk dijkjes, staan armoedige huisjes, maar ook luxe huizen. Soms staan ze ook in het water, want achter de dijkjes liggen de landerijen die ook weer onder water staan. Op deze dijkjes liggen smalle paadjes waar de mensen overheen lopen om op de plaats van bestemming te komen. Watertaxi's gaan af en aan. Palmbomen doen tevens dienst als electriciteits- en telefoonpalen! Vanuit de boot kun je genieten van het prachtige landschap en maak je het alledaagse leven van de bevolking van dichtbij mee. We zien allerlei vogels: ijsvogels, bijeneters, visarenden, reigers en veel kraaien. Die laatste zijn weer zo brutaal om gewoon in de open zijkanten te gaan zitten! We varen langs dorpjes aan de kant, maar eigenlijk is het overal stil en rustig, het is zondag. De meeste mensen zitten 's middags in de kerk. De smalle dijkjes, ooit door de Hollanders aangebracht, scheiden landbouwgrond van het water. We krijgen koffie en om een uur lunch, we leggen aan. We krijgen zoveel eten dat het lijkt alsof we een paar weken niet hebben gegeten! Onze stuurman, een Christen, bidt met ons mee en vraagt of we voor zijn familie willen bidden, wat bijzonder weer!

Christenen werden door de Portugezen gedwongen om katholiek te worden. De Hollanders hebben vervolgens veel katholieke kerken verwoest. De apostel Thomas heeft in de eerste eeuw in dit deel van India zeven Gemeenten gesticht. In Kerala is er bovendien nauwelijks kasteverschil. In 1925 werden hier alle wegen naar hindoe-tempels opengesteld voor álle hindoes, dus ook voor de laagste kaste en de kastelozen.

Op de oevers lijkt het wel zondag wasdag, maar hier wordt elke dag gewassen, gewoon in het water van de kanalen, mensen zijn zich aan het wassen. Op de dijkjes liggen veel zandzakken, enerzijds ter versteviging anderzijds om hoog water tegen te houden. Om half vier krijgen we een kop koffie met gebakken banaan, heerlijk!

Om 16.00 uur leggen we aan bij het dorpje Champakulam. Door de luidsprekers die overal in het dorp hangen, klinkt ontzettend luid gezang. In de katholieke kerk is een dienst gaande waarbij weer veel en lang gezongen wordt. Bijna alle winkeltjes in het dorp zijn dan ook gesloten. Bij de poort van het kerkgebouw krijgen we een folder in de hand gedrukt met daarin de geschiedenis van de kerk. De gulle gever wijst ons, als we willen doorlopen, op de prijs die op de voorkant staat, 100 rupees. We geven hem die toch maar, maar vinden het tegelijkertijd schandalig! Ook de kerken doen mee aan de vercommercialisering! Omdat er een dienst is, kunnen we niet naar binnen, we lopen om de kerk heen. Er zijn veel ingangen, de kerk zit helemaal vol en ook buiten zitten, staan en knielen gelovigen. Mannen en vrouwen gescheiden, de mannen voorin, de vrouwen achterin de kerk! Ik voel en zie weer dat de katholieken alles volgens bepaalde rituelen doen, er mag en kan niet vanaf geweken worden. Dit in tegenstelling tot de Evangelische kerken hier, waar het Christelijk geloof écht met elkaar beleefd wordt. Als we weer terug lopen, zijn opeens meerdere winkeltjes open en dan blijkt dat ze ook hier goed willen verdienen. Afdingen is niet mogelijk en de prijzen liggen tweemaal hoger dan elders! We zijn hier dus snel klaar.

In de backwaters vaart alles links en locals, vooral vissers, hebben altijd voorrang op de houseboats, alleen lukt dat niet altijd! Om 17.30 uur leggen we aan op een parkeerplaats voor houseboats. Vanaf de kant wordt de stroom aangesloten en daardoor werkt de airco in onze kamer meteen. Hier gaan we om 19.00 uur weer eten en overnachten. We zien nog een prachtige zonsondergang. Het is donker en we zitten bij een klein lampje te genieten van opnieuw een heerlijke maar overdadige maaltijd. Bij het weinige licht zien we nauwelijks of we niet iets eten wat niet gegeten moet worden, zoals curryblaadjes en stukken peper. Er vliegt en kruipt ook van alles over en op de tafel!

Morgenvroeg om 8.00 uur krijgen we een ontbijt en om 9.30 uur zijn we dan weer bij het beginpunt, waar onze auto naar Kovalam al klaar zal staan!