Bijzonder weerzien met onze vriendin

met een koffer vol meegebrachte produkten, fotoalbums en brieven uit Nederland gaan we om tien uur op weg naar de wijk Malvya Nagar waar onze vriendin Ina woont. Het is ongeveer een uur rijden.
Op een kruispunt staat een agent het verkeer te regelen en ondanks dat we groen hebben, houdt hij zonder reden alle verkeer tegen. Een gigantisch toeterconcert is het gevolg, maar dat maakte blijkbaar toch geen indruk, de agent bleef gewoon nog even staan totdat hij ons uiteindelijk 'vrij' liet. De tijd dat een stoplicht op groen staat, aangegeven in seconden, was al bijna weer verstreken!
En ook al woont Ina in een straat met een naam, het is toch altijd weer zoeken waar een straat precies ligt, de nummering is ook onlogisch, niet opeenvolgend. De Indiase tomtom heeft nogal wat beperkingen!
Papa John, net terug uit California waar hij vijf maanden bij een zoon logeerde, ontving hij ons weer met een warme begroeting. Ina had hem speciaal gevraagd of hij terug wilde zijn als wij op bezoek zouden komen en dat deed hij maar al te graag. Het leven in Amerika was hem veel te stil: "Waar zijn hier alle mensen"? En dat voor een man van tachtig.
Ina riep vanaf het balkon al "welkom lieve vrienden" en wat heb je elkaar dan na een jaar weer veel te vertellen. Basha herkende ons nog! We beseffen in Nederland vaak te weinig hoe waardevol het is om iets van het thuisfront te horen en te zien, om brieven en fotoalbums te krijgen die al jaren ergens in Lunteren opgeslagen in een kast lagen. Gewoon even gezellig een Hollands bakje koffie drinken met elkaar en Nederlands kunnen praten, de hele dag lang! Dat je opeens een antieke ansichtkaart krijgt van Kasteel Bruinhorst uit Ederveen, je oude woonplaats. Ik herkende meteen de waarde van zo'n oude kaart, minstens tien euro!
Bij alles wat uit de koffer kwam, hoorde wel een verhaal of een emotie. Barbies en een pop, een geruit jurkje voor Basha, warme sokken voor de winter, lekkernijen en natuurlijk de Wilhelmina pepermuntjes voor Papa John. Basha ging meteen met haar nieuwe speeltjes aan de gang.
Na een heerlijke lunch en nog een bakje koffie gingen we weer zónder koffer terug naar ons hotel, Christien voelde zich al de hele dag niet echt lekker. Het is altijd fijn iets te ontvangen, maar wat kun je blij worden als je iets weg mag geven en de blijdschap en de dankbaarheid in de ogen van de ander ziet! Hierin wordt elke afstand overbrugd, in Gods liefde mogen we delen met elkaar! Bij het afscheid mochten we Ina's schoonzus Calvary nog even feliciteren met haar verjaardag.
Vandaag, woensdag, komen Ina en Basha naar ons hotel. Voor Indiase begrippen is een zwembad iets dat bij sommige hotels hoort. Het was dus een feest voor Basha, ze was bijna niet meer te houden en zou met kleren en al en zonder bandjes in het water gesprongen zijn. Ze was Ina al ontglipt want Basha wist nog precies waar ze moest zijn. Gelukkig zaten wij al aan het zwembad om haar op te vangen! We hebben om de beurt met Basha rond gezwommen, want zij kon natuurlijk nergens staan zonder kopje onder te gaan. Wat heeft ze genoten!
Op onze kamer viel ze vrij snel in slaap en konden we nog in de zonnekamer verder praten. Na een late lunch was het weer tijd om te vertrekken. Morgen gaan wij weer naar Ina om haar verjaardag mee te vieren en zullen we ook haar man Jacob ontmoeten.