Van Mandawa naar Delhi

Om acht uur gaan we op weg naar Delhi, waar we zeker zes uur voor nodig hebben. In Delhi zullen we onze laatste dag in India beleven, morgenavond om half twaalf gaan we naar het vliegveld voor onze vlucht naar China. We zullen dan bijna 24 uur onderweg zijn!

Mandawa was niet echt de moeite waard, was niet wat we er van verwacht hadden. We hadden deze drie dagen beter kunnen verdelen over de voorgaande steden. De voorlichting en informatie over Mandawa en het Desert Resort door Riksja Travel dient hoognodig geactualiseerd te worden, méér toegespitst op de praktische kanten van hotels, resorts en verplaatsingen. En eigenlijk geldt dit ook voor het blok ‘Kamelen en kastelen in Rajasthan’.

Vandaag moeten we 260 km. Rijden, we doen er bijna negen uur over! Deels ligt dit aan een verkeersongeluk waardoor de normale route van Mandawa naar Delhi halverwege gewijzigd moet worden. Richpal kent deze route niet en moet onderweg vaak vragen.
We rijden vanaf Mandawa over een slechte eenbaansweg waarbij het asfalt aan de zijkanten helemaal kapot gereden is. Overstekende koeien wachten keurig tot we voorbij zijn, hier houden ze zich wél aan de verkeersregels.
Ga je als voetganger niet meteen aan de kant nadat er getoeterd is, word je hier vaak letterlijk van de sokken gereden. Ook hier geldt het recht van de sterkste en daar wordt ongenadig gebruik van gemaakt!
De tolpoort bij Bagar is gesloten. De overheid is blijkbaar tot het inzicht gekomen dat je voor zo’n slechte weg geen tol kunt vragen! Maar ooit was dit een prachtige weg.
Langs de weg veel velden met katoen. De witte pluizenbolletjes wapperen in de wind. Bij een overweg moeten we zo lang wachten dat we gaan twijfelen of er wel een trein komt!
In Bhiwani komt een jongen met een kruisje om zijn hals bij de auto staan. Hij herkent mijn kruisje en glimlacht! Even verderop steekt moeder eend met haar kroost over!

Het landschap wordt langzaam weer groener en natter, veel vogels en rijstvelden. In Indonesië zie je in de rijstvelden veel ganzen en eenden, hier geiten en schapen!
Grote kuddes koeien worden verplaatst, de weg wordt wel erg vol. Overal liggen koeienvlaaien te drogen, rechtop langs de kant van de weg.
Om kwart over elf is het chai-pauze, Richpal betaalt, drie rupees per kopje. Waar we ook rijden, het is er smerig en stoffig, de was hangt evengoed buiten! Elk dorpje heeft wel een nomadenkamp, men noemt ze hier zigeuners.

De weg wordt weer tweebaans, we gaan midden op de weg rijden, daar ligt het beste asfalt, maar jouw tegenligger doet dat ook!
Als we nog 108 km. te gaan hebben, zien we voor ons twee vrachtwagens die zich in de smalle weg met de zijkanten hebben klem gereden. Het verkeer naar Delhi komt tot stilstand of moet omrijden. Richpal kiest voor het laatste ondanks dat hij de weg dan niet meer kent. En Delhi is een verschrikking als je er de weg niet kent.

We passeren een vrachtwagen die stenen verliest, onze voorruit blijft gelukkig gespaard! Bij een wegrestaurantje, eigenlijk niet om aan te zien, eten we wat.
Door de gedwongen omleiding rijden we nu Delhi binnen vanaf een verder noordelijke aanvoerweg en we moeten naar het zuiden van de stad. Nu blijkt duidelijk dat Richpal Delhi en zijn wegennet niet kent, we doen er nog twee uur over om bij ons hotel te geraken. Onderweg nog even aan de kant van de weg een relais laten vervangen omdat de airco het begaf.
Het laatste stuk worden we de weg gewezen door een riksjarijder. Richpal volgt hem en geeft hem natuurlijk een fooi. Hijzelf rijdt vandaag nog terug naar Jaipur, nog minstens vijf uur te gaan dus. Onverantwoord eigenlijk, maar ook dat is hier normaal. Morgenvroeg begint hij waarschijnlijk aan dezelfde route met andere toeristen en kan hij zich weer verheugen op die ene dag in Jodhpur waar hij zijn vrouw en kinderen voor even kan zien! Hem vooral gun je dat alle toeristen hier twee nachten zullen blijven!