Vientiane

Onze kamer in ‘Vansana Vang Vieng’ had zowel een fan aan het plafond boven het bed als een airco, maar beide werkten ze alleen maar op de hoogste stand. De airco had geen afstandsbediening, je kon dus niets regelen, en bij de fan was er geen verschil in snelheid tussen stand 1 en stand 3!

We hadden met John & Rob afgesproken dat ze met ons mee konden rijden, de auto was toch al betaald, naar Vientiane. Natuurlijk alleen maar als de chauffeur ermee akkoord zou gaan. Voor hem was het geen enkel probleem. Wij mochten beschikken over de auto, dus niet alleen stoppen wanneer we wilden maar ook vrienden meenemen. Hij ging ze zélfs nog ophalen! Natuurlijk hebben de jongens hem een flinke tip gegeven! We kwamen om 12.00 uur bij ons hotel in Vientiane aan. Hun rugzakken mochten ze in ons hotel achterlaten, terwijl ze zelf op zoek gingen naar een plek in een trein of een bus naar Bangkok. Het is uiteindelijk een VIP-bus geworden voor 35.000 Kippen per persoon, de nachttrein die wijzelf morgen nemen, was al vol!

‘Vayakorn Inn’, ons (schoenen en slippers uit!) hotel is op het eerste gezicht een tegenvaller. Het personeel is erg ongeïnteresseerd. We hebben dan wel een kamer met alles erin en eraan, behalve koffie en thee dan, maar het hotel heeft geen tuin waar je lekker in de schaduw zou kunnen zitten. We hebben een standaard kamer, maar standaard hier is een andere standaard dan b.v. het hotel in ‘Vang Vieng’ met zwembad en een prachtige tuin aan de rivier voor hetzelfde geld. Het ontbreekt hier naar ons gevoel aan een bepaalde gezelligheid, maar dat geldt eigenlijk ook voor de stad. De straten zijn dan wel breed met trottoirs en bomen aan beide zijden maar het verkeer is ook enorm. In de smallere zijstraten wordt vaak aan twee kanten geparkeerd. De trottoirs worden overal gebruikt om te parkeren, is het niet door auto’s dan gebeurt dit wel door brommertjes dwars op de stoep te plaatsen! Er blijft dan weinig loopruimte over, terwijl er dan ook nog verkeer tussendoor moet!
Een Honda kost hier nieuw € 1300, een Chinese brommer slechts € 500 maar die zijn van veel mindere kwaliteit. En als je je hier al een brommer kunt permitteren, wordt het toch meestal een Chinese. Als je spullen maakt van mindere kwaliteit, verkoop je natuurlijk véél vaker! Zou dat het motto van de Chinese economie zijn?

Oók dit hotel heeft weer zijn eigenaardigheden. De airco werkt dan wel, maar heeft een voorgeprogrammeerde laagste temperatuur, en die is 28 graden!?! Buiten 40, dan lijkt 28 laag, de Laotianen trekken dan al een dikke jas aan, maar voor ons is dat nog steeds heet! Een helaas kunnen we dat dus niet verlagen! Het allerleukste vond ik dat de douchekop hier té hóóg zit! Als je onder de douche gaat, worden eigenlijk alleen de haren nat! Of dachten ze hier soms dat westerlingen een soort reuzen zijn! Ik zie zo’n kleine Laotiaan hier al onder de douche staan, hij heeft een krukje nodig om de douchekop te pakken en dat krukje staat er dan niet!

Laos ligt qua toerisme en ontwikkeling jaren achter op zijn omringende landen. Sinds begin jaren 90 van de vorige eeuw mogen toeristen het land bezoeken, voorheen was het hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Het is er het hele jaar door warm of heet met temperaturen tot 40 en een gemiddelde van 25 graden. De wegen zijn slecht en de afstanden lang. Vrouwen doen er verstandig aan een wijde rok te dragen omdat er tijdens de pauzes op de meestal vele uren durende ritten maar zelden gelegenheid is om een toilet te zoeken.
Vientiane is de hoofdstad van Laos, ligt aan de Mekong en doet vriendelijk, plattelands en rommelig aan. Bij aankomst gaan we eerst iets eten en vinden richting de Mekong een leuk Italiaans restaurantje, ‘Via Via’ restaurant, waar ze een heerlijke fruit-shake hebben. Christien neemt een ‘fried rice chicken’ en ik een ‘laap chicken’.

‘s Middags na de ergste hitte, het was 38 graden, maken we een wandeling door de stad, komen langs de ‘Wat That’, een lichtelijk verwaarloosde zwarte stoepa op zowaar een rotonde. We lopen verder langs het paleis van de president en bij de zwaar bewaakte Amerikaanse ambassade wordt ons vriendelijk verzocht aan de andere kant van de weg te gaan lopen, de reden was ons niet duidelijk! Via de ‘Hmong’-markt en de hoog ommuurde Franse ambassade, waar Margo en Joop ooit uitkwamen toen ze verdwaald waren, lopen we naar de boulevard langs de Mekong. Je ziet van verre al het imponerende beeld van ‘Sisavang Vong’, de laatste koning van Laos. We slenterden over de avondmarkt. Intussen was het donker geworden en waren óók wij zowaar verdwaald. Op welk punt moesten we weer de stad in lopen om bij ons hotel te komen? Met behulp van onze kaart en iemand die ons in ieder geval de richting wijst, komen we uiteindelijk weer bij ‘Via Via restaurant’, waar Christien een pizza neemt en ik me waag aan een portie ‘Phat Kha Pao’. Je weet vaak niet wat het precies is, maar het smaakt meestal verrassend goed.

Op onze 2e dag in Vientiane hebben we met een toek toek, maar dan het auto-model, een stadstour door de stad gemaakt. Een vriendelijke jongeman, Chantha 31, getrouwd en 2 kinderen, zal ons begeleiden en uitleg geven. Hij vraagt wel erg vaak of zijn Engels goed is en of we alles begrepen hebben. Maar voor Laotianen is de uitspraak van het Engels vaak belabberd, omdat ze onze westerse klanken niet in hun mond hebben! We bezoeken achtereenvolgens ‘Wat Sisaket’, ‘Wat Hophrakeo’ waarna we een fles koel water en een verfrissingsdoekje aangeboden krijgen. Daarna naar ‘That Luong’ waar vrouwen alleen binnen mogen als hun knieën bedekt zijn. Een mand met omslagdoeken staat klaar! Hij wordt de Gouden Pagode genoemd, maar de gouden kleur is niet afkomstig van goud maar van verf!
Bij de ingang de bekende vogeltjesverkopers en ‘Chanta’ vertelt ons dat overal in Laos de vleugels van deze vogeltjes gebroken worden. Ze zijn na verkoop en ‘vrijlating’ dan makkelijker weer te vangen of ze worden het slachtoffer van een kat!. Boeddhisten keuren dit allemaal af, maar ze verbieden het niet, hoe eigenaardig! Vervolgens een kort bezoekje aan de ‘Phatuxai’, een kopie van de ‘Arc de Triomphe’ in Parijs. Door geldgebrek is hij echter nog steeds niet af! Als laatste bezochten we de ‘Wat Si Muang’, een tempel die voornamelijk door echtparen bezocht wordt die moeilijk zwanger kunnen raken. Maar ook voor andere hulpvragen kun je bij de monniken terecht.
Bij de meeste tempels (‘Wat’) en stoepa’s (‘That’) betaal je als toerist 5.000 Kip entree, de eigen bevolking slechts 2.000 Kip.
We brachten ook een bezoek aan ‘COPE’, een museum annex hospitaal waar mensen met ontbrekende ledematen door ontplofte bommen, geholpen worden aan protheses. Op Laos zijn tijdens de Vietnam-oorlog (Ho Chi Minh-route) méér bommen gegooid dan tijdens WO II op Duitsland en Japan sámen! Tot op de dag van vandaag ontploffen er nog steeds bommen en mijnen met slachtoffers tot gevolg.

Tussen de middag hebben we weer gegeten bij ‘Café Croissant d’Or’, maar deze keer dus in Vientiane. Christien had wel 6 hele teentjes knoflook in haar eten en ze at ze ook nog eens allemaal op. Jullie begrijpen wat er nu aan de hand is! Ik wilde juist in dit verslag vragen wie ons volgende week maandag van Schiphol wil komen afhalen, we landen om 18.15 uur. Christien heeft er 300.000 Kippen voor over! Ik zei haar vanavond “als je dan nog zo lekker ruikt, mag je dat aantal wel verdubbelen!” We hebben ook deze keer weer zoveel suikerzakjes, tandenborstels, zeepjes en wattenstaafjes verzameld, dat we weer voor iedereen een souvenir hebben!

Vanavond hebben we nog een wandeling gemaakt over de boulevard langs de Mekong, dit is overdag een normale verkeersweg die tegen de avond afgesloten wordt. Langs deze boulevard vindt dan de nachtmarkt plaats, geen idee hoe lang die duurt, maar de aangeboden waar is over het algemeen erg duur. Koop je souvenirs dus voordat je in deze stad aankomt! Bij de Mekong kun je nog genieten van de zonsondergang en het prachtige licht, zowel in het water als in de lucht. De oever is wel erg smerig, ze gooien hier alles maar weg, onbegrijpelijk dat de mensen zelf dat niet zien! Christien werd hier nog spontaan door een klein meisje gekust!

Morgenavond verlaten we Laos, lopend met de koffers over een brug over de Mekong waar we tweemaal door de douane gaan om vanuit ‘Nong Khai’ in Thailand de nachttrein te nemen naar Bangkok. Bij aankomst daar ’s morgens om 6.00 uur rijden we meteen door naar het eiland ‘Koh Chang’ waar onze laatste 3 dagen van deze reis in alle rust beleefd zullen worden op een tropisch en wit strand!