Over hobbels en door diepe kuilen

Lieve lezers,
deze keer troosten we ons met het feit dat het wél de hele dag regent! De boottocht over het Tonle Sap meer zou dus sowieso in de regen gevallen zijn.
De busreis verliep het eerste half uur voorspoedig, toen kraakte er iets en stonden we midden op de weg stil. Na veel gepruts en uitleg kwam er drie kwartier later een vervangende bus, die wel minder luxe was, maar wél een w.c. aan boord, de plaszakjes konden dus weer het raam uit!
Na zeven uur hobbelen, je valt vanzelf in slaap, kwamen we in Phnom Penh aan, waar we meteen overvallen werden door een horde tuk tuk-bezitters. Waar ons reisboek nog sprak over $1 werden er rustig 6 gevraagd. Diegene die ons voor drie dollar meenam, moest bijna rennen voor zijn leven (met ons en de koffers erbij)!
Onderweg veel water! Bij een ramp denken we vaak aan slachtoffers, maar hier is er gewoon sprake van een grote watersnoodramp. Bijna het hele land staat onder water, huizen zijn nauwelijks meer op een normale manier bereikbaar. De meesten hebben tijdelijk een loopbrug of een bootje om bij de weg te komen. De mensen én het vee passen zich ogenschijnlijk makkelijk aan, bijna alles speelt zich af op de weg. Ook het magere vee nestelt zich op de wegen, zélfs in India zagen we er nooit zóveel!
Jammer dat we de bus niet konden laten stoppen om foto's te maken, maar dan had de reis beslist tweemaal zo lang geduurd!
Het overstroomde land wordt ook meteen verdeeld tussen de vissers, maar ook de boeren zie je nu alleen nog maar vissen!
Nergens zagen we ook maar iets dat leek op een afwateringssysteem, hier zijn dat enkel de rivieren en die kunnen hun eigen water al nauwelijks aan, laat staan het vele regenwater. Vanmorgen bij ons hotel in Siem Reap stond de straat in vijf minuten blank, en niet alleen onze straat.
We mochten blij zijn dat de doorgaande wegen iets hoger liggen, anders hadden we niet meer weg gekund.
We zien veel mensen die ledematen missen, vaak een gevolg van ontplofte landmijnen, die nog veel her en der liggen. We worden regelmatig hierop gewezen, zelfs Christien waarschuwt al als ik één stap van het pad afwijk! Langs de kant van de weg een moeder met een kind met een enorm waterhoofd, zo'n kind heeft natuurlijk geen overlevingskans, maar toch geef je iets! Hiervoor wél, maar je ziet ook veel beroeps-bedelaars!
Morgen maken we een citytour, o.a. ook 'The Killing Fields', de zilveren Pagoda en het paleis van de koning.
Morgenavond gaan we dan eten met Mey Mey en Marina. Marina hebben we vandaag al telefonisch gesproken, Maram!
Voor vandaag genoeg, een gezegende zondag en een fijne kerkdienst,
Jan en Christien