India en (zwem)water

India bevindt zich aan het eind van de moessontijd. De regen was en is hard nodig voor de landbouw en het drinkwater maar de gigantische buien veroorzaken ook grote overstromingen, verdrinkingen en landverschuivingen. De moesson begint elk jaar in het zuidwesten, in de staat Kerala, en bereikt in twee maanden het noordoosten. Ook dit jaar zijn er weer veel slachtoffers en ontheemden. Wegen zijn onbegaanbaar, vliegvelden worden gesloten en treinen rijden niet, het openbaar leven raakt ontregeld en ligt een aantal dagen stil! En dan staan wij in Jaipur onder een boom te schuilen voor een regenbui. Soms is dit hier gewoon een verademing na de warmte van de dag, althans voor ons, want dertig graden wordt hier als erg aangenaam ervaren. Ook in de staat Gujarat, waar we donderdag naartoe vliegen, zijn grote overstromingen en aardverschuivingen. Een deel van de staat, vooral het westen aan de grens met Pakistan, ligt beneden zeespiegel. Of we dit deel kunnen bezoeken moeten we nog afwachten. De regenbui gisteren hier in Jaipur kondigt eigenlijk het begin van de koudere tijd aan. In de zomermaanden, juni tot en met september, wordt het vaak overdag veertig graden, de airco's maken overuren. Het regent maar af en toe, het zijn maar kleine buitjes. Na gisteren bereiden de mensen hier in de staat Rajasthan zich voor op de komende winter waarbij de temperaturen zullen zakken tot rond het vriespunt. Dikke jassen en wollen mutsen worden van zolder gehaald. In de huizen is geen verwarming, men zit binnen met dikke jassen aan! Maar nu eerst nog de maanden waarin de temperaturen tussen de 20 en 25 zullen liggen, maar ook dat vindt men hier al koud! In de staat Rajasthan is water een zeldzaamheid. In de stad kan men 's morgens en 's avonds een half uur water halen uit het waternet van de stad, maar hier is natuurlijk niet iedereen op aangesloten. In dat uurtje kan iedereen zijn watertanks vullen om er de rest van de dag gebruik van te kunnen maken. Als jullie zouden kunnen zien wat voor een straaltje er uit het aftapkraantje komt, begrijpt iedereen dat er in een uurtje nauwelijks genoeg water getapt kan worden voor een huisgezin! Maar hier weten ze niet anders en wordt er mee geleefd! Vandaag zijn Ina en Jacob om 12.00 uur bij ons hotel. Basha is er ook weer bij, want vanwege het Dussehra-festival heeft ze een dag vrij van school. We gaan weer naar de Zoo om af te maken waar we gisteren gestrand zijn, maar helaas, vanwege datzelfde festival is de dierentuin gesloten. Bovendien had Ina wederom haar rijbewijs thuis laten liggen, maar dat kwam dan nu wél goed uit! Aan de overkant van de straat zagen we een imposant gebouw uit de Britse tijd, het Albert Hall Museum. De entreeprijs voor Indiërs is INR 20, voor toeristen weer 150, dus helaas óók weer voor Ina. De camera mag je niet gebruiken, de mobiel wél. Het Albert Hall museum is een architectonisch wonder bestaande uit Mughal en Britse architectuur. De binnenkant biedt een glimp van de lokale kunst en cultuur uit de voorbije jaren met als hoogtepunt een Egyptische mummie! Rond vier uur reden we weer met UBER naar het huis van Ina en Jacob, toch altijd weer een rit van minstens een half uur. Je ziet tegenwoordig veel auto's met UBER op de achterruit, soms lijkt het alsof er alleen maar van die auto's rijden! Na opnieuw een heerlijke Indiase maaltijd gingen Jacob en ik nog even boodschappen doen en spraken de vrouwen nog een tijd over Lunteren en haalde Ina herinneringen op van vroeger. Om zeven uur reden we opnieuw met UBER (wat een gemak toch!) terug naar ons hotel. Vanwege Dusshera nog meer drukte, veel festivalgangers, vuurwerk en verbrandingen van poppen. Onze chauffeur reed desondanks behoorlijk snel en in een nauwelijks verlicht straatje reed hij, al slingerend, bijna een olifant plat! Morgen komen Ina en Basha weer naar ons hotel voor de traditionele belevenis in het zwembad. Het zal ook dit jaar weer de enige keer zijn dat Basha een zwembad ziet. Vandaag was ze alleen al door ernaar te kijken bijna niet meer te houden!