Hoe blanker, hoe mooier!

Lieve mensen,
vandaag onze laatste dag in Hoi An, een prachtig oud stadje, het lijkt net Monmartre in Parijs.
We lopen hier elke dag als vette miljonairs rond, want zoveel hebben we minstens op zak (de andere 9 miljoen liggen hier in de kluis!). In héél Viëtnam rijdt 1 Rolls Royce rond, die kost hier 2 miljoen, maar dan in $.
Als we door de straten lopen, moeten we ons niet alleen bukken voor de bomen maar ook voor de stroomkabels, die lopen hier allemaal bovengronds. De bundels zijn soms zó dik dat het lijkt alsof het halve land illegaal stroom aftapt!

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in een knus reastaurantje, natuurlijk buiten! Twee giechelende meiden van hier die ons bedienden wilden graag een shagje draaien. Eerst natuurlijk het vloeitje verkeerdom en uiteindelijk leek het een sigaar. Ze waren maar wat trots op het resultaat! Een van de meiden was al jong wees.
In een zijdefabriekje zagen we de moerbeirupsen, van eitje tot cocon. De cocon's worden gekookt, de rups gaat dus dood, en van meerdere cocon's wordt dan 1 zijden draad gesponnen. Prachtig om te zien! Omdat de rups dus het loodje moet leggen, worden slechts de helft van de cocon's gebruikt om zijde uit te spinnen, de andere helft is weer nodig om dit proces verder te laten gaan! Natuurlijk moesten we weer iets kopen!!!!!!

Vanmorgen zijn we naar My Son gereden, de oude hoofdstad van het Cham-volk die hun oorsprong vond in India, ze waren (zijn) Hindu. Nu wonen ze verspreid over het land.
Dit is ook het gebied waar de Amerikanen de beruchte fosfor- en napalmbommen gooiden en het hele gebied daarmee verwoestte. Dit is nú nog in het landschap te zien. Ze hadden maar één mogelijkheid om de Vietcong te verslaan, maar die was wél rigoreus, zélfs de Cham-tempels werden verwoest en moeten nu moeizaam gerestaureerd worden.

Onderweg zagen we veel meisjes met wel heel grote mondkapjes. Onze gids vertelde dat dit tegen de zon was. Het hoogste schoonheidsideaal is hier 'zo blank mogelijk', daarom dragen ook veel mensen handschoenen tot in de oksels!
De meisjes laten hun haren aan de achterkant rond knippen, vandaar die prachtige staarten!

Bij het bezoeken van tempels e.d. haalt de gids steeds onze tickets. Dit zijn vaak kunstwerken op zich. Helaas moet hij die bij zijn baas allemaal inleveren, want hij moet alles voorschieten en vervolgens declareren. Jammer eigenlijk, want het zijn mooie souveniers! Misschien kan Vietnamonline in de toekomst dit veranderen!?!

We gaan nu wandelen door de rijstvelden, tenminste als we ze vinden!
Morgenvroeg om 6 uur gaan we weer naar het vliegveld van Da Nang om naar Saigon te vliegen. We hebben het reuze naar onze zin.
Tot morgen misschien, liefs,
Jan en Christien