Amsterdam – Beijing – Guillin – Yangshuo

Vrijdag om 17.45 uur begonnen we op Schiphol aan onze vakantie van dit jaar en nu, zaterdag, om 16.30 uur zijn we na een lange en vermoeiende reis aangekomen bij ons hotel in Yangshuo.
In de trein naar Schiphol hadden we al direct een leuk gesprek met een Australiër die 55 jaar geleden met zijn ouders vanuit Nederland naar Australië emigreerde.
Op Schiphol aangekomen al meteen de eerste problemen. Mijn koffer had een overgewicht van 6,4 kg. En of ik daarvoor maar even € 100 wilde betalen. Dat Christiens koffer ondergewicht had wilde de KLM echter niet compenseren met mijn overgewicht of zelfs niet terug betalen. Dat zouden dus dure pepernoten worden!
Na veel heen en weer kregen we uiteindelijk een KLM-tas waar we de kilo’s overgewicht in konden doen om die dan als handbagage mee te nemen. Waar je normaal slechts een stuk handbagage per persoon bij je mag hebben, hadden wij er nu 4 en daar werd niets van gezegd.
De afgelopen jaren konden we steeds samen 40 kilo meenemen, ongeacht of één van de koffers dan meer dan 20 woog. Tegenwoordig moet je de koffers zelf inchecken en die machine begrijpt natuurlijk alleen maar dat 26,4 teveel is! Maar zelfs de KLM-dame bleef volhouden dat overgewicht nu eenmaal overgewicht is! Het begrip ondergewicht kende ze helemaal niet!
Ze klonk echter een stuk vriendelijker toen ze kon zeggen dat onze koffers meteen werden doorgecheckt naar Guillin, we hadden er in Beijing dan geen omkijken meer naar.
Maar juist daar ging het helemaal fout. Christien vertrouwde het al niet en ging voor de zekerheid bij de koffers kijken en ja hoor, óók onze koffers stonden gewoon op de afhaalband. We moesten vervolgens met onze koffers door de douane om gewoon weer alle handelingen opnieuw te doen: wéér door de douane (dag aanstekers!) en wéér opnieuw inchecken!
We hadden steeds de borden ‘transit’ gevolgd en dan sta je opeens buiten, waar je helemaal niet wilde zijn en dan ook nog met de doorgecheckte koffers en zónder aansteker! Bij het opnieuw inchecken werden een derde aansteker en 3 doosjes lucifers niet ontdekt!
Het is nu 20.00 uur, Christien slaapt en droomt al. In het vliegtuig boven Amsterdam begon ze al aan haar eerste leesboek ‘In mijn dromen’ van Simone van der Vlugt. De eerste zin van het boek is ‘Het vliegtuig stort neer’. Christien heeft het helemaal uit gelezen en ze vond het een prachtig boek. Zou ze daar nu van dromen?