Cochin, een bijzondere ontmoeting

Om 7.00 uur zitten we weer op ons terras en worden gelijk besprongen door muggen, alsof ze hebben zitten wachten! Als we de ventilator op zijn hoogste stand zetten, zijn ze gelijk weer weggeblazen. We krijgen hier elke dag een tube antimuggenzalf en vijf rollen toiletpapier! De kraaien doen weer hun uiterste best en op zee varen kleine vissersbootjes tussen de grote zeeschepen. Vandaag is Ina jarig en we hebben haar en de zieke Basha in een video-live-gesprek gefeliciteerd. Vorig jaar waren we er op die dag nog bij! Ze vindt het wel een beetje jammer dat we er deze keer niet bij zijn!
Vannacht heeft het behoorlijk geregend en geonweerd. Op veel plaatsen in de stad stond afgelopen augustus het water tot een meter in de straten. Als we straks naar Ina's schoonzus gaan, zullen we de gevolgen ervan nog zien.

Muthu staat om 11.15 uur klaar, Beulah heeft ons gevraagd om haar te ontmoeten bij Lulu Mall, waar we samen met haar twee dochters Aimee en Anya zullen lunchen. Beulah is een Hebreeuwse naam (Jesaja 62.4) en betekent 'bruid'. Daarna zullen we naar haar huis rijden. Haar man Jo kan er vanwege zijn werk helaas niet bij zijn. Onderweg laat Muthu ons nog zien waar hij, samen met de andere chauffeurs van Travelxs, woont. Hij heeft een grote kamer maar géén bed, hij slaapt altijd op de grond! Langs de straten in de stad staan veel reclameborden, vooral met aanbiedingen van medicijnen. Vandaag is de insuline in de reclame met 20% korting!
Hij noemt ook nog de begintijden voor morgen, om 9.00 uur gaan we door Fort Cochin fietsen om alle bezienswaardigheden te bekijken en om 17.30 uur komt de boot voor de zonsondergang!
Met een kwartier vertraging komen we bij Lulu Mall, Muthu is klaar voor vandaag, Beulah brengt ons vanmiddag terug. Ze staat ons bij ingang 1 al op te wachten, ze is erg blij ons eindelijk eens te zien. Ina vertelde altijd vol enthousiasme over onze bezoeken! We maken ook kennis met haar dochters en die zijn al even verheugd. In het Paragon Restaurant gaan we samen lunchen. Beulah doet enkele voorstellen, wij vinden eigenlijk alles goed als het maar niet spicy is! Het is hier gebruikelijk met de handen te eten en dat doen wij dus ook. Het smaakt voortreffelijk! Beulah en haar dochters vertellen en vragen aan een stuk door.

Als we na de lunch in haar huis zijn, vertelt ze over hun leven in Libië. Ze hebben daar zeven jaar (2007 tot 2014) gewoond in de stad Benghazi, Beulah als onderwijzeres en Jo als tandtechnicus. Tevens waren ze daar ook erg actief in een Christelijke gemeente. De Arabische lente en het vele geweld maakten hier een einde aan en moesten ze hals over kop het land verlaten! Over hun 2300 dagen in Benghazi heeft Beulah een boek geschreven, "My Father's presence amidst blazing guns". Nu wonen ze in Cochin, de stad waar haar man Jo vandaan komt. Zijn achternaam is Mathew. Hij is een nazaat van een hindoe die zich bekeerde tot het Christendom en daarbij een Bijbelse achternaam mocht kiezen. Zo heet de familie van Ina 'John' van achteren! We voelen ons hier innig verbonden met dit gezin en ook Beulah ervaart dit zo. We zoeken trouwens een vertaler voor haar boek zodat het in Nederland ook uitgegeven zou kunnen worden. Misschien ga ik het zelf wel vertalen! We krijgen van Beulah een boek cadeau maar vergeten haar te vragen het te signeren! We kopen nog een tweede werkexemplaar.

Om 16.00 uur brengt ze ons terug en het gaat sneller dan vanmorgen, het is dan ook iets minder druk. Behalve in het stadsdeel Fort Cochin, waar ons hotel ligt. Daar zijn de straatjes erg smal en als er een bus of vrachtauto ons tegemoetkomt, moet Beulah snel achteruit óf een openstaand hek binnen rijden! Ook hier de macht van de grootste, zélfs op jouw weghelft! We nemen innig afscheid en zitten nu weer op ons terras te genieten van koffie én deze dag, erg bijzonder!
We hebben weer schone handdoeken en het bed is opgemaakt zónder bovenlaken en deken, die liggen keurig aan het voeteneinde! We mogen zelf bepalen waar we onder willen slapen! Gisteren was het verschil tussen Christien en mij één laken en een deken én een dwars kussen! Verder ervaren wij veel hetzelfde!

Om 19.00 uur beginnen we aan ons verrassingsdiner voor mijn verjaardag. We hebben vanmorgen al ons voorkeursmenu samengesteld, maar de communicatie tussen kantoor en restaurant loopt toch een beetje mank. Er wordt weer gevraagd wat we willen eten, het bedienend personeel schijnt toch niet precies te weten wat er nu eigenlijk aan de hand is en waarom! We krijgen zelfs na het diner de rekening, ik onderteken keurig en noteer het bedrag op een apart blaadje om zondag bij het afrekenen te zien of dat bedrag erbij staat! Het personeel is ontzettend vriendelijk, we krijgen de eerste tafel direct aan de zeewal, kaarsje op de tafel en genieten van de voorbijkomende schepen en bootjes, de laatste vaak zonder verlichting. Het is erg druk op het water, ook hier schijnbaar geen regels, alles gaat kriskras door elkaar, het wil ook nog wel eens behoorlijk stinken! We bestellen een chicken-curry en een fish-curry, gestoofde groenten en witte rijst met chapatti, het smaakt voortreffelijk. In de rangorde van eten staat tot nu toe Fort House bovenaan!

Morgen wordt het dus een dag vol sightseeing, zowel in de stad als op het water!