Ons laatste dagje Jaipur

Gisteravond hadden we behoorlijk last van onze billen, vanmorgen deed de rest van ons lichaam ook lichtelijk zeer! Om acht uur zaten we aan het ontbijt, we worden elke dag keurig verzorgd en geholpen door steeds dezelfde aardige man. Hij lijkt wel dag en nacht te werken, zeven dagen in de week! Maar vanmorgen, onze laatste dag in Sawai Madhopur was hij overdreven attent.
We hebben steeds dezelfde gereserveerde tafel. Het tafelkleed was hetzelfde als gisteren, de yoghurtvlekken zaten er nog in. Kruimels en rijstkorrels worden na elke maaltijd op de grond geveegd, hoeven ze alleen nog maar te vegen! Het brood en fruit dat niet gegeten is, gaat gewoon weer terug en kan weer door anderen gebruikt worden! De tandenstokers op onze tafel zagen er volgens Christien ook gebruikt uit!
De aardige man brengt ons koffie, toast, aardappelballetjes met superhete saus, ei, naan en yoghurt en twee bakjes fruit. Terwijl we vreselijk ons best doen dit alles op te eten, wetende dat dat toch niet zal lukken, komt hij ons vragen of we nog meer willen. Hij noemt: meer toast, frietjes en pannekoeken en we kijken hem met grote ogen aan! Dan vraagt hij maar of we iets in het gastenboek willen schrijven en bij de receptie doen ze dit nogmaals en of we op tripadvisor een feedback willen geven! Natuurlijk doen we dat, want dit is een fantastisch hotel met een grote buitentuin en prachtig zwembad en niet duur. De kamers zijn gewoon luxe, het personeel is vriendelijk en behulpzaam.
Alleen aan kleingeld hebben ze hier gebrek. In het restaurant hebben ze het liefste dat je alles de laatste dag afrekent bij de receptie. Bij de receptie hebben ze vervolgens geen kleine briefjes om terug te geven. Zorg dus dat je voordat je hier naar toekomt voldoende kleine coupures (10, 50, 100) bij je hebt, maar dat geldt ook voor andere delen van India!
Om negen uur rijden we weer terug naar Jaipur, onderweg stoppen we even bij 'Tiger Treat Restaurant', waar we alleen wat fris drinken. Je moet eerst helemaal door de winkel lopen om achteraan bij het restaurantje te komen. Handig gedaan natuurlijk! Zélfs het drinken is hier tweemaal duurder dan in de stad. Om half twee zijn we weer bij 'Dera Rawatsar' in Jaipur, we krijgen dezelfde kamer. Wat ons meteen opvalt is dat het koude water hier bijna nog warmer is dan het warme water in Ranthambore Forest Resort. In beide gevallen kun je de kraan lang open laten staan om het gewenste effect te bereiken, maar dat is een gigantische waterverspilling in een land waar water schaars is. Vanmiddag gaan we voor de laatste keer (dit jaar) naar onze vriendin Ina om afscheid te nemen.
Om drie uur rijden we alweer in een Uber-auto naar Ina en Jacob. De chauffeur ligt met zijn ellebogen op de toeter, zo kan hij voortdurend blijven toeteren. Het is zondag, we zijn er dan ook snel, ondanks dat de inleidende feesten voor Diwali ook weer voor extra drukte zorgen.
Ina laat ons meteen zien wat ze gedaan hebben met het geld dat ze voor haar verjaardag van ons en van de familie Pater heeft gekregen: een geiser in de badkamer zodat ze ook bij het douchen warm water hebben. Ze zijn er ontzettend blij mee! We praten nog een hele poos met elkaar over van alles en nog wat, Jacob haalt ook weer herinneringen op aan zijn bezoeken met Ina aan Nederland. Ook hebben we nog samen gezongen. Basha slaapt al die tijd en als ze wakker wordt, laat ze duidelijk merken weer blij te zijn ons te zien. Ze kruipt al snel tegen Christien aan!
Nadat we samen gegeten hebben, is het weer tijd om van iedereen afscheid te nemen en dat voelde ontzettend warm en bemoedigend, niet meer zo verdrietig als eerdere jaren. Morgenvroeg om acht uur gaan we naar het vliegveld voor onze vlucht naar Varanasi, vanwaar we een dag later per auto doorreizen naar Nepal.