Azië in oktober

Azië in oktober, dat blijft toch onze favoriete bestemming en maand. Maar het blijft ook een vreemde gewaarwording te wandelen over een wit palmenstrand bij een temperatuur van meer dan 30 graden en tegelijkertijd te beseffen dat je diezelfde dag weer terug zult zijn in Nederland en die temperatuur zelfs bij de kachel niet meer te voelen!
Bangkok met zijn geur van citroengras, het gesis van bakken en braden, met zijn uitlaatgassen en de georganiseerde chaos van een Aziatische stad is onze laatste halte op weg naar huis! We zitten in een hotel vlakbij het vliegveld, ´Paragon Inn´. Dit is overigens het eerste hotel waar men je waarschuwt de douche eerst 5 minuten te laten lopen alvorens er onder te gaan staan!

Thailand, het land van de glimlach, met zijn prachtige natuur in het noorden, is nooit gekoloniseerd geweest en daardoor is er veel oude cultuur bewaard gebleven. Het land ook waar we vergeten werden in ‘Chiang Mai’!

Tijdens onze hele reis werd ons in elk hotel gewezen op het hergebruiken van handdoeken i.v.m. het milieu en gevraagd het waterverbruik te beperken. Tóch kregen we in bijna elk hotel iedere dag schone handdoeken! Het verbruik van veel water schijnt voor de bewoners zelf geen enkel probleem te zijn gezien het veelvuldig wassen van auto’s en brommers, het vuil van de dag op straat laten liggen is hier normaal en helaas doen veel toeristen daar ook aan mee! De stank is daar vaak niet te harden en dat geldt ook voor de lucht die soms uit vuilbakken komt.

´Koh Chang´ lijkt wel een Russisch eiland te zijn. Russen zijn in ieder geval niet vriendelijk tegen andere toeristen maar vooral niet tegen het personeel, ze kijken vaak vuil! Behalve Russen waren er ook veel muggen, het regent er vaak en dan zoeken ook de muggen droge plekjes! De vele gekko’s, zowel binnen als buiten, die graag bij het licht zitten, omdat muggen aangetrokken worden door kunstlicht en muggen hun favoriete voedsel zijn! Grote slakken maken elke morgen een wandeling over ons terras om dan te verdwijnen tussen de planten.
Vaak droogt het in Aziatische landen binnen beter dan buiten, tenzij in de volle zon. De lucht is vochtig en daardoor voelen lakens en kussens vaak klam. Handdoeken zijn zelden echt droog!

De haren en de nagels groeien in de tropen veel sneller. Zou dat ook een verklaring kunnen zijn voor een snellere veroudering van het lichaam hier? Aziaten zien er vaak jong al oud uit!

Laos viel als geheel genomen tegen. De reis over de Mekong, de stad ‘Luang Prabang’ en de autorit over de bergen waren prachtig, vooral de natuur was indrukwekkend. Laos is wel heel erg stoffig, maar bij regen enorm modderig, zelfs in de steden. Hotels hebben nogal wat eigenaardigheden maar dat geldt vaak ook voor bepaalde regels en gewoonten. Het is verstandig sommige regels niet te willen begrijpen!
Mensen met één of meerder lange nagels, gek genoeg vooral mannen, worden in Laos ´laisy people´ genoemd. Zo worden ook alle vogeltjesverkopers bij de tempels genoemd!
In ‘Luang Prabang’ zal een vrouw bij een bepaald hotel nog steeds naar boven kijken om te zien of we écht weg zijn!
We beseffen dat we maar een klein stuk van Laos hebben gezien.

Voor zowel Thailand als Laos geldt dat gidsen en chauffeurs vaak later komen dan de afgesproken tijd. Niet dat dat altijd erg is, we kennen tenslotte ook een Venloos kwartiertje, maar als je dan ´s morgens om 6.00 uur, na een lange nachtreis, op het treinstation van ‘Bangkok’ staat, hoop je toch dat er iemand staat met een bekende naam op een vel papier! Waar we in Vietnam en Cambodja alleen maar positief over ´Khiri Travel´ konden zijn, viel het ons in deze landen erg tegen. Op onze eerste dag in ´Bangkok´ was er iemand van ´Khiri Travel´ ter verwelkoming in ons hotel, maar die wilde ons uitleggen wat we allemaal in de stad en omgeving konden doen terwijl we daar alleen maar waren voor een overnachting! Vervolgens werden we in ´Chiang Mai´ vergeten waardoor de eerste dag naar de ´Mekong´ een beetje in de soep liep en we veel te laat en op eigen kosten in ´Chiang Khong´ aankwamen!

In ´Vang Vieng´ in Laos is het toerisme gigantisch terug gelopen, de overheid heeft enkele jaren geleden de vele luidruchtige bars e.d. gesloten om het rugzaktoerisme enigszins te beperken, en het ´tuben´ bij hoog en wild water verboden. In 2011 verdronken tijdens het ´tuben´, met een tractorband de soms wilde rivier afzakken, 22 toeristen, in 2012 gebeurde dit in de eerste zes maanden van het jaar met 7 toeristen. Tegenwoordig komen er steeds meer Chinezen en Koreanen naar ´Vang Vieng´. Men wil een speciale zone voor bars en zelfs een rosse buurt creëren die 24 uur per dag toegankelijk zal zijn.
‘Vientiane’ is óf erg stoffig óf erg modderig. Op dit moment is er het ‘That Luang Festival’ (31 okt. t/m 6 nov.) dat elk jaar plaats vindt. ‘That Luang’, een stupa, bestaat 448 jaar. De oorspronkelijke stupa zit in de eroverheen gebouwde nieuwe stupa maar is niet toegankelijk vanwege instortingsgevaar. Het festival is erg commercieel, het religieuze element tijdens de laatste drie dagen raakt in de vergetelheid. Het gaat er vooral om wie de grootste en de luidste luidsprekers heeft! En zoals hier normaal, een gigantische berg afval aan het eind van elke dag!

De regering is er erg trots op zoveel voor de ontwikkeling van het land te doen, maar als in de krant een grote foto van een gat in de weg, dat gedicht wordt, daar het bewijs van zou moeten zijn?

Voor beide landen geldt vaak dat hotels, restaurants e.d. véél personeel in dienst hebben. Soms zie je ze allemaal hard werken, er is altijd een waken oog, soms doen ze weinig of zelfs niets. Bij ´Vayakorn Inn´ ging iemand, wiens dienst om 15.00 uur begon, het glas van de deur bij de hoofdingang met een krant en wat vloeistof schoonmaken. Vervolgens ging hij bij zijn drie collega´s zitten en óók met zijn mobieltje spelen! Maar vaak zie je ook zinloos personeel, waarbij je weet dat ze amper een euro per dag zullen verdienen!

Vanmiddag om 14.45 uur, een kwartier eerder dan gepland, vertrokken we bij ons hotel op ´Koh Chang´ op weg naar de veerboot en vervolgens op het vasteland naar het kleine vliegveld van ´Trat´. Een klein vliegveld, dus ook een klein vliegtuig. Op het vliegveld stonden in de wachtruimte gratis koffie, in alle soorten, en gratis hapjes. De vele Russen, óók hier weer, hebben er zich op een schandalige manier gedragen, het leek wel alsof ze de hele dag nog niet gegeten hadden! Vanaf het vliegveld met een minibus naar een hotel op ´Koh Chang´ kost 500 Baht, een retourtje 900 Baht. Ben je kleiner dan 1 meter, dan kost het slechts de helft!

We kwamen om 19.15 uur op het vliegveld van ´Bangkok´ aan, een kwartier vroeger dan gepland. De vlucht duurt tegenwoordig nog maar drie kwartier. Was dat misschien de reden dat er bij aankomst niemand op ons stond te wachten? De schrik sloeg ons al om het hart!

Morgenvroeg gaan we hier om 9.30 uur bij het hotel weg, ons vliegtuig vertrekt om 12.20 uur. Janneke komt ons ophalen, we zijn daar erg blij mee, want we hebben geen OV-kaart! Hopelijk is ze op tijd!

We willen iedereen die mee heeft gereisd bedanken voor de vele en vaak leuke reacties.