Mandawa dag 2

Het ontbijt is groots en wordt geserveerd aan tafel. Zoet brood, toast, koffie en thee, juice, croissants van dik deeg, gekookt ei en omelet. En dan komen ze, terwijl je aan het eten bent ook nog met porridge (bah!), warme bonen en gegrilde tomaten. We kunnen eten zoveel we willen! We nemen een banaan en een ei mee voor Richpal, want zo riant zal hij niet gegeten hebben!

We vragen het personeel of er iemand in het dorp is die de laptop zou kunnen nakijken. Ze zeggen dat er in het dorp alleen maar prutsers zitten, die het probleem niet zullen kunnen oplossen, maar daarvoor dan wel veel geld vragen! Dus besluiten we om vanavond, als we dan toch maar een uurtje wifi kopen, Arun te appen of hij iemand weet in Delhi.

Om negen uur rijden we naar Mandawa, we maken met een gids een stadswandeling. Richpal wacht tot we weer terug zijn, hij moet zich deze dagen trouwens stierlijk vervelen. Hier op het resort is weinig anders te doen dan zwemmen in het verkoelende zwembad, maar hij mag er natuurlijk niet in! Waar slaapt hij trouwens? Wat eet hij? In de steden had hij steeds iemand waar hij naar toe kon! We zien hem wel elke dag zijn auto afstoffen!

In Mandawa wonen 15.000 hindoes en 10.000 moslims vreedzaam naast elkaar, er zijn nog nooit problemen geweest. Onze gids is trouwens een moslim. De oude binnenstad met een fort en een paleis bestaat uit veel haveli’s met prachtige muurschilderingen, zowel binnen als buiten. Door geldgebrek kunnen de huidige eigenaren de gebouwen niet restaureren. De overheid heeft geen interesse in de redding van dit cultureel erfgoed, onbegrijpelijk! De meeste haveli’s zijn dan ook onbewoond en staan op instorten. Regenwater is funest voor de funderingen en de buitenmuren. Het onderste stuk van de muren zal ééns instorten en daarmee het hele gebouw.
In alle haveli’s is de scheiding der seksen weer duidelijk te zien, de vrouwen links van de binnenplaats en de mannen rechts. Een gezamenlijke ruimte konden we niet ontdekken, maar die zal er beslist geweest zijn! De mannelijke hoofdbewoners hadden meerdere vrouwen!

Deze stadswandeling werd uiteindelijk van begin to eind een ‘proberen je iets te verkopen’ wandeling. In elke haveli werden we naar een kelder of andere ruimte geleid waar antieke spullen uit de haveli verkocht werden, érg duur natuurlijk! Nog langs een kunsthandel, natuurlijk voor een goed doel en tenslotte het winkeltje van de familie van onze gids. En daar trapten we er natuurlijk in iets te kopen, waarschijnlijk véél te duur! De wisselkoers in Mandawa is trouwens een stuk lager, Rs 71.50
Deze stadswandeling is geen aanrader, zónder hadden we beslist méér gezien!

Terug bij het fort, kregen we nog een rondleiding, het is nu een hotel. De maharadja woont eigenlijk in Jaipur, maar als de vlag boven het paleis wappert, is hij hier en dat is vandaag het geval.

Om half vijf, het is dan niet meer zo heet, maken we op de rug van één dromedaris een tocht van een uur in de omgeving. We hobbelen en schommelen langs velden, woestijn en dorpjes. We hebben veel bekijks. Het is alleen erg lastig op zo’n alsmaar schuddend dier foto’s te maken. Het duurt even voordat je daaraan gewend bent. Toch was het oppassen voor onverwachte bewegingen, hij schopt nogal vaak naar de altijd lastige vliegen, maar het was wel een bijzondere ervaring.

Avondeten doen we toch maar in het restaurant van dit resort. De prijzen liggen dan wel een stuk hoger dan we gewend zijn, maar anders moeten we naar Mandawa lopen en het is hier erg donker. Er is een buffet en het smaakt heerlijk. Omdat wij drie nachten blijven, iedereen weet dat intussen, krijgen we korting, Rs 750 i.p.v. 1000!