Taalproblemen!

Lieve mensen,
vanmorgen zijn we wat later opgestaan, om 8.30 uur en 35 graden warm leenden we hier fietsen. Uit een hoop ellende konden we er 2 uitzoeken, we kozen voor de minst roestige, maar ze piepten en kraakten alsof het leek dat ze elk moment uit elkaar konden vallen! Ze hadden géén bel en we hadden ons er juist op verheugd iedereen van de weg af te bellen!
Bij de vissershaven van Mui Ne zagen we méér vliegen dan vissen en dat waren er beide héél veel, waardoor we nu toch wel twijfelen of we nog wel een visje lusten!
De vissen werden uit een gigantische berg gesorteerd door vrouwen, terwijl de mannen toekeken. Erg zwaar en vermoeiend werk, omdat de vrouwen de gesorteerde vis ook nog in 2 schoudermanden een hoge trap moesten opklimmen om ze naar de weg te brengen!
Wij waren al bekaf toen we de trap weer opklommen!
We zijn onderweg goed verbrand en Christien zag al sterretjes van vermoeidheid. Het fietsen was makkelijk, maar die hitte!
We stopten dan ook bij een restaurant om iets kouds te drinken, maar zélfs met handen en voeten konden we hen niet duidelijk maken wat we wilden. We kregen direkt thee met een klomp ijs erin (van de zaak!) en uiteindelijk bleken ze de woorden 'koffie' en 'ijs' wel te verstaan. We kregen dus een filtertas met echte koffie van hier met daaronder een kopje met zoete melk. Daarnaast een groot glas met alleen maar ijsklontjes en een lepel erin.
Het duurde erg lang voordat de koffie begon door te lopen, maar toch! Het dikke goedje uit het kopje moesten we vervolgens in het glas doen. Hoe meer koffie je laat doorlopen, hoe sterker en de koffie is hier ontzettend sterk, hij heeft een chocoladeachtige smaak, maar wél lekker voor ons als koffieleuten! De meeste toeristen vinden deze koffie maar niks! Ik vind hem lekker, Christien niet zo!
Oók het afrekenen was problematisch, niemand kon ons vertellen hoeveel we moesten betalen. Ik gaf het meisje maar mijn pen en een briefje en toen lukte het!
Opvallend hoe klein de oortjes aan de kopjes zijn, maar ja kleine mensen hebben ook kleine vingers. Onze fiets was ook maatje klein, zodat we na 10 meter al pijn in de rug hadden!
Alléén de bierpullen hebben hier grote oren, sommige Viëtnamezen trouwens ook! De flesjes zijn meestal weer klein!

Opvallend óók dat bij de vele Duitse toeristen hier de vrouwen steeds betalen, zij hebben duidelijk de broek aan. Bij Christien en mij is dat juist andersom!!!

We gaan zo onze mails lezen, gisteren lukte dat niet. We hebben jouw foto dus nog niet gezien, Janneke, we zijn benieuwd!
Wilma, wil jij jouw moeder Engels leren? Ze bestelde een lemon juice en was verbaasd dat ze deze ook nog kreeg! Ze dacht een orange juice besteld te hebben!
Carola, je kunt gerust naar Viëtnam gaan, werk genoeg, maar de betaling zal toch wel een probleem zijn. Het personeel verdient ongeveer 4 euro per dag!
Vandaag was dus een echte luierdag, naast me begint Christien al te protesteren (fietstocht!!!) maar we hebben de rest van de dag aan het zwembad gelegen. Een Koreaanse fotograaf was er met enkele modellen foto's aan het nemen in allerhande vreemde houdingen enzo! Zelf was hij zo vet als modder, geem combinatie eigenlijk met die modellen! Hij droeg een lange zwembroek met allemaal gaten, die bijzonder laag hing. Maar zijn buik hing dan ook erg laag en daar kon die broek niet over!
Morgen hebben we nog zo'n luierdag, we gaan dús weer fietsen, en overmorgen weer met de trein naar Saigon.
Tot morgen, kusjes, Jan en Christien