Kuifje in Nepal (Pokhara)

Twee jaar geleden schreven we nog dat Pokhara een rustigere stad was dan Kathmandu, maar als we zien wat een drukte hier nu heerst, zijn we benieuwd hoe Kathmandu zal zijn. Vandaag lezen we dat in de wijk Thamel in Kathmandu alle autoverkeer is verboden!

We wandelen vandaag op ons gemak en in een aangepast tempo door de stad. Soms lijkt het erop of de benen van Christien zich niet willen aanpassen want ze loopt al snel enkele meters voor me. We lopen langs het meer en drinken koffie bij Boomerang. Onze mobieltjes loggen automatisch in, we waren er gisteren ook al even. Kraaien vliegen af en aan of zitten in de bomen in de tuin en houden goed in de gaten wanneer iemand opstaat om dan snel naar zijn/haar tafeltje te vliegen en mee te nemen wat eetbaar is. Van worteltjes houden ze blijkbaar niet, want die laten ze steeds liggen!
Opvallend is ook hoeveel zwerfsters met kleine kinderen, zelfs baby's, door de straten zwerven en ons steeds die baby voorhouden! Ook veel heel oude vrouwtjes die met een bakje wat voedsel of geld proberen te krijgen. Mensonterend!
En dan zie je opeens een winkeltje met een groot bord met Kuifje erop. De winkel heet 'Tin Tin Giftstore' maar helaas verkochten ze géén enkel Kuifje-item. Het bord was wat groot, anders had de eigenaar me dat beslist verkocht!
Pokhara is enorm veranderd en naar onze mening niet in haar voordeel. Overdag val je over de toeristen, westerlingen en oosterlingen maar ook inlanders, het aantal is verveelvoudigd. 's Avonds luidruchtige café's en geluidsboxen op straat. Ook veel lokale jongeren in spijkerbroek die zich ergens van vrijgevochten hebben maar toch niet weten wat ze willen. Ze rijden luidruchtig op hun brommertjes af en aan. Binnenkort dragen alleen toeristen nog Nepalese broeken!
We zoeken een restaurant ver weg van alle herrie en komen uit bij Laxman Restaurant in zuidelijk Lakeside. De mierenzoete orange juice wordt gratis omgewisseld tegen lemon soda en bij het eten van de raita slaan je meteen de vlammen uit de mond. Het meisje dat ons bedient draagt een groot kruisje met Jezus erop. Als Christien vraagt of ze Christen is, zegt ze dat ze het kruisje alleen maar erg leuk vindt en nee, ze is geen Christen. Plots begint ook in het café naast ons een enorme geluidsbox te galmen met vreselijke klanken. Gelukkig hebben we het eten op en kunnen we snel vertrekken.

Onverwachts krijgen we een mail van Paulien en Karst en hun kinderen die eind van dit jaar zullen terugkeren naar Nederland na jarenlang The Giggling Tree in Yangshuo gerund te hebben. Ze zijn nu op rondreis door Vietnam. Ze vertellen ons dat het hotel waar wij altijd verblijven, Mountain Retreat, begin juli in het water heeft gestaan vanwege overstromingen. Hun eigen guesthouse had meer geluk, maar toch!

Morgen hebben we een afspraak met Dambar, voormalig beheerder van het kinderhuis 'Shreejana Children Home' in Mahatgaunda. Misschien kunnen we het kinderhuis nog eenmaal bezoeken.