Van Mysore via Ooty naar Coonoor

Na het ontbijt verlaten we Mysore en gaan op weg naar Ooty en Coonoor. Een slingerende rit dwars door de Nilgiri Hills. In Ooty zullen we met de Toy Train, een ouderwetse stoomtrein, in een dik uurtje naar Coonoor afdalen met adembenemende uitzichten. We gaan van 2240 naar 1720 meter en zullen 31 bruggen passeren en door 16 tunnels rijden.
Onderweg zien we weer veel koeien, het is niet erg druk en de weg ligt er prachtig bij, weinig kuilen! Een fietsende melkboer, met zijn stuur en stang volgehangen met melkkannen, maakt zijn rondje. Langs de weg veel borden met waarschuwingen en wijze uitspraken, de mooiste vond ik "Stop ongelukken voordat ze jou stoppen". Of deze waarschuwingen veel verschil maken, ik betwijfel het, want maximum snelheden, doorgetrokken strepen worden nog steeds genegeerd. De rangorde en dus ook de voorrangsregels liggen hier vast, grootte gaat altijd vóór. Als voetganger kom je op de laatste plaats, óók op de zebrapaden!
Onderhoud van huizen, zélfs van bruggen, laat hier veel te wensen over. Je ziet veel rottingsverschijnselen, dus ingestorte huizen en bruggen waar je liever niet overheen rijdt!

In Bandipur maken we een koffiepauze in een wegrestaurant. Alles in panterprint, muren, plafond, vloer en zelfs het tafellinnen en de stoelbekleding. Een huilende baby probeert men stil te krijgen door er een mobieltje boven te houden! De koffie is trouwens lekker en goedkoop, twee kopjes voor vijftig cent.
We rijden, nog steeds in de staat Karnataka, door een natuurreservaat met veel olifanten en tijgers. Overal staan borden met waarschuwingen, je mag er niet stoppen en geen foto's maken. Natuurlijk worden ook deze regels overtreden, maar ja, er is toch niemand die deze regels handhaaft. Ook wij stoppen regelmatig en maken foto's, maar blijven wél in de auto zitten. Helaas vandaag geen tijgers en slechts één olifantenachterkant!

Halverwege verlaten we Karnataka en rijden we de staat Tamil Nadu binnen. Er is hier een heuse grenscontrole, er wordt vooral gekeken naar sterke drank, want daar moeten invoerrechten op betaald worden!
Na drie uur rijden beginnen we aan het laatste stuk op weg naar Ooty, we verheugen ons al op de boemeltrein! De weg gaat vrij steil naar boven, dit traject kent 36 genummerde haarspeldbochten. Het wordt ook kouder, de temperatuur zakt behoorlijk, buiten lopen mensen in dikke truien en zelfs winterjassen. Het is 19 graden! Toeristen uit India zelf weten vaak niet hoe ze in de bergen moeten rijden. Langs de kant staan dan ook borden dat je in de twee omhoog moet rijden en in de een omlaag. Maar er zijn eigenwijzen die het blijkbaar beter weten. Er staan dan ook veel auto's met pech langs de kant!
De dorpjes onderweg zijn zeer kleurrijk, alle huisjes hebben verschillende felle kleuren. De mensen hebben het koud, ze dragen omslagdoeken, mutsen en sjaals. Er worden vooral wortels, aardappelen én thee verbouwd. In Tamil Nadu mag je op straat niet roken, de rokers staan dus allemaal aan de kant van de weg!

Om 12.00 uur komen we in Ooty aan, de trein vertrekt pas over twee uur, we hebben dus nog tijd om door het stadje te wandelen. We lopen over de markt waar van alles te koop is, vers vlees, kip, vis, bloemen, groenten, fruit en huishoudelijke artikelen. Om een uur zijn we weer terug bij het treinstation waar Muthu is blijven wachten. Hij heeft de gereserveerde plaatsnummers (FS 1 27-28) en wij hebben de tickets. Hij brengt ons naar het perron.........en wordt dan terug geroepen door de stationchef. De trein zal niet vertrekken vanwege de aanhoudende regenval in de afgelopen dagen en aardverschuivingen op en langs het traject naar Coonoor. De trein rijdt al enkele dagen niet, wordt ons gezegd, maar vreemd is dan wel dat onze reisagent gisteren de plaatsnummers van de spoorwegen heeft door gekregen! We moeten dus met de auto naar Coonoor, waren we maar meteen naar het station gelopen, nu hebben we twee uur 'verloren'! De trein is uit 1808 en daar hadden we toch wel graag in gezeten!

Ooty en Coonoor zijn door de Britten gesticht als een soort vakantieoorden. Het klimaat is altijd mild, ze wilden hier ontsnappen aan de warmte van de steden en de kuststreek. Ons spreekt vooral de natuurlijke charme van de bergomgeving aan, met zijn vele theeplantages, watervallen, meren, rivieren en prachtig aangelegde tuinen. Morgen brengt Muthu ons naar een van de vele uitkijkpunten op de hoogste toppen.
De weg naar Coonoor is weer van mindere kwaliteit en al gauw worden we geconfronteerd met de aardverschuivingen, een aantal hellingen liggen nu naast en soms ook op de weg. Er is en wordt hard gewerkt alles weer op te ruimen en de hellingen te verstevigen.

Na een half uurtje komen we aan bij The Tea Nest, ons verblijf voor de komende twee nachten. We zitten midden tussen de theeplantages in de lemon room. We hebben zelfs een open haard in de kamer maar helaas geen toiletpapier. Gelukkig hebben we al sinds 2003 altijd één rol in de koffer zitten, nu komt deze voor het eerst van pas! Er zijn slechts vier kamers, we hebben geluk dat niet alle kamers bezet waren, ondanks dat er gereserveerd was! Dit hotel, gebouwd in 1800 is een voormalig herenhuis en doet erg knus aan. Op het dak woont ook nog een apenfamilie!
De theevelden zijn aangelegd tegen de schuine hellingen. Op een aantal plaatsen zijn de theepluksters nog aan het werk met grote zakken op hun rug. Na nog een uurtje wandelen zijn we blij weer terug te zijn, de weg die je omlaag loopt, moet je ook weer omhoog! Bij de buren worden de dakgoten schoongemaakt, er worden allemaal bladeren uit gehaald. Vreemd genoeg staan er rondom het huis geen bomen! Zouden er theebladeren in de goten zitten? Maar dan zou er na een regenbui ook theewater uit de regenpijpen moeten komen, toch!

Helaas ligt internet in de hele omgeving eruit, we hopen dat het snel weer in de lucht is. Nu onweert het hoog in de bergen!