Van Hassan naar Mysore

Vanmorgen vertrekken we om 8.30 uur op weg naar Mysore, waar we twee nachten zullen verblijven en waar vandaan onze oorspronkelijke reis met grote zekerheid weer verder zal gaan zoals gepland.

We rijden over rustige binnenwegen door en langs dorpjes waar we ons vergapen aan het dorps- en plattelandsleven. Koeien worden met de hand gewassen, oude mannetjes en vrouwtjes gaan uit wandelen met een geit of een koe en ook hier doet de melkboer zijn ronde. De wegen variëren enorm in kwaliteit, maar één ding hebben ze allemaal gemeen: kuilen! De krant vermeldt toevallig dat de Indiase regering een flinke bulk geld beschikbaar stelt om deze gaten te dichten. Er zijn in India zoveel gaten dat het beschikbare geld snel al op zal zijn en er intussen méér gaten bij gekomen zijn!

"How is my driving" vraagt Muthu opeens. Hij wil graag horen als hij fouten maakt, hij wil daarvan leren! Maar helaas, hij rijdt voorzichtig en uitstekend. Onderweg stopt hij verschillende malen omdat hij een mooi tafereel heeft gezien en vraagt of we foto's willen maken. Dorpswasplaatsen zijn altijd leuk, er zijn mensen met de was of de afwas bezig en ze willen meestal graag op de foto.

We rijden dus door het platteland met weidse uitzichten, door dorpjes, langs tempels, langs rijstvelden en suikerriet. Er kan driemaal per jaar rijst geplant en geoogst worden, er is hier voldoende water voor. Er zijn veel wegversperringen en hobbels in de weg, die naast de vele kuilen er ook voor zorgen dat men zich aan de snelheid houdt! Bij een spoorwegovergang stoppen we omdat de spoorbomen dichtgaan maar ook weer open als Muthu toetert en er nog snel onderdoor rijdt. De trein? Dat kan nog wel tien minuten duren, maar de bomen zijn alvast dicht! Hier gebeurt dit allemaal nog met de hand en door met rode vlaggen te zwaaien. Alle auto's en brommers staan keurig te wachten, maar als de bomen weer opengaan, slaat de chaos weer toe! Iedereen wil als eerste over de overgang heen!

Om 11.30 uur komen we bij ons hotel aan. The Green Hotel is een voormalig paleis, het Chittaranjan Palace, van een prinses van Mysore. We hebben helaas het kleinste kamertje van dit paleis, de Small Bollywood Room, het is hoger dan de breedte en de lengte samen! De prijs die we ervoor betaald hebben, is het niet waard! Dit kamertje behoort tot de duurste kamers tijdens deze tour door het zuiden. We kunnen onze koffers alleen maar op het bed openen en er staan geen stoelen, zou ook niet kunnen! Wel staan er een goed gevulde fruitschaal en twee flessen water. Bij de stopcontacten gebruiken we weer de truc met de pen. Je hebt hier een driepins stekker nodig, de bovenste pin opent de twee onderste gesloten gaten. Als je nu een pen in het bovenste gat steekt, daar staat geen stroom op, kun je onze stekker er gewoon insteken! Het eten hier is trouwens erg goedkoop én lekker in vergelijking met eerdere hotels.

Om 15.40 uur komt Muthu ons weer halen om naar de Devaraja markt te gaan, een markt in het oude centrum, een lust voor het oog, wat een kleuren en schoonheid. In piramidevorm opgestapeld fruit, offerkransen van de mooiste bloemen, groenten en andere etenswaren, verfstoffen en kruiden. Het staat allemaal mooi in kraampjes uitgestald. Bij dit programmaonderdeel was ons een gids toegewezen om te vertellen over de lokale groenten, fruit en kruiden, maar die heb je echt niet nodig, jammer eigenlijk, want een fooi behoort hij natuurlijk wél te krijgen!

Opvallend is dat elke staat in India zijn eigen taal heeft en men dus niet met elkaar kan communiceren. Er zijn veel scholen waar de algemene taal Hindi niet onderwezen wordt. Vandaar dat veel mensen Engels als hun tweede taal hebben! Muthu kan de mensen hier niet verstaan!

Na het bezoek aan de markt krijgen we nog koffie aangeboden door onze gids, we rijden dus naar een koffieshop! Daarna gaan we met Muthu naar het grote paleis van Mysore, morgen gaan we dit bezoeken. Nu biedt Muthu ons dit bezoekje aan omdat om 19.00 uur het hele paleis een uur lang verlicht zal worden met duizenden lampjes. Dit gebeurt elke zondag en de halve stad komt dan kijken. Omdat we er al om zes zijn, kunnen we nog een uur lang rondom het paleis lopen om te zien waar we de beste foto's kunnen maken en die plek hebben we al snel gevonden. Precies om zeven uur gaan de lampjes aan, het volk juicht! Het is ook een overweldigende aanblik. De meeste mensen staan vooraan bij het paleis, maar daar krijg je nooit een totaalbeeld van dat verlichte paleis en alle bijgebouwen. Wij staan achteraan en lopen zélfs nog verder naar achteren. Het verlichte complex is méér dan het paleis alleen!

Morgen om 10.00 uur gaan we het paleis bezoeken, een zijdefabriek en een tempel boven op een heuvel, we hoeven niet te klimmen!