Kamelen en overstromingen

De afgelopen jaren hebben we veel bijzondere gebeurtenissen en aparte ontmoetingen beleefd, maar deze reis zal onvergetelijk blijven!
Jullie kennen dat wel, die beelden op t.v. van auto(komma)s die bij overstromingen toch nog menen over een weg te kunnen rijden waar het rivierwater hard overheen stroomt en je de auto vervolgens in het kolkende water ziet verdwijnen!
Nou, dat hebben wij eergisteren en gisteren wel 3x moeten doorstaan, met bibberende knieën!
De dagreis begon al met een gewijzigde route omdat de politie onze weg had afgesloten vanwege te hoog water. Bruggen zie je hier nauwelijks, de wegen gaan gewoon verder door de rivier die meestal droog staan.
Vervolgens moesten we dus een andere weg zoeken midden door het woestijnlandschap, een prachtige route trouwens, maar we kwamen daardoor met beurse billen en een platte kop in het donker aan op de plek waar onze kamelen met smart al uren stonden te wachten!
De tocht op de kamelen in het donker kreeg daardoor nog een extra accent: alles moest op de tast, om 2 uur later toch nog bij onze kampplek te komen om daar te kunnen eten en slapen. Onvoorstelbaar hoe onze Berberse gids en de kamelen de weg door de donkere nacht wisten te vinden. Ze oriënteren zich op de sterren en de silhouetten van de duinen!
Een spannende en adembenemende tocht!
Al je afstapt, heb je daarna nog minstens een uur het gevoel alsof de kameel er nog steeds tussen zit!
De zonsondergang hebben we door de overstromingen moeten missen, maar werd helemaal goed gemaakt door deze bijzondere ervaring, de zonsopkomst was schitterend.
Slapen in een vochtige en klamme tent, piesen in een lege waterfles (half afgeknipt, uitvinding van Christien!), kaarsjes in het zand, kan het nog romantischer?
De terugweg naar Ouarzazate ging vanwege de overstromingen ook weer met de nodige omwegen, het geplande bezoek aan Zagora viel uit (het leger heeft daar gisteren voedsel moeten droppen!).
Vandaag rijden we over de besneeuwde bergen van de Hoge Atlas terug naar Marrakech.