Laatste nacht in Mumbai!

Vanmorgen werden we wakker en voelden ons rondom beurs van de harde matras, óók dat hoort bij een vakantie in het verre oosten.
Na een sober ontbijt op de kamer, besloten we een stadstour te maken. We hadden snel een auto geregeld, de chauffeur deed heel erg zijn best om ons de meest interessante plekjes van Mumbai te laten zien: veel Engelse historie naast sloppenwijken.
Allereerst de Universiteit en het Hooggerechtshof, prachtige gebouwen uit de 19e eeuw. De universiteit werd gesponsord door een Parsi, let op zijn naam: Sir Cowasjee Jehangir Readymoney.
Parsi's zijn van oorsprong vluchtelingen uit Iran, die gevlucht zijn voor de Moslims. Ze belijden de oudste bestaande godsdienst ter wereld (6e eeuw voor Christus).
Vervolgens gingen we naar de sloppenwijken, waar vnl. Moslims wonen. Er mag NIET gefotografeerd worden. We hadden al vrij snel een boze vrouw achter ons aan!!
Hier leven de allerarmsten van Mumbai, de kastelozen, de onaanraakbaren, mensen die elke dag op zoek zijn naar een beter leven. Ze doen werk dat niemand wil of mag doen.
Hier ligt dan ook de grootste wasplaats ter wereld. Elke dag wassen hier 5000 mannen de vuile was van hotels en partikulieren. Deze 'Dhobi Walla's' slaan de was konstant tegen stenen wanden en schrobben en slaan net zolang tot het schoon is, en dat alles pal in de volle zon. Onvoorstelbaar om dit te zien, en dan moet de was óók nog drogen!
Hoe kunnen ze onthouden van wie welke was is? Maar ook daarvoor zullen ze beslist een systeem hebben.
Het lijkt allemaal zo onrechtvaardig. 95% van de bevolking in India werkt elke dag keihard voor de resterende 5% en verdienen daarmee nauwelijks hun dagelijkse voedsel. Dat wat deze arme mensen juist met hard werken verdienen, verdwijnt in de zakken van die 5% omdat die alles bezitten. Zó is de wasplaats van een 'Dhobi Walla' niet zijn eigendom!
Omdat deze armen uit de minste kaste komen of zelfs kasteloos zijn, worden ze met de nek aangekeken, ondanks hun harde ploeteren.
In het schooltje van de wijk, waar de kinderen overigens keurig in uniform gekleed waren, zagen we de leerkracht met een latje een kind slaan, waarschijnlijk omdat ze dit van de Engelsen hebben overgenomen.

Terwijl we rijden staan we stil voor een stoplicht en komt een klein meisje aan het open raam, de snot uit haar neus, vuile handen, vragend om geld. En dan zie je dat ze ook nog een mongooltje is! Je zou haar het liefste oppakken, in bad stoppen en eten geven. Je kunt hier echter niet aan beginnen, omdat het er zoveel zijn! Het raakt je echter wel diep!

We hebben een bezoek gebracht aan het huis waar Gandhi leefde van 1917-1934. Het is nu een museum, zijn werk- en slaapkamer zijn nog in originele staat. Behalve zijn matras op de grond, stonden hier nog zijn slippers, zijn spinnewiel en 3 boeken (Bijbel, Koran en Bhagavad Gita) die hij vaak en veel gebruikte.
Vanuit dit huis (Mani Bhavan) leidde Gandhi de akties van burgerlijke ongehoorzaamheid tegen de Engelsen in 1919 en 1932.
We raden iedereen aan de film Gandhi eens te zien om inzicht te krijgen in het leven in (Zuid Afrika en) India.

Hierna reden we naar tuinen op een heuvel in de stad. De mensen noemen deze 'hangende tuinen' maar we zagen weinig hangen! Wel een prachtig uitzicht over de stad.
Onder deze tuinen liggen tanks met 140 miljoen liter drinkwater.
Op deze heuvels liggen ook de 'Dakhma's' (Torens der Stilte). Dit zijn de laatste rustplaatsen van de Parsi's. Er mag niemand komen en ze zijn door de begroeiing ook aan het zicht onttrokken.
De doden worden in een toren op de vloer gelegd en met boter ingesmeerd. Vervolgens worden ze door de gieren en andere vogels opgegeten. De beenderen worden later in een gat in de vloer geschoven.
(Misschien zoek je nog een onderwerp voor geschiedenis of aardrijkskunde, Janneke?)

Mumbai heeft ook diverse stranden. Daar waar de meeste mensen komen, is juist het smerigste strand en meest vervuilde water (Chowpatty). Maar dat schijnt de mensen hier niet te deren, het gaat hun om lekker flaneren en eten!

Maarten en Puck, trek maar alvast een dag uit voor de foto's en de verhalen, want we zullen niet uitgepraat raken over deze ervaring. Maar Puck, jij kent dat wel, Suriname enzo!

Wij gaan zo weer lekker eten bij Leopold's en vanavond nog ff langs 'the strand' de straat langs de kust en dan weer slapen op de harde matras in pikkie donker.
Liefs en tot overmorgen vanuit Chennai,
Jan en Christien