Langs vergeten dorpjes

Lieve mensen,
dinsdagmorgen om negen uur gingen we op weg naar Zhaoxing, een dorp waar de Dong minderheid woont.
In Yangshuo stad werd nog even gestopt en kregen we tekst en uitleg over de komende dagen. Op straat werd ook nog even geregeld met welk vliegtuig we zaterdag van Guilin naar Canton vliegen. Je verbaast je hier over niets meer, alles kan!
Het was koud in Yangshuo, zeventien graden slechts. Maandag was het nog dertig. Maandagnacht heeft het geregend en liep de temperatuur zelfs terug naar zes graden. Iedereen loopt in een dikke trui en een jas.

Bijna elke auto rijdt hier wel met een verklikker aan boord, maar wat er verklikt wordt is ons onduidelijk. Het apparaat geeft voortdurend geluidjes, soms zelfs met een stem, een radarverklikker kan het niet zijn, tenzij achter elke boom politie zou staan. Het schijnt dat nu nog slechts 80% van alle bestuurders met groot licht rijdt en dat vinden ze hier al een behoorlijke verbetering. Twee jaar geleden was dit nog 100%.

Het gebied vanaf Guilin de bergen in naar het noorden is een grote bouwput, overal worden bijlmerachtige wijken en nieuwe stadsdelen aangelegd. Onderweg zagen we dat zelfs karstbergen worden afgegraven om te dienen als bouwmateriaal voor huizen en nieuwe wegen. Er worden als eerste tijdelijke steenfabrieken gebouwd bij de ontwikkeling van een nieuw gebied. Is China zijn eigen kroonjuwelen aan het opofferen zoals Bali zijn stranden aan de oostkust, alles voor de vooruitgang?
Mao's grote sprong voorwaarts valt in het niet bij wat er nu gebeurt in China.
Het gaat echter wel ten koste van veel natuur, er is nog genoeg over zeggen de Chinezen. Het gaat ook ten koste van veel cultuur, de vele minderheden worden zo gedwongen meer op te gaan in de totale Chinese cultuur en zullen langzaam het eigene verliezen. De jeugd loopt ook al in gewone, soms moderne kleding.
De bouw van deze nieuwe wijken is karakterloos, niet-Chinees eigenlijk!
De aanleg van wegen, viaducten, bruggen en tunnels zullen dit proces nog meer bespoedigen.
De vele winkeltjes hier in Zhaoxing bereiden zich al voor op de stroom toeristen die nog moet komen, de snelweg is nog niet klaar, de winkeliers wel. Hotels rijzen hier nu al uit de grond.

Om door China te reizen ben je veelvuldig verplicht tol te betalen. Je denkt dan misschien "nu komt er een betere en snellere weg", maar helaas, hoe verder van de stad hoe slechter de wegen. Soms is er zelfs helemaal geen weg. Geen wonder dat er zoveel gesleuteld wordt aan bussen, auto's en brommers. Desondanks weinig lekke banden.

We zitten nu in het Zhaoxing Hotel in Zhaoxing, 70 km. onder Liping. Het hotel heeft een aparte afdeling voor "aliens", ze noemen het echter de VIP-afdeling. Na het inckecken, ze spreken hier helemaal geen Engels, moesten we de hotelboy maar volgen, we wisten niet waarom. Lopen, lopen, lopen, trapjes op en af, bruggetjes over, en toen we behoorlijk moe begonnen te worden, eindelijk.........de Vip-afdeling, heel hoog, nog een lange trap omhoog, hier geen vrouwen met manden op hun rug zoals in Ping'an, zelfs de hotelboy liep alleen maar voor ons uit, nog een trap, toen zag hij blijkbaar in dat hij toch wel iets kon doen! Hij heeft zijn geld zuur verdiend!
De bedden zijn weer Chinees-hard, het eten erg goedkoop, vijf euro voor twee personen. Een fles water kost hier maar 1 Yuan (11 cent).

Vanmorgen was het fris en het regende. Op onze nuchtere maag al een kilometer gelopen om te zoeken waar we moesten ontbijten, dus terug naar het hoofdgebouw, waar eindelijk iemand vijf woorden Engels kende en zei dat we naar de diningroom moesten, en die zochten we dus, maar waar die was daarvoor ontbraken hem de juiste Engelse woorden. We begrepen wel dat die in of bij ons eigen gebouw moest zijn, dus weer al die trappen en bij ons eigen gebouw was opeens iemand die ons de diningroom kon wijzen. In de richting waarin ze wees, hadden we keuze genoeg, maar uiteindelijk vonden we het toch!
Ze spreken hier trouwens perfect Chinees! Ze hebben echter nog nooit gehoord van het woord toilet of w.c., ondanks dat het wel overal staat, dus Christien loopt vaak vast op het feit dat ze zelfs dat Chinese woordje niet kent! En een open gat is vaak al genoeg hier!

De mensen hier willen erg graag op de foto, vooral met hun kind of kleinkind. We maken daar dankbaar gebruik van, nu is het nog gratis, maar ook dat zal hier snel veranderen! De mensen zijn erg vriendelijk.

Morgenvroeg gaan we nog hoger de bergen in, we zitten al in de wolken, en verblijven dan een nacht in Sanjiang Chenyang.

Lieve groetjes, Jan en Christien