Cochin en ons VOC-verleden

Om 7.00 uur genieten we weer op ons terras van de zonsopkomst, muggen zijn er nauwelijks, het heeft ook niet geregend vannacht. De kraaien vliegen weer af en aan, ze wachten tot er mensen gaan ontbijten om meteen na het opstaan op hun borden te duiken, en ze zijn brutaal hoor! Er ligt altijd nog wel iets van hun gading. Het personeel ruimt meestal snel af. Na een heerlijk ontbijt beginnen we aan een ranglijst wat eten en drinken betreft, het eten in Fort House staat bovenaan en wat de koffie betreft Tea Nest in Coonoor!

Om 9.00 uur komen Muthu en een gids naar ons toe, we kunnen beginnen aan onze fietstour door Cochin. De gids houdt een heel verhaal, maar met nadruk zegt hij dat hier in India op een fiets niet de rem het belangrijkste is maar de bel! Terwijl we fietsen houd ik mijn vingers toch liever dicht bij de remmen, Christien belt wel! We fietsen achter elkaar aan de linkerkant van de weg, de gids voorop. Hij zorgt ervoor dat we veilig overal tussen en langs kunnen, langzaam nemen we de Indiase gedragsregels in het verkeer over! Gelukkig is het in Fort Cochin op de smalle wegen niet zo druk.

Cochin was de eerste Europese nederzetting in India en is tot in de 18de eeuw bevochten door de Hollanders en de Portugezen. In 1663 werden de Portugezen door de Hollanders verdreven. In 1795 trok de VOC zich terug uit Cochin, waarna in 1814 het gebied in handen van de Britten kwam. In het oude centrum zien we nog enkele Hollandse straatnamen zoals Burgerstreet en Princesstreet, de Britten hebben de Hollandse namen weer verengelst!

Als eerste gaan we naar het Mattanchery Palace, ook wel Dutch Palace genoemd, in het oude stadscentrum. Het is in 1555 gebouwd door de Portugezen als geschenk voor de Raja van Cochin om de goede handelsrelaties te bevorderen. In 1663 werd het gerenoveerd door de Hollanders, vandaar de naam. Op de wanden hindu-muurschilderingen, een portret-galerij met de vroegere vorsten van Cochin, prachtige houten plafonds, oude draagkoetsen en kostuums en oude Hollandse landkaarten welke bijna niet meer als zodanig herkenbaar zijn, de tand des tijds! De entree bedraagt 5 rupees en je mag niet naar binnen met een camera. Er mag niet gefotografeerd worden, maar ook deze regel wordt natuurlijk met mobieltjes overtreden en dat doe ik dus ook!

Naast dit paleis ligt de Joodse synagoge, gebouwd in 1568 door waarschijnlijk Spaanse Joden die het de naam Paradesi Synagogue gaven. In 1760 werd er nog een toren met klok aan toegevoegd. De tijd klopt slechts tweemaal per dag, de klok is geschilderd! Hij ligt in het hart van de Joodse wijk met tevens de oudste Joodse begraafplaats in India. (Bijna) alle historische gebouwen in India zijn staatsbezit. De in Cochin wonende Joden hebben echter altijd geweigerd hun synagoge aan de overheid af te staan. Het gebouw is nog steeds in gebruik, er zijn nog vijf Joodse families in Cochin die niet naar Israël terug gekeerd zijn. Aan toeristen en andere bezoekers vragen ze een klein bedrag entree en worden daardoor, aldus onze gids, schatrijk. Vandaar dat de overheid deze synagoge graag wil toevoegen aan haar historische gebouwen. Het is de oudste synagoge van India, het is een van de zeven synagoges van het Malabar Yehudan volk, de Joodse gemeenschap van Cochin. Helaas is de synagoge op vrijdag en zaterdag gesloten!

We fietsen verder naar het kantoor van Travelxs waar we een lekker kopje thee krijgen om daarna te beginnen aan een onverwacht lange rit naar de zuidkant van de stad, ongeveer 8 km. Het valt ons erg zwaar, want het is warm en de fietsen zijn laag en de zadels pijnlijk hard. We zitten eigenlijk in een onnatuurlijke houding op de fiets, de rug en de nek hebben het zwaar te verduren maar vooral ook onze billen. Het ontwijken van voetgangers, gaten en hobbels valt niet mee! De fietsbel wordt veelvuldig gebruikt en achter me hoor ik voortdurend getoeter en dan ga je graag aan de kant.

Onze gids vertelt onderweg veel over de staat Kerala, waaronder een aantal opvallende gegevens. In Noord India is het gemiddelde dagelijks inkomen 350 rupees, in Kerala is dat 1000. Vandaar dat er zoveel immigranten in Kerala zijn! Sterke drank en alles met alcohol wordt hier alleen maar in staatswinkels verkocht. Vandaar dat er aan de staatsgrenzen streng gecontroleerd wordt!

Aan de zuidkant van Cochin zien we het begin van de backwaters, waar we morgen naartoe gaan, maar dan twee uur rijden naar het zuiden. Hier zien we veel Chinese visnetten maar dan niet de oorspronkelijke van teakhout maar de stalen versie. Met een houten of stalen constructie laten ze het visnet aan de wal in zee vallen en met behulp van stenen als tegengewicht hijsen ze de netten na een half uur weer op. Ze vangen er alleen niet zoveel mee, alleen kleine visjes en als ze niet snel zijn worden zelfs die eruit gepikt door raven en kraaien!

We beginnen aan de terugweg, weer 8 km., maar halverwege besluiten we ermee te stoppen. Onze gids biedt wel viermaal zijn verontschuldiging aan, maar hij kan er natuurlijk niets aan doen, we zijn gewoon op! Geen probleem, hij belt Muthu en die komt ons wel met de auto ophalen, fietsen achterop, en de rest van de fietstour doen we dus met de auto!

We rijden eerst naar de Dutch Cemetery, een Hollandse begraafplaats, waar ook Engelsen begraven werden. Het is in 1724 door de Hollanders aangelegd en is jammer genoeg redelijk in verval. Het is de oudste Europese begraafplaats in India. Er zijn grote en kleine graven, bijna allemaal in graniet en op velen zijn de Hollandse inscripties nog zichtbaar. Helaas was de begraafplaats gesloten, dat is hij trouwens altijd!. Door de spijlen van het toegangshek kan ik nog enkele opnames maken. De laatste persoon die hier begraven werd in 1913 was een Engelsman.

Vervolgens rijden we naar St. Francis Church, gebouwd in 1503 en daarmee de oudste Christelijke kerk in India. Vasco da Gama stierf in Kochi in 1524 en lag er veertien jaar begraven voordat zijn lichaam naar Lissabon gebracht werd. Zijn grafsteen staat nog steeds op de plaats waar hij ooit begraven is. Of we er een foto van gemaakt hebben weten we helaas niet, de inscripties zijn slecht te lezen. We zien veel Hollandse grafstenen ingemetseld in de vloer en in de wanden.

Als laatste bezoeken we Dhobi Khana, Dhobi betekent wasman. In 1720 gaven de Hollanders toestemming aan veertig Tamil-families om op deze plek een wasplaats voor de legeruniformen in te richten. Op dit moment hebben de nazaten van de eerste families nog steeds het alleen-recht om hier te wassen. Tegenwoordig wassen ze de lakens en de handdoeken van hotels en hostels. Elke familie heeft een apart hokje om te wassen, dat gebeurt nog steeds op de hand. De was wordt veelvuldig op een steen geslagen! Buiten heeft elke familie één drooglijn en bij slecht weer wordt de was binnen onder het dak opgehangen. Oók daar heeft elke familie één drooglijn. Vervolgens wordt de gedroogde was gestreken. Elke familie heeft ongeveer twee meter strijkruimte. De meesten strijken nog ouderwets, met kolen in het strijkijzer, ik mocht het proberen en het ging me goed af! Enkelen hebben een electrisch strijkijzer, die hebben ze zelf in elkaar geknutseld en zien er niet veilig uit!
Bij de uitgang zien we aan de kant van de weg een winkeltje waar de mensen buiten staan te wachten. Het is een staatswinkel en ze hebben allemaal een geel of roze kaartje in de hand. De kleur van de kaart bepaalt of je arm of erg arm bent en tevens de hoogte van de korting die je dan krijgt. Geel geeft de hoogste korting, tot wel 20%. Om een uur zijn we weer terug in Fort House en gaan we lunchen.

Om 17.00 uur, een half uur eerder dan gepland, worden we gewaarschuwd dat onze sunset-cruise gaat beginnen. Het is grauw en grijs, het zal gaan regenen en we zullen de zon niet onder kunnen zien gaan. We hebben de boot helemaal voor ons alleen en varen langs de kusten van de verschillende eilanden. Er wonen en werken vooral vissers, ze zijn allemaal druk bezig met het klaarmaken van hun schepen en hun netten. Straks varen ze uit naar open zee. Veel boten hebben Christelijke namen en afbeeldingen van Jezus. Een van de schepen droeg de naam Christhura Jan met ernaast een afbeelding van.........Jezus!