Fietsen op het platteland t.o.v. Chiang Mai

Gistermorgen om 8.30 uur werden we opgehaald om te gaan fietsen. We hadden dit al in Nederland geboekt bij ´Fietsen in Thailand´, heel eenvoudig te regelen. Na een half uurtje rijden kwamen we bij het startpunt buiten de stad. Het accent ligt op het landelijke Thailand met zijn prachtige rijstvelden en de landbouw. We fietsten over rustige wegen en afwisselend langs rijstvelden, kanalen, boomgaarden en akkers met een grote variatie aan landbouwgewassen. In sommige dorpjes lijkt de tijd stilgestaan te hebben en wordt er nog op traditionele wijze landbouw bedreven, met buffels en de hand dus. Onderweg bezochten we een lokaal volkenkundig museum waar de historie van de omgeving bewaard wordt. Erg interessant met al zijn voorwerpen waaronder veel Philips radio’s uit de jaren 50 en buiten het gebouw een auto waarop menig verzamelaar jaloers zou zijn. Het merk kon ik helaas niet ontdekken. Een Philips radio uit 1952 had 80 batterijen nodig (110 Volt) om te spelen. Zou het Philips museum zo’n exemplaar hebben?
Het was een ontspannende fietstocht, overwegend vlak en 27 km. lang. Wij kregen van onze vrouwelijke gids en haar zus, die als stagiaire mee ging, nog een compliment over onze conditie. Waar deze route normaal in 5 uur gefietst wordt, deden wij er slechts 4 uur over. Wat waren wij trots! Maar ja, wij hadden in China dan ook behoorlijk wat conditie opgedaan, toch Paulien? Het verkoelingsdoekje om Christiens hals doet het goed, Wilma! Ondanks dat het al fietsende alle geuren van het land en de straat in zich opneemt!
De fietsen worden van tevoren afgesteld in een versnelling die uiteraard voor ons te licht was! Bij vertrek kregen we een fles water en rond 12.00 uur een lichte lunch. We konden kiezen uit 3 gerechten, ik koos uiteraard weer Pad Thai, en kregen een fles fanta. Als dessert gebakken banaan en zelfs nog een hele tros bananen. Deze laatste was door onze gids vers gehaald, een mierennest was nog bezig een andere bestemming te zoeken!
Onze gids vertelde ons dat zij gemiddeld 15.000 Baht per maand verdient als ze 5 dagen per week toeristen rondfietst. Daar komt de fooi dan nog bovenop. In een maand waarin ze geen toeristen heeft, verdient ze 5.000 Baht. Bij de overheid heb je een maandinkomen van 15.000 en in de bouw 7.000 Baht. De toeristensector verdient over het algemeen het beste omdat daar fooien gebruikelijk zijn. Onze gids vertelde dat daar ook veel misbruik van gemaakt wordt. Er zijn organisaties die vooral bij groepen geld ophalen waarvan ze zeggen dat dat onderweg gegeven zal worden aan lokale projecten en mensen die bezocht worden. Op deze wijze halen ze grote bedragen op, maar steken die dan in eigen zak en de gids die de groep begeleidt wordt dan ook nog eens afgescheept met een fooitje!

In de late middag, het is dan iets koeler, zijn we weer een wandeling gaan maken door de oude binnenstad, het oorspronkelijke Chiang Mai. De oude stad was helemaal ommuurd en omgeven door een brede gracht. Van de stadsmuur zijn alleen nog de vijf gerestaureerde poorten over. De oude binnenstad kent vele tempels, waarvan we er toch eentje willen noemen. ‘Wat Chedi Luang Wora Wihara’, de meest vereerde tempel van Chiang Mai, heeft binnen zijn muren de oudste chedi, gebouwd in 1411. Hij was oorspronkelijk 85 meter hoog, maar bij een aardbeving werd hij gedeeltelijk verwoest waardoor hij nu nog maar 60 meter hoog is. In dit tempelcomplex wonen ook nog monniken, die maar al te graag met je willen praten. En dan hebben ze aan Christien een goeie! Veel Boeddhistische kinderen gaan 3 jaar het klooster in omdat ze daar, in hun ouders ogen, een goede opleiding krijgen, maar aan de ogen van vele jonge monniken zie je dat ze zich ongelukkig voelen. Het kloosterleven is hard en zwaar voor deze kinderen! Christien sprak nog met een Laotiaanse jonge monnik die zijn land en familie ontzettend miste.
Christien wordt ook altijd aangetrokken door vlinders en vogels, ook al zitten ze zelden stil, ze wil ze toch altijd op de foto zetten! In de stad zijn zelfs de duiven (!) niet veilig voor haar!
’s Avonds hebben we voor tweede keer een Indiaas restaurantje bezocht, Bombay Bus Stop, het ligt in dezelfde straat als ons hotel, Suriyawong Road. De eigenaar is hier geboren maar zijn vader kwam uit Bombay. Pad Thai is uiteraard erg lekker, maar als we de kans krijgen Indiaas te eten! Behalve erg lekker is het ook nog eens stukken goedkoper.
Terwijl we eten, zien we een oud en krom, westers mannetje op de straat. Hij loopt met een stok en aan zijn andere arm een jong Thais meisje. De eigenaar van het restaurant schudt zijn hoofd……!
De brede straat rondom de gracht van de binnenstad is altijd erg druk. Bij het oversteken ervan krijg je 10 sec. groen licht en dat is net genoeg voor onze jonge benen. Dat oude mannetje zal beslist hiervoor niet dat jonge meisje bij zich hebben!

Vandaag hebben we een luierdag, we doen rustig aan. Onze gedachten gaan hierbij uit naar onze buurman, wiens vrouw eergisteren is overleden. We wensen hem heel veel sterkte en kracht toe bij het dragen van dit grote verlies.
Morgenvroeg beginnen we aan onze rondreis door het noorden richting de grens met Myanmar en Laos (drielandenpunt). We gaan straks nog een keer de stad in voor een koekje en een snoepje voor onderweg. Opvallend is dat deze producten hier zo duur zijn, een broek is goedkoper!