Een bijzondere ontmoeting – het vervolg

In 2009 waren we voor het eerst in China. We sloten onze rondreis door China af in Yangshuo, waar we nu ook weer zijn. We ontmoetten toen het gezin van Andrew en Julie en hun 8 geadopteerde en gehandicapte kinderen. In de jaren 2011 en 2012 waren we ook weer hier en brachten steeds een bezoek aan het groeiende gezin van Andrew en Julie. Nu, in 2014, hebben ze al 12 kinderen waar ze voor zorgen. 3 Kinderen gaan intussen al naar het middelbaar onderwijs. Voor alle kinderen geldt dat ze intussen hun handicap als ‘gewoon’ zijn gaan ervaren, ze hebben allen leren leven met hun handicap!
Op de heenweg naar Andrew en Julie gingen we eerst nog even afscheid nemen bij Karst en Paulien. Pelle en Raaf waren door Karst al naar hun school in Guillin gebracht. Afscheid met koffie, appeltaart én…..arretjescake. Vooral deze laatste zou in mening 5-sterren-restaurant in Nederland de menukaart iets extra’s geven. Wat een belevenis, déze arretjescake! Zo’n pure chocoladesmaak, zo vol van smaak én….niet dikmakend (maar dat geldt waarschijnlijk alleen voor Karst en voor mij!)
Christien fluistert mij nog in het oor dat als “we” oud zijn, zij hier wel zou willen overwinteren!
Andrew en Julie waren weer blij ons te zien en dat was natuurlijk wederzijds. Andrew was net klaar met het bakken van Joods brood en crossini’s. Zijn hobby is het bakken van alle soorten brood uit zoveel mogelijk verschillende landen met originele ingrediënten. De bedoeling is dat hij een bakery gaat beginnen, mits hij hiervoor toestemming krijgt. Het brood smaakte voortreffelijk. Julie had jam gemaakt van tomaten, appels en peren, een combinatie die bij ons niet voorkomt. De tomaten zijn hier het bindmiddel in de jam, want vruchten- of suikergelei is hier onbetaalbaar, althans voor hen. Naast een heerlijk kopje koffie kregen we ook nog een passievrucht.
Julie is erg ziek geweest. Begin 2013 werd bij haar hodgkin geconstateerd en is ze aansluitend 6 maanden in Seoel in een ziekenhuis behandeld met chemo. Een zware tijd voor haar maar vooral ook voor de kinderen. Julie heeft altijd het geloof behouden dat ze zou genezen en gelukkig schijnt dit nu ook zo te zijn, hoewel ze er erg moe uitziet. De zorg voor de kinderen is echter alles voor haar! Andrew was tijdens de behandelingen zoveel mogelijk bij haar en nam één van de kinderen, die zijn moeder echt niet kon missen, dan mee. Gelukkig hadden ze gedurende deze periode twee liefdevolle mensen in huis. Het was niet gemakkelijk voor Andrew om voor dit jongetje een uitreisvisum te krijgen, want officieel mogen pleegkinderen het land niet uit.
Li Li, Christiens kindje en inmiddels 7, die in 2009 meteen bij Christien op schoot ging zitten, was haar verlegenheid uit 2011 en 2012 nu geheel verloren en kroop weer vrij snel op Christiens schoot. Ik werd door haar over mijn ongeschoren gezicht geaaid.
Andrew was blij verrast van ons een foto van André Rieu te krijgen, door André gesigneerd en met een persoonlijke opdracht aan Andrew. Hij vond het onvoorstelbaar dat we dit voor elkaar hadden gekregen en hij was ontzettend blij en dankbaar. De foto werd nog vele malen in de hand genomen en van alle kanten bekeken en bewonderd. In ons gesprek vielen namen als Anne Frank, Corrie ten Boom, Andrew weet over Corrie ten Boom méér te vertellen dan menig Nederlander. Toen wij noemden dat Heintje in China beroemd schijnt te zijn, was hij meteen geïnteresseerd en moesten we de naam van Hein voor hem opschrijven!?!
Onze gift werd in dank en met volle bescheidenheid aangenomen. Wij weten dat onze gift hier op de juiste plek terecht is gekomen zoals wij ons in 2009 naar de juiste plek gezonden voelden!
Na een innig afscheid stapten we weer op onze fiets met de hoop elkaar weer terug te mogen zien. We blijven ons verbonden voelen met hen.
Vanuit Yangshuo lieve groetjes voor iedereen en leuk dat jullie allemaal meereizen.