Van Kovalam naar Delhi

Vanmorgen om half zeven werden we gewekt, niet door de luidsprekers, maar door de telefoon. Onze chauffeur naar het vliegveld stond bij de receptie om ons op te halen???? Vol verbazing zei ik dat hij vier uur te vroeg was! De receptionist vertelde van alles, maar het enige dat ik uit zijn onverstaanbaar Engels op kon maken was dat er onderweg naar het vliegveld oproerkraaiers en wegversperringen konden zijn! Dit alles in verband met het feit dat vrouwen dus de tempel in Sabarimala mogen bezoeken.
Echte pelgrims, blijkbaar mannen, lopen soms 1200 km. blootsvoets vanaf waar ze wonen naar deze tempel. Ze doen er een maand over! De laatste vijf kilometer moet iedereen blootsvoets de heuvel op. Vrouwen worden geacht onrein te zijn, ze noemen hen 'vrouwen van menstruele leeftijd', en dat is hier in India tussen tien en vijftig. Gisteren zijn een aantal vrouwen door mannen bestenigd, de politie greep hard in en er heeft nogal wat bloed gevloeid, van de mannen dus!

Na enig heen en weer geapp met Julie, ons aanspreekpunt in het zuiden van India, vindt zij ook dat 8.00 uur een betere tijd is. En het had ook 10.30 uur mogen zijn, want we hebben onderweg niets gemerkt, het dagelijks leven was gewoon aan de gang, aan de kant van de weg vrouwen die de eerste vissen zitten te grillen voor de verkoop. We zijn dan ook veel te vroeg (kwart voor negen), onze vlucht is om 12.35 uur en op dit vliegveld is werkelijk niets te doen! Nou ja, het scanapparaat ziet een aansteker en luciferdoosjes in onze koffers, mooie doosjes uit India. Alles wordt in beslag genomen, zelfs weer de lege aansteker met een flessenopener eraan! Vreemd dat op onze vlucht van Jaipur naar Bengalore het wel mee mocht, zelfde scan, zelfde maatschappij. Ze stonden daar hier alleen maar verbaasd naar te luisteren.

In het vliegtuig zit naast ons iemand die in een boekje van de 'Ordo Franciscanus Secularis' zit te lezen. Hij vertelt over zijn rol en functie binnen deze orde. Hij vertelt ook dat Christenen in Kerala geen enkel gevaar lopen, dat hadden we zelf ook al ondervonden. Opeens horen we een vrouw die zegt: "Mijn oma is dutch"! Oma blijkt in de buurt van Zaandam te wonen. De vlucht is perfect, veel beenruimte en in drie uurtjes zijn we in Delhi.

Voor diegene die op dit moment in Mysore is: morgen vindt daar bij het paleis de Jamboo Savari plaats, een optocht van versierde olifanten. Nog een nieuwtje voor reizigers: in de staat Sikkim, waar je alleen maar met een 'special permit' mag komen, wordt een nieuw vliegveld geopend op 4590 meter hoogte, het hoogste vliegveld van India.

Om 17.00 uur komen we bij ons hotel aan, Florence Inn. Onze koffers worden naar boven gebracht en een ouder mannetje zegt dat wij de 'best room' hebben, maar als we de deur openmaken zie ik meteen dat hij dat waarschijnlijk tegen álle toeristen bij élke kamer zegt! De ramen zijn geblindeerd en als ik er een open maak, begrijp ik meteen waarom!

Na het eten lopen we nog even door de smalle straatjes van Karol Bagh, het is ontzettend druk, maar dat is het hier altijd. Vandaag, de eerste dag van Dussehra, is het zelfs nog drukker, verkopers die je aanspreken om sokken of landkaarten te kopen, veel bedelaars zittend op de grond en wijzend naar hun mond, kinderen met een baby die dezelfde bewegingen naar de mond van de baby maken, kinderen die je een ballon in je gezicht duwen! Veel kraampjes met goedkope kleding, maar ook duurdere winkels, muziek dreunt van alle kanten naar je toe.

Morgen is het in heel India een vrije dag, Ayudha Pooja, we zullen dan Arun ontmoeten. We zitten in de drukste en levendigste wijk van Delhi, Karol Bagh. Of Arun hier makkelijk met zijn auto kan komen?