Zure benen!

Lieve allemaal,
vandaag kwamen we er achter dat er in het zuiden van China in Yangshuo helaas 4 Nederlanders zijn omgekomen bij het exploderen van een luchtballon. We wensen de nabestaanden heel veel sterkte met dit verlies.
Ook wij waren wellicht van plan deze ballonvaart te maken, daarom ga je juist naar dat gebied. Momenteel zijn alle vluchten gecanceld, maar waarschijnlijk zullen we tóch afzien van dit voornemen!
Een reis is nooit zonder gevaar en we zijn dankbaar voor diegenen die voor ons bidden.

Vanmorgen zijn we naar een authentiek 'H'mong' dorpje gelopen, een stevige wandeling over rotsige paadjes en aangelegde trappen naar beneden. Hoe dieper we kwamen, hoe meer we achterom keken naar het hoogteverschil. Onze gids noemde dit op het diepste punt 300 meter, maar het leek beslist véél meer. In schatten zijn ze hier meestal niet erg goed! Gelukkig konden we er ook voor kiezen om achterop een brommer terug te gaan.
Bij de ingang naar het dorp betaal je 20.000 Dong, het dubbele van wat het een maand geleden nog kostte, onze gids was zélfs verbaasd.
De aangelegde trappen en het waren er véél, belemmeren je wel in het volledig genieten van het prachtige berglandschap, je moet teveel op je voeten letten en de uitstekende stenen waarvan de trappen gemaakt zijn.
Zélfs hier heeft de commercie toegeslagen, 'picture, one dollar' riepen de kinderen, een bedrag waar je hier royaal van kunt eten!
De bevolking hier verbouwde vroeger opium, tegenwoordig is dit verboden en verbouwen ze rijst, mais, groene thee en planten waar ze de kleurstof indigo uit halen voor het verven van hun kleding. De 'H'mong' zijn niet arm zoals wij zagen aan het aantal vette varkens, buffels, kippen en eenden.
Jammergenoeg was de rijst vorige maand geoogst, de rijstvelden lagen er dus karig bij. De tocht was daardoor niet minder indrukwekkend, prachtige uitzichten, watervallen en de mensen natuurlijk.

Op het eind van de wandeling bleek er maar één brommertje te zijn en stoer als we waren gunden we deze aan onze gids! Het was maar 2 km. nog te gaan en die konden we wel aan, dachten we!
En daarom zitten we nu dus met verzuurde benen en stijve kuiten, natuurlijk óók omdat we nog zo'n wandeling zouden doen in de middag.

Na een lekkere lunch en wat rusten, gingen we verfrist weer op pad naar 'Lao Chai' en 'Ta Van', twee wederom authentieke dorpjes bewoond door resp. 'Black H'mong' en 'Red Zao'.
Ook voor dit bezoek moesten we eigenlijk 15.000 Dong entree betalen (intussen misschien wel 30.000) maar onze chauffeur wist ongemerkt langs het ticketoffice te rijden!!
Ook deze wandeling ging weer omlaag, tot wel 500 meter. Omhoog kijkend leek ook dit weer veel meer. Hier geen aangelegde paadjes of trappen, maar gewoon door de poep, door water en langs plassende peuters die bloot lopen tot ze zindelijk zijn.
We kregen een hele meute kinderen achter ons aan, die bleven vragen om geld of om ons iets te verkopen. Onze gids had al gezegd hier niet op in te gaan, dan zouden ze vanzelf wel weer afdruipen. Maar ze waren wél hardnekkig!
Wat een verschil met de eerder bezochte dorpjes. Daar werd niet geschooid!

'Sa Pa' is té toeristisch en té commercieel geworden. Het kent leuke kanten, maar vooral toch minder leuke.

We gaan nu weer eten, vanavond nog een korte toevoeging betreffende 'Sa Pa'.

Tot straks, Jan en Christien